ข้าก็ว่าจะร้าย

📌คำเตือน! ... 

ใครใจบางไรต์แนะนำต้องไปเติมมาก่อนบทต้นๆ พระเอกมันใจร้ายค่ะ🥺 

คำแนะนำ📍... 

พอถึงบทที่4เป็นต้นไปควรสำรองเลือดและฉีดยาลดน้ำตาลก่อนแวะมาฟินนะคะ🥰 

...พระเอกคลั่งรักคืองานหลักของไรต์... 

❤❤❤❤❤❤💖💖💖🤟😘🤭 

...ใครยังพอจะจำท่านองครักษ์หวงจากเรื่อง'คนโง่เช่นข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องห้า'กันได้บ้าง? ... 

เรื่องนั้นเฮียเป็นแขกรับเชิญแบบวับๆ แวมๆ แต่เป็นตัวแปรสำคัญให้อิพรี่ห้าได้เข้าหอก่อนพิธีจริงนะเออ🤣🤣🤣🤣🤣 

ไรต์กลับไปนั่งอ่านอีกรอบก็แบบเอ๊ะ...ตัวละครแบบหวงอี้จือนี่ก็ถือว่ามีเสน่ห์จัง อยากจะขยายถึงบุคลิคเหมือนคนไร้หัวใจของเขาสุดๆ ว่าทำไมเขาดูซับซ้อน หักในหักมุมไปอีกจากที่ดูจะดีตอนแรกต้นๆ เรื่องแต่ พอท้ายๆ เรื่องพ่อดันหักมุมกลายเป็นตัวร้ายแต่พอตอนจบอิหยังวะ 

ดันสรุปว่าเฮียแกกรายเป็นพวกเดียวกับอิพรี่ห้าเฉยเลย ไรต์เลยอยากจัดคู่ให้เฮียหน่อย อยากรู้จัดๆ ว่าคนทื่อๆ ปากสุนัขหน่อยๆ แต่แอบร้ายเวลาคลั่งรักจะน่าเอ็นดูเหมือนอิพรี่ห้าบ้าเห่อของไรต์อีกไหม 

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖 

เป็นนิยายสั้น (อีกแล้ว😁) นะคะพลอ็ตเฮียแรงแซงทางโค้งมาก่อนนำโด่งมาก5555 (ปั่นบทนำจบแค่1ชั่วโมง) หลบเกิบรีดเดอร์ที่รองานดองของไรต์แปบ😅 

ตอนที่มาเปิดเรื่องนี่คือปั่นบทที่1จบแล้วค่ะแต่ขอเวลาเกลาก่อนนนน1ทุ่มจะมาอัปเดตบทนำให้น๊า 

แอบเกลียดตัวเองนะคะที่เป็นไรต์นิสัยไม่ดีเปิดเรื่องทิ้งเปิดเรื่องคว้างแหะๆ ไรต์ขอโทษรีดเดอร์ทุกท่านนะคะ🙏🙏🙏 

@สปอยเรื่องย่อ'ข้าก็ว่าจะร้าย'🎉😘 

👇👇👇👇👇 

สกุลหวงนั้นมีบุตรชายเพียงสองคน ผู้หนึ่งคือลูกชายที่กำเนิดจากฮูหยินเอกเช่น'หวงรั่วถง' ส่วนอีกผู้คือบุตรชายที่เกิดจาก สาวใช้อุ่นเตียง'หวงอี้จือ' ซึ่งย่อมแน่นอนว่า บุตรจากภรรยาเอกย่อมกินดีอยู่ดีได้แต่สิ่งที่ดีงาม 

ส่วนบุตรที่กำเนิดจากสาวใช้อุ่นเตียงต่อให้เป็นบุตรชายทว่าเขากลับไร้คนเหลียวแล ทว่าจะเป็นด้วยสรรค์คิดลงโทษบุรุษมากราคะเช่น 'หวงจือหาน'หรือไม่ก็สุดจะรู้แจ้งทั้งอนุภรรยาหรือสาวใช้อุ่นเตียงคลอดเด็กออกมากี่คนก็ล้วนเป็นสตรี 

แต่ที่ร้ายกาจยิ่งกว่าก็คือบุจรชายคนโตซึ่งเขาฝากความหวังเอาไว้ให้สืบสานการค้ายิ่งใหญ่ของตระกูลหวงกลับกลายเป็นบุรุษผู้ชมชอบการตัดแขนเสื้อ* (ตัดแขนเสื้อ=ชายรักชาย) ไม่เสียได้ ต่อให้ทั้งนายท่านหวงและหวงฮูหยินตกแต่งบุตรสาวตระกูลดีตระกูลใหญ่มาเพียงใดมิเกินหนึ่งเดือนพวกนางรู้ความจริงก็ล้วนขอหย่าขาดซึ่งทั้งสองสามีภรรยาแซ่หวงก็จำใจต้องยินยอมหาไม่'ข่าว'ที่คุณชายใหญ่หวงนั่นมินิยมสตรีหลุดออกไปคงได้อับอายคนไปทั้งเทียนหนิงเป็นแน่ซึ่งคหบดีใหญ่อันดับหนึ่งย่อทยอมมิได้ 

สุดท้ายผ่านไปร่วมสิบหนาวนายท่านหวงอายุมากจนมิอาจรับอนุหรือสาวใช้อุ่นเตียงได้อีก เมื่อวาระสุดท้ายใกล้จะมาถึงท่านผู้เฒ่าจึงเพิ่งจะนึกถึงบุตรชายอีกคนที่ตนหลงลืมเอาไว้ที่บ้านไร่นาส่วนมาจนเข้าวัยเขาอายุครบ27หนาว และภาระการต้องมีทายาทสืบสกุลก็ถูกผลักมาสุมลงบนศีรษะบุรุษที่ถูกบิดาโดยแท้หมางเมินมาตลอด27หนาวเข้าจนได้ 

...ดี! ... 

คิดส่งคุณหนูห้าผู้มีเท้าบอบบางมาเป็นมารดาของบุตรเขาก็จะช่วยให้ท่านพ่อได้สาสมใจ ทว่านางจะทานทนอยู่บ้านป่า บ้านไร่ไถนาเลี้ยงสุกรนอนในเล้าเป็ดได้...ข้า...หวงอี้จือล้วนยินดีจะช่วยท่านพ่อผลิตทายาทสกุลหวงสัก12คน! 

ทว่าไยที่เขาวาดภาพเอาไว้จึงล้วนผิดไปหมด นอกจากแม่คุณหนูห้าผู้มีเท้าบอบบางนางจะมิร่ำให้กลับเมืองหลวงไปนับแต่มาถึงจวนรองที่เป็นไร่นางเสียเกิ่นเก้าส่วนของสกุลหวง 

ทว่านางยังก้มหน้าทำทุกสิ่งที่เขา'สั่ง'ปริปากขอร้องสักครึ่งคำยัยเด็กตาดำตัวกลมผู้นั้นนางยังมิเคยกระทำช่างผิดไปไกลจริงแท้ 

ดังนั้นจากแต่ในยามแรกที่เขาตั้งใจจะร้ายกาจอาระวาดจนนางเตลิดกลับไป ไยมันจึงแปรเปลี่ยนเป็นเพียรล่อลวงให้นางหลงทางจนมิอาจคิดหน่ายหนีจากห่างจากกันบ้านไร่บ้านป่าแห่งนี้กันเล่า? 

...ก็ไหนข้าว่าจะร้าย??? ...