เผด็จการร้ายพ่ายรัก ผ่านการพิจารณาสนพ.Sugar Beat

"เผด็จการร้ายพ่ายรัก" 

ผ่านการพิจารณาตีพิมพ์ สนพ.Sugar Beat

ตัวอย่างเล็กน้อย

“แค่กๆๆๆ” ความตกใจทำให้โมรีสำลักน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ยังไม่ทันจะโวยวาย ร่างของเธอก็สั่นสะเทือนไปทั้งตัวเพราะแรงเขย่าของภคิน

“เธอทำบ้าอะไรของเธอฮะ! อยากตายรึไง ถ้าอยากตายก็ไปตายที่อื่น อย่ามาตายในบ้านฉัน” ใจอยากจะพูดดีๆ ด้วย แต่ไม่รู้ทำไมปากกลับตะคอกใส่ใบหน้างามที่เปียกชุ่มด้วยความโกรธ เธอทำให้เขาใจหายใจคว่ำเพราะนึกว่าจมน้ำตายไปแล้ว แต่ยัยตัวดีกลับมาทำหน้าเหลอหลาใส่เขาเสียอีก

โมรีหน้าเหวอ ดำน้ำเพื่อทำสมาธิให้จิตใจสงบนิ่งอยู่ดีๆ ก็มาโดนด่า ทำให้หญิงสาวฉุนกึกขึ้นมาเหมือนกัน กรรไกรในปากจึงทำงานทันควัน

“อย่ามายุ่งกับฉัน! ฉันจะตายที่นี่หรือที่ไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ”

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องของเธอนักหรอกนะ แต่ตราบใดที่เธอยังตามตัวไอ้พี่ชายชั่วของเธอกับหลานสาวฉันกลับมาไม่ได้ เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์ตาย!” ดวงตาของภคินลุกวาบราวกับมีลูกไฟดิ้นพล่านอยู่ในนั้น ทำให้โมรีตัวสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่นิสัยไม่ยอมคนมาแต่ไหนแต่ไรทำให้หญิงสาวเลือกจะตอบโต้กลับ

“เผด็จการ บ้าอำนาจ คิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าหรือยังไงถึงชอบออกคำสั่งกับคนอื่นนัก ใครๆ อาจจะกลัวคุณ แต่อย่าคิดว่าจะมาสั่งหรือบังคับฉันได้ ฉันไม่ใช่ลูกน้องคุณ!”

“ปากดีนักนะ” ภคินคำรามเสียงลอดไรฟัน ใบหน้าหล่อเหลาดูดุดันขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัวเมื่อถูกความอวดดีของผู้หญิงในอ้อมกอดกระแทกใส่หน้า วงแขนแกร่งจึงออกแรงรัดร่างบางให้แนบตัวมากยิ่งขึ้นจนอกอวบแทบจะจมหายเข้าไปกับเรือนกายด้านหน้าของภคิน

ร่างกายของโมรีคล้ายร้อนสลับหนาวเหมือนจะเป็นไข้ เธอมีเพื่อนผู้ชายมากมาย แต่ไม่เคยมีใครเข้าถึงเนื้อถึงตัวเธอจนรับรู้ถึงอันตรายแบบนี้มาก่อน หญิงสาวพยายามดันตัวเองออกแต่เมื่ออีกฝ่ายไม่ยินยอมเธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้จนนึกโกรธตัวเองที่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดของสตรีเพศเอาชนะความแกร่งกร้าวของบุรุษไม่ได้

“ปล่อยฉันนะ” โมรีคิดว่าตัวเองตะโกน แต่เสียงที่เปล่งออกมากลับเบาหวิวราวเสียงกระซิบ

ใบหน้าที่ตื่นตระหนกของอีกฝ่ายทำให้ภคินกระตุกยิ้ม ยัยตัวแสบกำลังกลัว แต่ก็ยังทำปากดีไม่เลิก มันน่าสั่งสอนให้หลาบจำว่าอย่ามาอวดดีกับคนอย่างเขา

ดวงตาคมหลุบมองริมฝีปากอิ่มที่สั่นเทา ไม่รู้ว่าเพราะความเย็นของน้ำหรืออะไรกันแน่ชายหนุ่มก็ไม่อยากจะคาดเดา รู้แต่เพียงว่ามันดึงดูดสายตาของเขาได้อย่างง่ายดาย ความเย็นของน้ำในสระไม่ได้ช่วยลดอุณหภูมิในร่างกายที่กำลังพุ่งสูงได้เลย ร่างกายที่แนบชิดกันทำให้ลมหายใจของภคินผิดปกติ ดวงตาที่เคยมองโมรีด้วยความดุดันไหวระริกและฉายประกายความปรารถนาชัดเจนจนคนถูกมองเริ่มตระหนักถึงความไม่ปลอดภัย ความร้อนในร่างกายตีวนไปทั่วร่างจนน่าตกใจ เธอไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย เพราะไม่รู้จะกำจัดมันออกไปได้อย่างไร ที่นึกได้มีเพียงแต่อยากจะหายตัวไปให้ไกลจากร่างกำยำที่กำลังแนบชิดกับตัวเอง

“ปล่อยฉะ...อื้อ!” ไม่ทันที่จะเอ่ยจนจบประโยค ริมฝีปากอิ่มก็ถูกปิดกั้นจากคนตัวโต โมรีเบิกตากว้าง สมองสั่งให้สะบัดตัวหนีแต่ในความเป็นจริงกลับตกใจจนนึกอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนตัวแข็งให้คนที่เธอตราหน้าว่าเผด็จการและบ้าอำนาจบดเบียดริมฝีปากดูดซับความหวานอย่างเอาแต่ใจ ความเก่งกล้าที่เคยมีถูกภคินทำลายสิ้นด้วยรสจูบดูดดื่ม

เมื่อเห็นว่าโมรีไม่ขัดขืน ภคินก็ยิ่งได้ใจจึงกล้าส่งปลายลิ้นสากเข้าไปพันเกี่ยวกับปลายลิ้นนุ่มนิ่ม ช่วงชิงอากาศหายใจจากหญิงสาวจนโมรีหอบสะท้านตัวอ่อนระทดระทวยอยู่ในอ้อมกอดร้อนรุ่มราวกับเพลิงกาฬ สมองที่เคยเฉียบแหลมของภคินมึนเบลอไปชั่วขณะเมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่ประสาของหญิงสาว ความเป็นชายที่นอนสงบนิ่งเริ่มเคลื่อนไหวเสียดสีไปกับหน้าท้องแบนราบจนโมรีรู้สึกได้ แต่ไม่สามารถต้านทานรสจูบร้อนแรงที่ภคินกำลังป้อนให้อย่างไม่ลืมหูลืมตา ทั้งคู่ลืมไปสิ้นว่ากำลังลอยตัวอยู่กลางสระว่ายน้ำซึ่งอาจจะมีใครเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาพบเห็นได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้ภคินไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากความหวานของร่างน้อยที่เริ่มสั่นเทา

..................................................

แนะนำตัวละคร

ภคิน ภานุรัตน์ (ภาค)

โมรี พิชัยกุล (โม)

รชต พิชัยกุล (ไม้)

โรสิตา (โรส)

เอกรินทร์

เอมิกา ภานุรัตน์ (เอม)

ชาญ

พลอยพิชญา หวันยิหวา