“เพราะเธอไม่ใช่คนที่ฉันรักไง”
คำพูดที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากได้รูปของคุณหมอที่เธอหลงรักดังขึ้น ร่างบางสั่นเทาด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันไปหมด
น้ำตาเจ้ากรรมเริ่มไหลออกมาอีกครา ใบหน้าหวานทำได้เพียงก้มงุดมองพื้นราวกับต้องการสะกดร่างที่สั่นเทาของตน อัยย์ญาดา รีบวิ่งออกจากห้องไป
“ฮึกๆ ฮือๆ”
เสียงสะอื้นดังแว่วออกมาจากริมฝีปากของเจ้าของ ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองไปยังท้องถนนเบื้องหน้า ฝนเริ่มซัดลงมาอีกครา ทั้งๆที่มันพึ่งหยุดตกไปเมื่อไปกี่วินาทีนี้เอง
อัยย์ญาดาค่อยๆพาร่างกายที่แสนบอบบางของตนเดินไปยังทางม้าลายที่อยู่ตรงหน้า
เอี๊ยดดด โครม
!!
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตการของผู้เขียนที่เเต่งขึ้นเองทั้งสิ้น เนื้อหา สถานที่และบุคคลในเรื่อง มิได้มีส่วนเกี่ยวกับสถานที่และบุคคลใด เนื้อหาภายในเรื่องอาจมีความรุนแรงเรื่องเพศ และภาษาที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
อัยย์ญาดา วิริยวารีชัย
“ถ้าหากวันหนึ่งอัยย์ลืมทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งคุณหมอที่อัยย์รัก คุณหมอคงดีใจใช่ไหมคะ”
ธวิช เศรฐวรกุล
“อย่าพยายามวิ่งไล่จับผู้ชายไปเลย คนอย่างเธอไม่มีค่าดีพอสำหรับฉันหรอก”
พิมผกา วรวลัย
“ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามยุ่งกับหมอวิช”
กัณฑกรณ์ กิตติสุวรรณ
“ผมขอโทษ
…
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ หลังจากที่ห่างหายจากวงการนิยายไปร่วม 6 ปี บัดนี้เมื่อผู้เขียนได้จัดการธุระต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการเรียนและการทำงานแล้ว จึงได้ฤกษ์งามยามดี ที่จะกลับมาสู่วงการนิยายอีกครั้งค่ะ โดยนิยายเรื่องนี้จะมีการรีไรท์เนื้อหาให้สมเหตุสมผลมากขึ้น อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่มีการเพิ่มเติมเข้ามา หวังว่านักอ่านทุกคนคงจะสนุกไปนิยายเรื่องนี้นะคะ
ปล. นิยายเรื่องมี e - book แล้วน้าาา ทั้งใน meb และ ธัญวลัย สามารถเสิร์ชชื่อได้เลยค่าา
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ
ไอมีรีน
Guest
