รักวุ่นวายของนายสโนว์แมน "Snowman"

"Snowman" 

[รักวุ่นวายของนายสโนว์แมน]  

กริ๊ง!! ~~ กริ๊ง!!! ~~~ 

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น มือเรียวยาวของใครคนหนึ่งกำลังเอื้อมมือกดปิดเจ้านาฬิกา ที่กำลังส่งเสียงปลุกเสียงดังรบกวนเขาคนนั้นที่กำลังนอนคลุมโปงนอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนากับอากาศที่เย็นสบายในยามเช้าของวันเปิดเทอมนักศึกษาปีหนึ่งของ... 

"สโนว์!!! ...ตื่นได้แล้ว วันนี้เปิดเรียนวันแรกไม่ใช่เหรอลูก" 

"ฮะ! " 

เสียงตะโกนเรียกของผู้เป็นแม่ดังขึ้น จนคนที่กำลังนอนคลุมโปงอยู่นั้นต้องรีบผุดลุกผุดนั่งทันที สโนว์หันมองนาฬิกาที่กำลังบอกเวลาตอนนี้เป็นเวลา7.30น.แล้ว สโนว์รีบลุกจากที่นอน เขาคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่และรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที 

10 นาทีต่อมา 

"แม่ครับ...ผมไปก่อนนะครับ" 

"ไม่กินข้าวเช้าเหรอสโนว์" 

"ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวไม่ทันไอ้ทูมันนะครับ...ไปก่อนนะครับแม่ สวัสดีครับ" 

สโนว์เข้าไปกอดและหอมผู้เป็นแม่ก่อนจะรีบเดินออกจากประตูบ้านไป เขากึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาเพื่อนสนิทของเขาที่อยู่บ้านข้างบ้านของเขาไม่ถึงสิบก้าว 

"อ้าวไอ้โนว์ สายอีกแล้วนะมึง" 

"เออๆ มึงอย่าบ่นนะ กูขอโทษแล้วกัน ไปยังอ่า" 

"รอแป๊บ" 

"รออะไรวะ" 

"ก็รอคนขับรถไงมึง" 

"ฮะ!...คนขับรถ!... แล้วไหนมึงบอกจะขับเอง" 

"เออ...กูก็อยากขับเองนะแต่..." 

"แต่อะไรวะ" 

"ไง...สโนว์แมน" 

สโนว์หันหน้ามองคนที่เรียกชื่อเขาด้วยความตกใจ ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ผิวเข้ม เขาสวมใส่เสื้อยืดสีขาวแขนสั้นคลุมด้วยเสื้อช็อปสีน้ำเงินแขนสั้นเข้ากันกับกางยีนส์ทรงเดฟสีน้ำเงินเข้ม ขาที่เรียวยาวของร่างสูงก็ค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหาสโนว์ จนตอนนี้ทั้งคู่ยืนห่างกันไม่ถึงสองก้าว เข้าโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ สโนว์ ก่อนที่ร่างสูงจะส่งรอยยิ้มให้กับสโนว์แล้วพูดทักทายคนที่อยู่ตรงหน้าว่า 

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สโนว์แมน" 

เมื่อดวงตากลมโตของสโนว์สบตาเข้ากับดวงตาที่แสนจะดูเจ้าเล่ห์และมีเสน่ห์ของร่างสูง สโนว์ได้แต่ยืนนิ่ง ตัวแข็งเป็นหิน หัวใจของสโนว์เต้นแรงและเร็วจนตอนนี้มือไม้เริ่มเย็นเพราะเหงื่อที่ออกตามมือของเขา คล้ายกับคนที่กำลังจะเป็นลมอย่างไงอย่างนั้น และปฏิกิริยาที่สโนว์ไม่สามารถควบคุมได้ก็เริ่มขึ้น สโนว์เริ่มกัดที่ริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆ หนึ่งที จนร่างสูงสังเกตเห็นได้ถึงกับปฏิกิริยาที่สโนว์ชอบทำเวลาตื่นเต้นหรือโกหก ร่างสูงได้แต่ยืนอมยิ้มโดยที่ร่างบางไม่ทันสังเกตเห็น 

"จะไปได้หรือยังเฮีย เลิกแกล้งไอ้โนว์มันเถอะ ผมจะไปมหาลัยสายแล้วนะเฮีย" 

"เออ...แล้วใครให้มึงตื่นสายละ" 

"เฮีย!" 

โอโซนผู้เป็นพี่ชายเดินไปที่รถหรูคันโปรดอย่างBMW G20 สีดำโดยไม่สนใจผู้เป็นน้องชายอย่าง โอทู และทิ้งให้สโนว์ยืนแข็งเป็นก่อนหินอยู่ตรงนั้นตามลำพังจนสโนว์ได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนสนิทอย่างโอทู 

"อ้าว! ไอ้โนว์...มึงจะไปไหมเนี่ยมหาลัย ขึ้นรถสิวะ มึงกับกูจะสายแล้วนะโว้ย" 

"ฮะ..อ๋อ เออๆ...ไปๆ ไปสิ" 

บรรยากาศภายในรถที่มีโอโซนเป็นคนขับและมีสองหนุ่มนักศึกษาปี1นั่งเป็นผู้โดยสาร เต็มไปด้วยความเงียบและความรู้สึกที่แสนจะอึดอัด สโนว์ที่นั่งอยู่เบาะหลังก็ได้แต่กัดริมฝีปากของตัวเองและก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไรแม้แต่คำเดียว แต่เขากลับคิดในใจว่า 

"ทำไงดีไอ้สโนว์ คิดสิคิด ทำไมหัวใจของเราถึงเต้นแรงแบบนี้ ไม่น่า! ไม่! มึงจะกลับไปชอบพี่เขาอีกไม่ได้นะไอ้สโนว์ โอ๊ย!....ใครก็ได้ช่วยผมที" 

#TeyHom 

#สโนว์โอโซน