เรื่อง ดวงใจพยัคฆ์

เปิดเรื่องใหม่จ้า

set doctor waiting for love

เรื่องราวความรักของสี่สาวเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยม ที่ครองตัวโสดมาด้วยกัน

เพราะทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ไปกับการเรียนแพทย์

จนกระทั่งสำเร็จการศึกษา

กับความรักที่รอคอยใครซักคนมาเติมเต็ม

ให้หัวใจดวงน้อยทั้งสี่ดวงได้เรียนรู้และรู้จัก

เขาคนนั้นคือใคร ที่จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเรียบง่ายของพวกเธอ

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะ

ดวงใจพยัคฆ์

-จันทร์เจ้าขา-

หญิงสาวร่าเริงสดใส มองโลกในแง่ดี

ตั้งใจเรียนต่อเฉพาะทางเป็นกุมารแพทย์

หลังจากใช้ทุนจบที่จังหวัดทางภาคเหนือ

หญิงสาวตัดสินใจไปเที่ยวเกาะแห่งหนึ่งทางภาคใต้

ทำให้เธอเจอกับเขาเป็นครั้งแรกในงานปาร์ตี้บนเรือยอร์ชสุดหรู

เขาช่วยเธอให้พ้นจากอันตราย

แถมยังพาเธอหนีไปยังเกาะส่วนตัว

-พยัคฆราช-

ประธานบริษัทในกลุ่ม อัครโภคิน

ชายหนุ่ม แสนเก่งกาจในวงการธุรกิจ

เพราะถูกปลูกฝังให้เป็นผู้นำของตระกูล

ภายใต้หน้ากากเย็นชา คือชายหนุ่มผู้โดดเดี่ยว

และไม่เคยมีใครเข้าถึง

เธอคือหญิงสาวที่เขาสะดุดตาตั้งแต่แรกพบ

ความเข้าใจผิดนำมาซึ่งความสัมพันธ์แนบชิด

กว่าจะรู้ตัวอีกฝ่ายก็เข้ามาครอบครองหัวใจโดยไม่รู้ตัว

ตัวอย่าง

จันทร์เจ้าขาปรือตากลมที่ฉ่ำหวานขึ้นมองไปตามมือเรียวที่มาคว้าแย่งแก้วเหล้าในมือเธอไว้ไล้ไปตามแขนเสื้อสูทสีดำจนถึงใบหน้าคมดุที่จ้องมองมาที่เธอภาพตรงหน้าแม้แสนจะเลือนลางแต่เธอจำใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้ขึ้นใจใบหน้าที่สลักลึกในใจไม่เคยลืมเลือน

“คุณคุณมาได้ยังไง”

เธอเอ่ยถามร่างสูงด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้คว้าแก้วใบใหม่ขึ้นมารินน้ำอำพันไม่สนใจร่างสูงที่ยืนตระหง่านตรงหน้า

สงสัยเธอคงเมามากไปหน่อยถึงขั้นตาฝาดเห็นทุกคนเป็นเขาไปหมดหญิงสาวสะบัดหน้าไล่ความมึน

“หยุดดื่มได้แล้ว”น้ำเสียงดุคุ้นเคยของคนตัวโตที่ดังขึ้นพร้อมดึงแก้วในมือออกทำให้จันทร์เจ้าขาสะบัดมือออกด้วยซึ่งทำให้แก้วสีใสหล่นบนพื้นเสียงดังไปทั่วบริเวณ

“ปล่อยบอกให้ปล่อยไง”.

เธอแหวใส่คนที่เปลี่ยนมากุมข้อมือเธอแน่นพยายามสะบัดออก

“ทำไมดื้อแบบนี้นะ”คนตัวโตข่มอารมณ์ขุ่นเคืองที่พลุ่งพล่านใช้ความแข็งแรงจับร่างบางขึ้นพาดบ่าด้วยความรวดเร็วท่ามกลางความตกใจของคนในผับหรู

“ปล่อยฉันนะคนบ้าปล่อยใครก็ได้ช่วยด้วย”

ร่างบางดิ้นขลุกขลักไปมาทุบตีแผ่นหลังกว้างด้วยเรี่ยวแรงบวกกับสติสัมปะชัญญะอันน้อยนิดที่หลงเหลือ

“กรุณาปล่อยคุณเจ้าขาครับ “

เสียงการ์ดในชุดดำร่างใหญ่สองคนเอ่ยขึ้นเสียงเข้มบริเวณหน้าประตูทางออก

ชายหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากแววตาคมเรียบนิ่งฉายแววร้ายกาจเขารอจนคนของเขาเข้ามาสมทบก่อนเอ่ยขึ้นเสียงทุ้มต่ำ

“เจ้าขาจะปลอดภัยถ้าอยู่กับฉัน”

เขานึกเข่นเขี้ยวแกมชื่นชมแม่ตัวดีบ่นบ่าอยู่ในใจที่ฉลาดเลือดจะเมาในผับของพี่เขยที่มีการ์ดดูแลความปลอดภัยอยู่ตลอดเวลา

“นี่นามบัตรฉันหากเจ้านายแกสงสัยในความสัมพันธ์ของฉันกับเจ้าขาให้โทรมา”

เขาบอกก่อนเดินตรงไปที่รถตู้คันใหญ่ที่เตรียมพร้อมไว้เมื่อเห็นว่าคนของตนคุมการ์ดด้านหน้าไว้ได้

ใครจะคิดว่านักธุรกิจใหญ่อย่างเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้กับการที่ต้องทำเหมือนลักพาตัวผู้หญิง

ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียตัวเอง