กลเสน่ห์สีน้ำผึ้ง

คำโปรย

เธอเกลียดเขาเกลียดมนต์เสน่ห์ที่เขาทำเรี่ยราดใส่ เกลียดมาหลายปี ทั้งๆที่เขาอยู่ในฐานะพี่ชายกับการแต่งงานใหม่ของแม่ เธอไม่อยากจะมีเขาเป็นพี่ชายเลยสักนิด เธอเห็นเขาแล้วหงุดหงิดเหมือนเขาเอาอะไรมาขยุมหัวใจ

อารัมภบท

“รู้รึยัง ว่าเราแต่งตัวยั่วยวนพี่แค่ไหน” เขาว่าด้วยสายตาเป็นประกายเชิงล้อ

“ไอ้คนฉวยโอกาส คอยดูนะฉันจะฟ้องแม่!” ยิ่งนึกถึงข้อนี้น้ำตาก็พาลจะไหล...เธอปล่อยให้เขาล่วงเกินได้มากขนาดนี้ได้ยังไง

“ฟ้องว่าอะไรล่ะ ลองซ้อมพูดให้พี่ฟังก่อนมั้ย? เผื่อว่าพูดผิดถูกหรือขาดตรงไหนไป พี่จะได้สาธิตให้ใหม่อีกรอบ ได้นะ...คืนนี้พี่ไม่เหนื่อย”

“ฉันเกลียดนายที่สุด!” เขายิ้มให้กับเสียงตวาดนั่น

“อย่าแต่งตัวยั่วผู้ชายแบบนี้ให้เห็นอีก...”

“มันเป็นสิทธิ์ของฉัน! นายไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งอะไรทั้งนั้น”

“พี่เตือนด้วยคำพูดแล้วนะ...อย่าให้ต้องถึงกับลงมือปฏิบัติ...” ทักษอรถอยกราดเมื่อเขาทำท่าจะก้าวมาอีกหน เมื่อเห็นท่าทีที่สั่นแบบนั้นเขาก็รีบเดินเลี่ยงกลับขึ้นข้างบน เพราะเขาก็ต้องสงบอารมณ์ตัวเองไม่น้อยเหมือนกันกับการค้างคาเมื่อครู่