...
ก่อนคำเตือน
รูปประกอบยังไม่เสร็จ...รอหน่อยน้า...
แต่เรื่องเนื้อหา อ่านได้จร้า ไม่ได้ดองตามรูป จริงๆ
คำเตือน
เป็นนิยาย ชายรักชาย
ที่มีความฟุ้งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์
ดราม่าน้อยมากๆ
แต่ถ้ามันมาเนี่ยโคตรน่ารำคาญสุดๆ
ติดเรทไว้ก่อน เพราะมีคำไม่สุภาพเยอะพอสมควร
ส่วนเรื่องฉากNc จะเขียนเมื่อไหร่ ตอนไหนนั้น
ก็บอกไม่ได้
ส่วนใหญ่จะเป็นโมเมนต์ฟุ้งๆชวนจิ้น เอ้ย ให้จิ้นกันมากกว่า
ถ้าพร้อมแล้ว
ไปโลด...
บทนำ(ก็ได้นะ)
"พี่ซัน...ความจริงพี่อยู่ต่อก็ได้นะครับ ผมไปอยู่ที่อื่นก็ได้" ว่าด้วยเสียงสั่นๆ มือเล็กเกาะแขนเสื้อคนตัวสูงกว่าตนแน่น
"หึๆ หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยเราน่ะ พี่น่ะได้ที่ดีๆ แล้วล่ะ" ว่าพลางวางมือบนเส้นผมสีดำของตัวเล็กๆ เบาๆ อย่างเอ็นดู
"งั้นผมย้ายไปกับพี่ก็...โอ้ยยย...ต้าเกอออ..." ไม่ทันที่จะพูดจบประโยคก็มีมือใหญ่ๆ มาคว้าคอเสื้อคนตัวเล็กจนร่างเล็กลอยหวือกลางอากาศ
"ไอสัน...มึงเก็บของเสร็จก็รีบๆ ไปได้แล้วไป เดี๋ยวไอ้เหม่งมันจะได้จัดของ"
"มึงนี่นะ เพลาๆ กับน้องหน่อยละกัน ยิ่งตัวเล็กๆ อยู่" ว่าพลางยิ้มแซวเพื่อนก่อนจะหันไปยิ้มแซวคนน้องที่หน้าแดงขึ้นมาไม่รู้ว่าโกรธหรือเขินกันแน่ที่ถูกแซว ก่อนจะลากกระเป๋าเดินออกไปจากห้องทันที
"เกออ...จะหิ้วกานต์อีกนานมั้ย" ถามด้วยเสียงหงุดหงิด
"ใครอยากหิ้วมึงล่ะอีเหม่ง...ตุบ" พูดจบก็ปล่อยมือออกจากคอเสื้อคนตัวเล็กแล้วรีบเดินหนีเข้าห้องไปอย่างไม่สนใจใยดี
"ชิ้ส์...แรงควายจริงๆ " ได้แต่ขมุบขมิบปากบ่นคนที่เดินปึงปังเข้าห้องนอนไปแล้ว หันรีหันขวาก็พบกระเป๋าตัวเองอยู่ใกล้ๆ ก็รีบลากมันเข้าห้องตามร่างสูงไป
"แกรก..."
"เหี้ย...มึงเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อนวะ" คนที่กำลังแก้ผ้าจะอาบน้ำโวยวายดังลั่นเมื่อเห็นคนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง รีบดึงผ้าขนหนูที่พาดอยู่ตรงเก้าอี้ใกล้ๆ มาพันเอวไว้อย่างล่กๆ
"แหมมมม...กลัวผมล้อเกอเหรอว่า..." ว่าพลางปรายสายตามองจุดใต้สะดือที่ตอนนี้มีผ้าขนหนูที่คนตัวสูงเพิ่งดึงมาจากเก้าอี้ข้างๆ มาพันไว้รอบเอวอย่างหมิ่นเหม่
"ไอเหม่ง...เดี๋ยวมึงโดน" ชี้หน้าคาดโทษคนตัวเล็กที่ยังคงยิ้มและหัวเราะอย่างไม่รู้ความผิด
"ทำไม เกอจะปล้ำผมเหรอ" ว่าพลางก้าวเดินไปใกล้ๆ คนตัวสูงอย่างไม่กลัวเกรงอะไร
"ถ้ากูตาบอดกูจะปล้ำมึง" พูดด้วยเสียงห้วนๆ มองตาคนตัวเล็กที่มองตนอย่างท้าทายนิ่งๆ
"งั้นเกออยากตาบอดมั้ยล่ะ...หึๆ " คนตัวเล็กยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มและฟันกระต่ายเป็นเอกลักษณ์หลังจากนึกอะไรออก
"อะไรมึง...โอ้ย...ไอเหม่ง มึงแม่ง..." คนที่โดนจิ้มตาหลับตาปี๋รีบยกมือขึ้นมาจับตาตัวเองทันที
"ฮ่าๆ เกอคิดว่าเกอตาบอดแล้วจะปล้ำผมได้เหรอ หึๆ " เด็กขี้แกล้งยังคงหัวเราะร่าอย่างสะใจโดยไม่กลัวอารมณ์ของร่างสูงที่กำลังปะทุอย่างรุนแรงเพราะโดนจิ้มตาไปเต็มๆ
"ไอเหม่ง...ไอเด็กแสบ มึงเจอกูแน่" ไม่พูดเปล่าก็รีบควานมือไปทั่วเพื่อจะจับคนตัวเล็กมาสั่งสอน แต่ก็ได้แต่วืดคว้าอากาศ เพราะตนมองไม่เห็น
