‘เซิ่งหลง’ ฮ่องเต้หนุ่มผู้เพิ่งขึ้นครองบัลลังก์มังกรเพียงไม่กี่วัน ทว่าในเวลาคับขัน มิอาจแยกแยะมิตรหรือศัตรูชัดเจนเช่นนี้จำต้องกระทำตนดั่ง ‘มังกรซ่อนเล็บ’ รอคอย ‘กาลฟ้า’ และ ‘ประชาหนุน’ เพื่อผงาดเป็นมังกรเหนือหมู่มังกรทั้งมวล
‘ลี่เฉียง’ พยัคฆ์อหังการผู้ถวิลในอิสรเสรีนักหนา แต่จำต้องก้าวขึ้นกุมอำนาจการทหาร ยึด 'ชัยภูมิดิน’ ในฐานะ ‘แม่ทัพเอก’ เป็นฐานค้ำจุนราชบัลลังก์ของสหายรัก นัยหนึ่งเพื่อปกป้องแคว้นจากการรุกรานทั้งภายนอกและภายในที่คอยบ่อนทำลายไม่ว่างเว้น...
หนึ่งในนั้นคือความร้ายกาจดุจอสรพิษของ ‘สุ่ยหลิง’ บุตรสาวมหาเสนาบดีเฒ่ามากเล่ห์ ซึ่งทวีขึ้นจากรักที่ไม่อาจสมหวังกับบุรุษเพียงหนึ่งเดียวในดวงใจ...‘เซิ่งหลง’
‘เมื่อนางมิอาจเป็นสุขสงบได้ ผู้อื่นก็อย่าได้หวังมีมันเช่นกัน!’
โดยมิเข้าใจ ‘แก่นแท้’ ในสิ่งที่ตนปรารถนาแม้เพียงเสี้ยว ว่า...
“หากเราใคร่ครอบครอง ‘รัก’ เวลานั้น ‘ความรัก’ ได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ทว่า เมื่อให้อิสระ ‘ความรัก’ จะคงอยู่กับโลกตราบชั่วนิรันดร์”
เมื่อ ‘รัก’ ตายจาก...‘แค้น’ ก่อเกิด ผู้ต้องรับชะตากรรมอันโหดร้ายย่อมหลีกไม่พ้น ‘อิ้งเยว่’ ลูกสาวกบฏซึ่งไม่มีอำนาจต่อรอง หรือได้รับเมตตาสงสารใด ๆ จากเหล่าอริศัตรู มีเพียงความรักเปี่ยมล้นจากบุรุษที่ตนรักเป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมจิตใจให้เข้มแข็ง และยังยืนหยัดต่อสู้กับภัยพาลนานาได้ แม้นางจะถูกวางเป็นหมากตัวหนึ่งในเกมกลการเมืองระหว่างแคว้นก็ตามที
...บทสรุปของเรื่องราวและตัวละครต่าง ๆ จะเป็นเช่นไร ‘ความดี’ จะสามารถชนะทุกสิ่งได้จริงหรือไม่ หรือ...เหตุการณ์ที่ถาโถมเข้ามาครานี้จะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นให้ทุกฝ่ายได้พบเจอสิ่งอื่นใดที่รอคอยอยู่เบื้องหน้า?
Guest
