Oni ga wagarainai

เขียน :: เมะเถื่อน

ชูจิ x เซจิ :: เมะ เป็นน้องชายฝาแฝด ของไทกะ อายุ 17 ปี

ไทกะ :: พี่ชายคนโตที่กลายเป็นของเล่นให้น้องชาย อายุ 19 ปี

" พี่ไทกะ ผมเลียตรงให้ดีไหม หืม "

" พี่ไทกะ ตรงนี้ของมันอยากให้พี่จัดการให้เเนะ "

ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นเสียงของใครเพราะอยากให้เรื่องที่กำลังทำอยู่
จบ ๆ ไปร่างกายถูกจัดให้อยู่ในท่าคลานหมอบต่ำเเต่สะโพกยกสูง
เเละเเก้มก้นสองข้างถูกจับหนันเนื้อเเยกออก 
เห็นซอกหลืบสีอ่อนอย่างชัดเจนเเละกำลังโดนลิ้นอุ่น
เเหย่เข้าเไปด้านใน ส่วนข้างหน้าก็ต้องอ้าปากรับเเก่นกาย
คับช่องปากขยับเข้าออกเป็นจังหวะผมหลับตาเเน่น

ภาวนาว่าพอตอนลืมขึ้นมาทุกอย่างจะไม่ใช่อย่างที่เป็นอยู่

ไทกะ 9 ขวบ

" ไทกะ ไปปลุกน้องให้เเม่หน่อยลูก "

" คร๊าบบ " ผมตระโกนตอบกลับไปแแล้วหยุดวาดรูปที่วาดไว้

เดินขึ้นไปบนห้องนอนของน้องชายฝาแฝด
ที่ยังหลับตานอนนิ่งอยู่บนเตียง " ชู เซ ตื่นได้เเล้วนะ เดี๋ยวสายหรอก "

ผมเขย่าปลุกอยู่นานเเต่น้องชายไม่ยอมตื่น
จนผมถอดใจกลับลงไปบอกคุณเเม่ให้ขึ้นมาปลุกเอง

" อ๊ะ ! อะไร .... "

เเต่โดนดึงเเขนให้ลงไปนอนบนเตียงด้วยกัน ตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก 
ของน้องชายตัวเเสบทั้งสอง

" อะไรกัน ตื่นเเล้วทำไมไม่ลุกละ ปล่อยให้พี่ปลุกตั้งนาน "

ผมขู่ เสียงเข้มที่สุดเท่าที่จะทำได้ " ก็เวลาพี่ทำท่าแบบนี้มันน่ารักดี นี่น่า "

" ใช่ ๆ น่ารักสุด ๆ ไปเลย "

เเล้วสองคนก็กอดรัดผมไว้เเน่น หอมเเก้มกันฟอดใหญ่ถึงยอมปล่อย 
เเละลุกไปอาบน้ำเเต่งตัว

เเล้วระหว่างเราพี่น้องมันอะไรเเปลกไปตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน ?

ไทกะ 15 ปี

วันนี้ผมต้องทำกับข้าวเองเพราะพ่อกับแม่ผมพวกท่านต้องไปทำธุระ

หลังเลิกเรียนผมจึงเเวะซุปเปอร์ ฯ ก่อน พอถึงที่บ้านฟ้าก็เริ่มมืดพอดี

ไม่รู้น้องชายฝาแฝดผมจะกลับมารึยัง ไฟในบ้านยังปิดสนิทเเต่ประตูไม่ได้ล็อค

ผมดันเปิดเข้าไป เอาของไปไว้ที่ครัวเเละเดินขึ้นไปดูข้างบน

เพราะยังไม่มืดมากทำให้ยังพอมองเห็นว่าอะไรเป็นอะไร

เเละในความมืดสลัวนั้น ภายในห้องน้องชายฝาเเฝด

ที่มองผ่านช่องประตูที่เปิดทิ้งไว้ ภาพตรงหน้าผมคือ

เงาร่างของคนสามคน ที่พัวพันเเนบชิดกัน สองคนที่เล่นสนุกกับอีกร่าง

คือน้องชายผมเเน่ ๆ ส่วนอีกคนที่ร่างกายบอบบางกว่าก็ดูจะมีความสุข

เเต่ทั้งสามคนเป็นผู้ชาย ! เรื่องเเบบนี้มัน........

