เสือสอน(รัก) NC20++
เรื่องราวของเสือตัวสุดท้ายของกลุ่มเสือขาว

กรวิชณ์ ปัญญานิเทศ (เก้า) หรือ เสือดุ
กรวิชณ์ หรือ เก้า กับฉายาเสือดุ ที่เขาไม่ได้เป็นคนตั้งเองเเต่เป็นฉายาที่เหยื่อทุกคนมอบให้ ส่วนคำว่า "ดุ" เหยื่อทุกคนที่เคยถูกเขากินนั้นย่อมรู้ดีว่าดุเเละจริงหรือไม่ หลังจากที่จบปริญญาตรีแล้ว เก้าที่ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่รักการเที่ยวเล่น แต่เขาก็ไม่ลืมหน้าที่สำคัญ คือการเข้ามาช่วยคุณพ่อและคุณแม่ดูแลธุรกิจทางครอบครัว ธุรกิจขายเพชรพลอยเล็กๆ ที่สร้างกำไรให้กับครอบครัวไม่ต่ำกว่า 500 ล้านต่อปี เสือตัวสุดท้ายอย่างเก้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหวงความโสดมากแค่ไหน หรือ จริงๆแล้วเขาแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่เท่านั้นเอง แต่แล้วเรื่องราวการดำเนินชีวิตของเขาที่สงบเงียบมากเกือบ 27 ปี ต้องมาวุ่นวายขึ้นอีกครั้ง เพราะคุณแม่ของเขาดันไปรับเด็กน้อยอายุเพียงแค่ 17 ปี มาอุปการะไว้เป็นลูกบุญธรรมเพียงเพราะคิดว่าชาตินี้คงไม่ได้มีหวังเลี้ยงหลานสาวเหมือนคนอื่นๆเขา
" คุณเเม่ว่ายังไงนะครับ จะเด็กมาเลี้ยง? " เมื่อคนข้างกายของประมุขของบ้านเอ่ยปากขึ้นทำให้เก้าที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารอยู่นั้น ถึงกับไม่เข้าใจเเละสงสัยเป็นอย่างมาก คุณเเม่จะรับเด็กทารกมาเลี้ยงหรืออย่างไร
" จะทำเสียงดังตกใจทำไมตาเก้า เเม่เเค่จะรับเด็กมาเป็นลูกบุญธรรม คุณหญิงอมรมาศ ท่านชวนเเม่ไปทำบุญที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้ามาเเล้วเเม่ก็เอ็นดูเขา อีกอย่างก็อย่างมีลูกสาวมานานเเล้ว ยะให้รออุ้มหลานก็คงจะฝันลมๆเเล้งๆ " คุณเเม่พริ้งพราวที่พูดเหตุผลออกมาเเต่ก็ยังไม่พ้นการเหน็บแนมลูกลายในส่วนสุดท้าย ตาเก้าของเขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำกันเเต่ละวัน ข่าวที่เขาไม่ได้อยากจะได้ยินเเต่มันดันมาเข้าหูไม่เว้นวันในความเจ้าชู้ของลูกชายคนนี้
" คุณเเม่จะเลี้ยงเด็กทารกไหวหรอครับ เดี๋ยวก็ร้องเสียงดังลั่นบ้าน ผมบอกไว้ก่อนนะครับ ว่าผมไม่ได้รักเด็กเเละใจดีเหมือนคนอื่นๆเขา " เเค่ไปงานเลี้ยงวันเกิดลูกแฝดไอต้าร์แปบเดียว กลับบ้านมาเเก้วหูเเทบจะพัง อย่าหวังเลยว่าเขาจะเอ็นดู
" ทารกอะไร หนูทับทิม อายุ 17 ปีเเล้ว น่ารักสดใส เเถมยังกิริยามารยาทเรียบร้อย........ " คุณหญิงพริ้งพราวที่บรรยายความทรงจำครั้งเเรกให้เก้าได้ฟังอย่างมีความสุข เเต่สำหรับเก้าเเล้ว ยัยเด็กคนนั้นคงไม่ธรรมดา เห็นว่าคุณเเม่เขาอยากได้ลูกสาว จึงมาออดอ้อนเเละทำตัวเป็นหนูตกถังข้าวสาร อคติที่เก้ามีต่อทับทิมตั้งเเต่ยังไม่เจอหน้า มันก็มากพอเเล้วที่เขาจะไม่ยอมนับยัยเด็กคนนี้เป็นน้องสาว

มานิสรา หรือ ทับทิม เด็กสาวกำพร้าตั้งเเต่เกิดวัย 17 ปี
การพบกันครั้งเเรกของคุณหญิงพริ้งพราวกับทับทิม เกิดขึ้นที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า ในวันที่มีงานการกุศลที่เหล่าบรรดาผู้ใหญ่จะดีจะร่วมกันทำบุญเเละสมทบทุนช่วยในเรื่องการศึกษาให้เด็กๆเหล่านี้ ซึ่งในงานวันนั้นก็มีการเเสดงของคุณจากเด็กกำพร้าหลายคน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือทับทิม ที่เเสดงการตีขิมเเละรำไทย ฝีมือที่อ่อนช้อยเหมือนผญิงไทยที่คุณหญิงพริ้งพราวเห็นเเล้วชอยใจไม่น้อย ถ้าได้มาเป็นลูกสาวของตนคงจะดีน่าดู
" เด็กคนนั้นน่ารักดีนะคะ ชื่อะไรเอ่ย " คุณหญิงพริ้งพราวที่กระซิบถามคุณครูระหว่างชมการเเสดง
" ชื่อหนู ทับทิม ค่ะ เเกถูกทิ้งตั้งเเต่เกิด ทางเราจึงรับมาเลี้ยง เเต่เเกก็ใฝ่ดีมากกว่าเด็กคนๆอื่น สอบชิงทุนเรียบเองตั้งเเต่มัธยมต้นเลยนะคะ ส่วนการเรียนก็ไม่ต้องพูดถึงเลย ถ้าพ่อเเม่จริงๆของเเกมาเห็นว่าเเกตัวเเล้วสวย น่ารัก ขยันเรียบแบบนี้ คงไม่ยอมทิ้งเเกเป็นเด็กกำพร้าเเน่ๆ "
" อื้มม คงจะเป็น ทับทิม จริงๆทับทิมเม็ดงามด้วยค่ะ "
นิยายเเต่งมาจากจินตนาการของนักเขียนเอง นั่งคิดพล็อตเรื่องเองนะคะ ไม่มีการขโมยของใครมาลง เเละขอร้องว่าห้ามมาคัดลอกนิยายเเละเอาไปลงต่อเป็นเรื่องอื่นนะคะ


Guest
