ข่มให้รัก ขืนให้ใคร่

เกิดมาแทบไม่เคยเขียนแนวข่มขืนเลย ตัวเองถือหลักว่านิยายกระตุ้นกำหนัดนั้นควรจะเขียนบนพื้นฐานของ Sexual Consent คือทั้งผู้หญิงและผู้ชายล้วนมีใจที่จะสมสวาทกัน หรือหากมีการปลุกปล้ำ ฝ่ายหญิงก็ต้องอยากเป็นทุนจึงสมยอมให้ปลุกปล้ำกัน 

แต่ นิยายกระตุ้นกำหนัดที่ดีนั้นต้องเขียนบนความหมิ่นเหม่ทางศีลธรรม การจะเล่าเรื่องรสสังวาสของชายหญิงให้เกิดความซาบซ่านแก่อารมณ์ได้ถึงขนาดนั้นต้องไม่ใช่คู่สังวาสธรรมดา ยิ่งเป็นคู่สังวาสที่ไม่ควรจะเกิดก็ยิ่งโหมกระพืออารมณ์สวาทของท่านผู้อ่านได้ดีเท่านั้น  

บทบาทของนิยายกระตุ้นกำหนัดที่ดีต้องเล่าเรื่องอันผิดศีลธรรม ถ้าหากเล่าเรื่องคู่รัก พบกัน กอดกัน จูบกัน สังวาสกัน และครองรักสืบไปนานเท่านาน นิยายแบบนี้มันจะกระตุ้นกำหนัดใครได้เหรอ? เสียเวลา หากเขียนไปคงขายได้ไม่คุ้มเวลาเขียน  

ดังนั้น หากจะเขียนนิยายกระตุ้นกำหนัดอันซาบซ่าน ที่อยู่บนพื้นฐานของ Sexual consent คู่สังวาสนั้นก็ต้องอยู่บนความละเมิดประเพณี ยิ่งเป็นคู่สังวาสที่ไม่ควรจะเป็น ขัดกับวัฒนธรรมอำนาจนิยมที่คนไทยเชิดชูแล้วล่ะก็...ยิ่งแซ่บ 

แต่สังคมไทยมันสังคมลักลั่น สังคมแยกแยะศิลปะจากโลกความจริงไม่ออก ซ้ำยังเป็นสังคมเชิดชูลัทธิอำนาจนิยม พ่อแม่ต้องทูนเกล้าไว้เหนือหัว แตะต้องอันใดมิได้ นิยายกระตุ้นกำหนัดในแบบที่ข้าพเจ้ามักเขียนจึงโดนถอดทิ้งไป เพราะโดนตราหน้าว่าเป็นงานเขียนละเมิดคุณธรรมของคนไทย 

ช่างมัน ข้าพเจ้าถือดีว่าตัวเองต้องเขียนได้หลายแนว เวลาเปลี่ยนหลักการเปลี่ยน เพื่อเงินแล้วต่อให้ขายวิญญาณให้ภูติผีได้ข้าพเจ้าก็ยินดี  

ข้าพเจ้าเลยลองมาเขียนนิยายที่ละเมิดหลักการของข้าพเจ้าดูบ้าง คือ เป็นนิยายที่ว่าด้วยการข่มขืน  

นิยายชุด "ข่มให้รัก ขืนให้ใคร่" จึงเป็นนิยายกระตุ้นกำหนัดที่เป็นการเสพสังวาสของตัวละครที่เป็นไปตามคุณธรรมประเพณีของคนไทย มนุษย์จะถูกคนที่แข็งแรงกว่า เล่ห์เหลี่ยมมากกว่า จับเอามาเป็นเครื่องมือทางเพศ แล้วย่ำยีอย่างเมามันส์และฉ่ำเยิ้มกันในท้ายที่สุด 

ขอให้มีความสุขกับนิยายกระตุ้นกำหนัดอันถูกต้องตามขนบธรรมเนียมประเพณีไทยของข้าพเจ้า 

ส่วนจะถูกใจเฟมทวิตหรือไม่นั้น? ช่างหัวมันสิ!