ผมก้าวถอยหลังเชื่องช้า อยากจะสิ่งด้วยซ้ำเเต่ทำไม่ได้

เเล้วไม่รู้ว่าชูหรือเซ ก็มองเห็นผมเข้า ก่อนจะยิ้มออกมา

เเค่การยิ้มที่มุมปากที่ทำให้ผมไม่อยากเข้าใกล้

ตั้งเเต่วันที่ผมเห็นน้องชายฝาแฝดกำลังทำอะไรก็ผ่านมาหลายวัน

เเต่ผมกลับพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้

ก็พอรู้ว่าเรื่องเเบบนี้ก็มีอยู่บ้างไม่ใช่เรื่องแปลก

ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายทั้งสองคนยังเด็กอยู่มาก

ขนาดผมเองยังไม่เคยเลย เอ่อ ก็ผมยังไมเคยมีเเฟนนี่น่า

หากพวกน้อง ๆ ยังคงทำตัวตามปกติเช่นการเข้ามาถึงเนื้อถึงตัวผม
เหมือนเมื่อก่อน โอ๊ย ! ผมขยี้หัวตัวเองเเรง ๆ ทีหนึ่ง

ไล่ความคิดพวกนั้น เเล้วข่มตาให้หลับ พอปิดเปลือกตาปุ๊บ

ภาพที่ร่างขาวนวลเนียน สุขสมกับสัมผัสหวาบวามที่ได้รับ

ใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ มันช่างคล้ายกับผมราวกับฝาแฝด............

" ....หลับได้เเล้วไทกะ คิดไปนายก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ....."

ผมพูดกล่อมตัวเองให้หลับ จนเเล้วจนรอดไปหลับเข้าจริง ๆ ก็ค่อนคืนไปแล้ว

####################################

เเต่อีกสิ่งหนึ่งที่ไทกะยังไม่รู้คือ อีกฟากหนึ่งของห้องที่เป็นของฝาแฝด

ก็เพิ่งจะล้มตัวลงนอนพร้อม ๆ กับที่กดปิดตัดภาพจากกล่องที่เเอบ

เอาเข้าไปติดไว้ในห้องของพี่ชาย ทั้งมองหน้ากันเเล้วยิ้มออกมา

รอยยิ้มที่เหมือนกันจนเเยกไม่ออก

" ท่าทางแผนเราจะไปได้สวยนะเซจิ "

" หึ ฉันบอกนายเเล้ว พี่นะถ้าไม่ทำให้รู้ตัวสักที ก็บื้ออยู่อย่างนั้น "

" ใจร้ายว่ะ " ว่าคู่เเฝดไม่จริงจังนะเเล้วเอนตัวลงนอน

" ทำเป็นพูดไป นายก็เริ่มเบื่อเเล้วไม่ใช่เหรอไอ้การ
ลูบ ๆ จับ ๆ เวลาพี่ไทกะไม่ระวัง หรือไอ้ที่เราส่องจากกล่องวงจรปิดอย่างนี้ "

ชูจิพรูดด ลมหายใจออกมาอย่างไม่มีข้อโต้เเย่งใด ๆ

เพราะทุกอย่างแล้วขนาดหาคนที่หน้าเหมือนพี่ไทกะมามีอะไรให้เจ้าเห็นโต้ง ๆ

เเต่เอาเข้าจริงคนที่ต้องการคือพี่ไทกะอยู่เเล้ว

####################################

ผมรี ๆ รอ ๆ อยู่หลายนาทีกว่าจะกล้าเคาะห้องฝาแฝด
เพราะต้องปลุกไปโรงเรียน ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ชู เซ ตื่นได้เเล้วเดี๋ยวสาย "

