เต้ย ภพธร รุ่งเจริญ
มีน มินรญา เกิดสมมาตร
หนูมดยิ้ม
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
"โชคดีนะเต้ย เดินทางปลอดภัยนะ ถึงแล้วโทรมาบอกด้วย"ฉันมาส่งเต้ยขึ้นเครื่องบิน และยืนสั่งเสียอยู่ตรงนั้น
"เออๆ ทำยังกับจะไม่ได้เจอกันอีกนาน มีนก็รีบๆตามไปนะ"เต้ยตบบ่าฉัน
"อืม เคลียร์ทางนี้เสร็จจะรีบตามไป"
"เค ไว้เจอกันที่นั่นนะ ไปล่ะ"จังหวะนั้นที่เต้ยจะหันหลังไป
"เต้ย"ฉันตะโกนเรียกชื่อเขาอีกครั้ง
"มีไรมีน"เต้ยหันหน้ามามองหน้าฉันแบบสงสัย
"เปล่าๆ"ฉันบอกเต้ยเสียงสั่นเครือ
"ไม่เอาน่ะมีน ทำยังกับจะไม่เจอกันอีกนาน มานี่มา"เต้ยเรียกฉัน พร้อมกับกางแขนออก ฉันไม่รอช้า วิ่งโถมเข้าใส่ร่างสูงทันที ฉันกอดเต้ยแน่น พร้อมน้ำตาที่เอ่อท้น
"มีน"เต้ยเรียกชื่อฉันอีกครั้ง ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ด้วยดวงตาที่พร่ามัว
"มีน มีอะไรจะบอกเต้ยหรือเปล่า"
"ไม่มี"ฉันรีบตอบ ปลายจมูกของเต้ย คลอเคลียอยู่กับจมูกของฉัน ใบหน้าหล่อเหลาของเต้ยอยู่ใกล้ฉันไม่ถึงเซน
"ไปก่อนนะ"
"เค"
"แล้วเจอกัน"เต้ยพูดจบก็เดินจากไป คราวนี้เต้ยไปจริงๆแล้วฉันก็ไม่รั้งเขาไว้
"โชคดีนะ"ฉันพึมพำบอกตามหลังเต้ยอีกครั้ง พร้อมกับลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ ฉันคงต้องปล่อยเขาไปเพื่ออนาคตของเขา