รักสุดท้ายให้นายสองคน

“น้องๆ เอาอะไรมั้ย พี่จะออกไปซื้อน้ำที่เซเว่น” ผมถามน้องๆ ที่เข้ากะด้วยกัน ขณะกำลังขยับตัวออกจากบูธ แต่ก็ไม่มีใครฝากซื้ออะไร สงสัยจะเกรงใจผม

ผมชื่อเธค (ตอนเด็กๆ พ่อผมเป็นดีเจ เลยได้ชื่อนี้มา ) เป็นพนักงานเดินดิน สิ้นเดือนกินมาม่า ทำแลกเปลี่ยนเงินต่างประเทศอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ สังกัดธนาคารสีเขียวที่ไม่บอกก็รู้ว่าธนาคารอะไร.. ปีนี้ผมอายุ 28 แล้ว ( แต่หน้าผมเด็กนะ จะบอกให้ บอกใครๆ ว่า  23-24 ได้สบาย อิอิ ) ด้วยเหตุนี้น้องๆ ที่ทำงานที่ส่วนใหญ่เป็นเด็กจบใหม่จึงพร้อมใจกันเรียก พี่เธคๆ กันทุกคน เค้าเลยรู้หมดว่าผมแก่

น้องๆ ส่วนใหญ่ที่นี่มีแต่ผู้หญิงครับ ผมนี่แอบเซ็งหน่อยๆ เพราะไม่ค่อยมีกำลังใจในการทำงาน เคยคิดจะโทรไปวีน HR แบงค์ใหญ่ว่า ถ้าจะรับ ก็รับหนุ่มๆ ตี๋ๆ ตัวเล็กๆ ปากแดงๆ มาสาขานี้บ้าง ผมจะได้กระชุ่มกระชวย มีกำลังใจทำงาน 555 (คิดเล่นๆ นะคับ แหะๆ)

วันนี้ผมอย่บูธขาเข้าครับ ขณะกำลังเดินคิดนู่นนี่นั่นระหว่างทางไปเซเว่น ก็เหมือนมีคนเรียก ผมเลยต้องหันไปดูข้างหลัง

“พี่เธค ๆ” หืมมมมมมมม?ฝรั่งสองคนเรียกชื่อผม!!ไม่ๆๆ ไม่ใช่แน่ๆ ผมคงหูฝาดเพราะสำเนียงมันแปลกๆ คงจะเรียกคนอื่นแล้วสำเนียงมันเพี้ยนมาชื่อผม

แต่เรียกไม่เรียกเปล่า แม่งมันโบกไม้โบกมือแถมวิ่งเข้ามาหาผมอีก ผมนี่ได้แต่ยืนยิ้มแบบ งงๆ ในใจก็คิดว่าใช่กุแน่หรอว้าาาา  ไอ้สองตัวนี้มันเป็นใครว้าาาาาาา

จนกระทั่งทั้งสองคนวิ่งมาหยุดยืมยิ้มอวดฟันสวยอยู่ตรงหน้า

“I miss U, Bro”

หลังพูดจบหนุ่มน้อยฟรั่งตัวสูงโปร่ง จมูกคมสันได้รูป ก็เอื้อมมือมาจับท้ายทอยผมเบาๆ แล้วโน้มตัวลงมา จูบผม!!! ผมใช้มือดันหน้าอกเจ้าตัวใหญ่ออก แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ไอ้ตัวที่มาด้วยกัน ก็ก้มลงมาประกบปากผมต่อทันที.....!