คืน...ร้อน

หากหญิงสาวเปรียบเสมือนผ้าขาว เขา…ก็เหมือนกับรอยเปื้อนที่สร้างรอยมลทินให้กับเธอ


“ว้าย”
เสียงอุทานของปานรุ้งทำให้ชายหนุ่มรีบหันกลับไปมอง เขาเห็นเธอลื่นไถลพื้นไม้ที่เหยียบอยู่จนล้มลงไป เขาเห็นเธอยื่นมือมาจับข้อเท้าตัวเองไว้จึงรีบวิ่งลงไปหา
“คุณรุ้ง เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไร” หญิงสาวบอกแล้วพยายามหยัดกายลุกแต่ต้องล้มลงไปใหม่เพราะเจ็บข้อเท้า “เส้นคงพลิก”
“ผมช่วยดูให้”
“แต่…”
“มาน่า…” ชายหนุ่มมองดุ ดึงข้อเท้าเธอมาแล้วช่วยนวดคลึงให้เบาๆ หญิงสาวทำหน้าแหยแล้วครางเบาๆ ก่อนร้องลั่นเมื่อเขาจับพลิกมาอีกด้าน
“โอ้ย…เบาๆ สิ”
“มันต้องนวดแล้วจับเส้น เป็นไง ดีขึ้นไหม” เขาถามมือก็คลึงนวดให้
หญิงสาวพยักหน้ารับ มองเขานวดเท้าเธอให้ด้วยความรู้สึกแปลกๆ
“เจ็บน้อยลงแล้ว” เธอบอก
“ผมดีใจที่ได้ตอบแทนคุณบ้าง” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอ ลำคอแห้งผากเมื่อปมผ้าถุงที่เธอเกาะเอาไว้ตรงเนินอกค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากกันและ…
“ว้าย” หญิงสาวร้องลั่น อารามตกใจมนตรีจึงได้ยื่นมือมาตะปบให้แต่มันก็ยิ่งทำให้ปานรุ้งตกใจ เพราะมือเขาตะปบมาบนสองเต้าเธอไปเต็มๆ