"ฮ่าๆ เกอจับผมให้ได้ดิ มาม้ะ อยู่ตรงนี้" ว่าพลางกระโดดโลดเต้นล้อเลียนเจ้าของห้องที่เจ็บตาไปชั่วขณะอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบแขนยาวๆ นั้น
"มึง...กูจับมึงได้นะ กูจะเอาไม้เรียวฟาดก้นมึงเลย"
"ฮ่าๆ วิธีการลงโทษนี่มันยุคไหนแล้วว่ะเกอ... หึๆ อยากโดนไม้เรียวฟาดจัง" คนตัวเล็กยังคงก่อกวนไม่เลิก ยืนนิ่งๆ ไม่กลัวคนตัวสูง เพราะตอนนี้ทั้งสองคนอยู่กันคนละฝั่งเตียงแล้ว
"ตุบ...เห้ย..." แต่เพราะคนตัวเล็กเห็นร่างสูงจะอ้อมมาฝั่งตนก็รีบวิ่งขึ้นเตียงเพื่อจะหลบไปอีกฝั่ง คนรีบวิ่งแม้จะตัวเล็กปราดเปรียวแต่เมื่ออยู่บนเตียงก็เลยเสียการทรงตัวเลยล้มหงายหลังไปกับเตียง จนจุก ร้องโอดโอยออกมาเสียงดังจนคนที่มองไม่เห็นนั้นรู้ตำแหน่งแล้วรีบกระโจนลงเตียงทับร่างเล็กไว้ทันที
"แสบนักนะมึง" เมื่อขึ้นเตียงแล้วก็รีบควานหาข้อมือเล็กไว้กดแน่นไว้กับเตียงอย่างกลัวว่าคนตัวเล็กจะหนีได้
"เกออออ...กานต์ขอโทษนะครับ กานต์แค่ล้อเกอเล่นเอง" พูดด้วยเสียงอ้อนๆ แต่ใบหน้ากลับฉายความกลัวออกมาอย่างที่คนกำลังหลับตาไม่เคยเห็น
"หึๆ มึงไม่ต้องมาอ้อนกูเลย กูไม่ยอมมึงหรอก" พูดพลางค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาหลังรู้สึกว่าอาการเจ็บตาเริ่มดีขึ้นแล้ว ก็เห็นดวงตาขี้เล่นคู่นั้นก็ไม่มีความขี้เล่นอีกแล้ว
"เกออออ...อย่าตีก้นผมเลยน้าาา...ผมให้หอมแก้มเลยก็ได้" เมื่อเห็นตาคมที่หรี่ตามองตนอยู่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าหดหู่จากเมื่อกี้เป็นยิ้มอ้อนๆทันที
"ไอสัส...ใครจะหอมมึงวะ เชี้ยย มึงทำไรวะ" จู่ๆ คนตัวเล็กก็ยืดคอขึ้นมาจะหาตนแล้วยื่นปากอิ่มสีชมพูขึ้นมา
"เกออออ...มาๆ เดี๋ยวผมจุ๊บเหม่งขอโทษเอง"
"มึงนี่ยังซ่าไม่เลิกนะโดนกูจับกดขนาดนี้แล้ว" พูดด้วยเสียงดุๆ ใช้หน้าผากตัวเองดันเหม่งคนตัวเล็กให้ลงไปตามเดิม
"โอ้ย...ผมเจ็บนะพี่..." คนตัวเล็กร้องโอดโอยออกมา อยากจะยกมือขึ้นมาแปะเหม่งตัวเองดูว่าแตกรึยัง แต่ก็ทำไม่ได้ได้แต่ส่งสายตาออดอ้อนให้คนบนร่างเลิกทำร้ายร่างกายตนสักที
"แกรก...เอกคะ..." หญิงสาวหุ่นเพรียวเปิดประตูเข้ามาเบิกตากว้างมองภาพตรงหน้าอย่างตกใจ ใบหน้าหวานที่กำลังบึ้งอยู่ก่อนแล้วบึ้งตึงมากกว่าเดิมเมื่อเห็นภาพนั้น
"เห้ยข้าวฟ่าง...พลั่ก...ตุบ...มาได้ไงครับ" ปล่อยมืออกจากคนตัวเล็กและผลักตัวเองขึ้นมาอย่างแรงทำให้คนตัวเล็กโดนแรงกระทบจนกลิ้งล้มลงไปข้างเตียง
"โอ้ยยย...เกอออผมเจ็บก้นเลยนะเนี่ย" ร้องโอดโอยออกมากุมก้นตัวเองที่ลงไปกระแทกพื้นอย่างแรง
"เอกคะ...ฟ่างว่าเราเลิกกันเถอะค่ะ" พูดจบก็กอดอกเดินปึงปังออกไปจากห้องทันที
"เห้ยฟ่าง เดี๋ยวก่อน..." รีบเดินตามแฟนสาวออกไปทันที
"อ้าวเห้ย...อะไรของเขาวะ ซี้ดดด...แล้วกู..." ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างอย่างงงๆ แล้วยันตัวจะลุกขึ้นแต่ก็ล้มลงไปตามเดิมเพราะตนทั้งเจ็บทั้งจุกเลย
...
เรื่องนี้จะเป็นแนวโรแมนติก-คอมเมดี้นะคะ ติดเรท18+จ้า แต่อย่าหาอ่าน18+อย่างเดียวนะ อย่าคอย อย่าตั้งความหวัง เพราะมันมาก็จะมาแบบโครมเดียว แล้วหาไม่เจออีกประมาณนั้น จะเป็นอะไรที่มันนิดๆ มากสำหรับฉากncนะคะ แต่ที่ติดเนี่ย เพราะมีคำไม่สุภาพเยอะแยะมากมาย และพระเอกก็เกรี้ยวกราดมากเวอร์
***เกอเกอในภาษาจีนแปลว่าพี่นะคะ
ต้าเกอ แปลว่าพี่ใหญ่
Guest
