‘ก็บอกว่าไม่ได้ขายไงวะ พี่จะตื้อเหี้ยไรผมนักหนา’
‘กูเห็นมึงทำงานกลางคืนที่ผับ ทำไมมึงจะไม่ขาย เท่าไหร่บอกกูมาดีๆ’
‘กูไม่ได้ขาย!!’
แม่งชีวิตโคตรบัดซบ ส่งตัวเองเรียนตั้งแต่จบมอหกไม่พอ บ้านติดหนี้ แม่ก็ป่วย พ่อก็มีเมียใหม่ เลยต้องมาทำงานที่ผับตอนกลางคืนเพราะเงินมันดี แต่ใครจะไปรู้เล่าว่าเรื่องราวของผมจะถูกไปเล่าต่อๆกันว่าผมนั้นเป็นคนขายตัว....
‘มึงจะขายให้กูดีๆหรือจะให้กูจับมึงปล้ำแล้วไม่จ่ายตังห๊ะ!!’
‘ไอ้เหี้ยนี่ กูบอกว่ากู ไม่ ได้ ขาย เลิกยุ่งกับกูสักที!!’
‘กูไม่หยุดจนกว่ากูจะได้มึง เอาสิ ถ้ามึงไม่รำคาญก็เชิญเล่นตัวต่อไป’
‘กูแจ้งตำรวจจับมึงแน่ ไอ้เหี้ยโรคจิต!!’
ผมกลับมาที่บ้านหลังเก่าหลังจากเลิกเรียน บ้านที่แม่นอนป่วยรอผมอยู่บนเตียง แม่จะรู้หรือเปล่าว่าผมเหนื่อยขนาดไหน แต่ผมก็จะสู้เพื่อแม่นะครับ ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก
‘น้องดลคะ’ พยาบาลสาวเรียกทักเด็กหนุ่ม
‘ครับ’
‘คือ ถ้าอาทิตย์หน้าคุณแม่ยังไม่ได้ผ่าตัด อาการจะแย่ลงอีกกว่าเดิมนะคะ’
‘ผมจะรีบหาตัง แม่ผมต้องหาย’
ผมกลับมาที่ร้านอีกครั้ง ผมจนตรอกถึงขั้นต้องขายศักดิ์ศรีตัวเองเลยใช่มั้ย
‘เจ๊..’
‘กลับมาอีกทำไม ลืมอะไรหรอ’
‘ลูกค้าคนนั้นของเจ๊ ยังสนใจตัวผมอยู่ใช่มั้ย’
‘ก็เห็นมาถามทุกวันอะ’
‘ตกลง ผมขายให้เขา....’
ผมตัดสินใจขายให้กับลูกค้าที่มาติดต่อกับเจ๊ทุกวัน ตั้งแต่ผมมาทำงานที่นี่ มันคือครั้งแรกที่ผมตัดสินใจทำอะไรแบบนี้ ผมเดินขึ้นไปบนห้องวีไอพีที่ไว้รองรับแขก พอผมเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นแหละ ผมชักขากลับเกือบไม่ทัน
‘หึหึ ไหนว่าไม่ขายไงวะ น้องดล.....’
TBC.
Guest