ผมเอาหูเเนบที่บานประตูที่มีเเต่ความเงียบสงบ

ตั้งท่าจะเคาะอีกรอบ ถ้าประตูไม่เปิดออกก่อน
เเละน้องชายทั้งสองก็เเต่งตัวเรียบร้อยกันเเล้วผมเงยหน้าขึ้นไปสบตาทั้งสองคน

ไม่ยุติธรรมเลยเพิ่งเข้า ม. ต้นเเต่สูงกว่าผมเสียอีก

" อรุณสวัส ชูจิ เซจิ "

" อรุณสวัสครับพี่ไทกะ "

สองเสียงพูดพร้อมกันเเล้วจูบที่เเก้มผมคนละข้าง

" อะ อืม ไปข้างล่างดีกว่าจะได้กินข้าวกัน "

ผมหลับตาห่อไหล่เล็กน้อยก่อนจะยืดตัวตามปกติ

ก้าวนำทั้งสองคน เเต่ถูกเซจิรั้งเเขนไว้

" เดี๋ยวสิฮะ พี่ใส่น้ำเหรอ ? "

ก้มลงดมฟุดฟุดที่ซอกคอผมเเละชูจิเองก็ทำเหมือนกันกลัวจะน้อยหน้า

" นั่นสิ เเต่หอมดีน่ะ พี่ไม่เห็นบอกพวกผมบ้างเลย "

" อึก ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย
เเล้วพี่จะทำอะไรก็ไม่จำเป็นต้องบอก ใครก่อนด้วย ! "

ผมตระโกนเสียงดังเเล้วรีบเดินนำลงมาก่อน

มันสิทธิ์ของผมที่ทำจะอะไรก็ได้ ที่ชูจิกับเซจิ

ทำเรื่องเเบบนั้นยังไม่เห็นขอความเห็นผมสักหน่อย

อึก เเล้ว เเล้วทำไมน้องต้องบอกผมด้วยละ

โอ๊ยยย ! ช่างเถอะ ผมนั่งลงเเล้วกินไปก่อนโดยไม่รอฝาเเฝด

ที่เดินคุยกัน หัวเราะ คิกคัก ชี้มาที่ผม

ไทกะ 17 ปี

ทุกอย่างดูจะสงบสุขไปได้สักระยะเเต่เเน่นอนว่าฝาแฝดยังคงเกาะติดผม

ไม่ยอมปล่อย หากผมก็พยายามเว้นระยะห่างให้มากที่สุด

เเม้จะไม่ได้ผลนักก็ตามมันไม่ได้น่าหนักใจหรอกครับถ้าพูดกันตามตรง

ไอ้ที่หนักใจจริง ๆ คือ พอขึ้น ม. ปลายผมก็พอมี

กิ๊ก ๆ กั๊ก ๆ กับสาว ๆ บ้างเป็นปกติของเด็กผู้ชายเเต่ปัญหาคือ

พอเริ่มคบกับสาว ๆ พวกนั้น ได้สักระยะเป็นต้องมีเหตุให้ต้องเลิกกันไปสักทุกราย

เเต่ที่น่าเจ็บใจคือไม่นานหลังจากนั้นพวกเธอ
ก็เดินควงกับน้องชายฝาเเฝดของผมไม่คนใดก็คนหนึ่ง 
หรือจริง ๆ พวกเธอเเค่ใช้ผมเป็นสะพานไปหา ชูจิกับเซจิกัน

ถ้าเป็นอย่างนั้นก็น่าจะบอกกันตั้งเเต่เเรก ผมเองก็จะช่วยด้วยซ้ำ

ไม่เห็นต้องทำอย่างนั้น

" ....ไท .....ไทกะคุง....ได้ยินไหม "

เสียงที่ทำให้ผมหลุดจากภวังค์ หันไปมองใบหน้าคมเข้มที่กำลังขมวดคิ้ว

ก้มมองลงมาที่ผมอย่างสงสัยของคัตสึมิซัง

เจ้าของร้านเค้กที่ผมมาทำงานพิเศษช่วงเสาร์อาทิตย์

" อ๊ะ ขอโทษครับ หมดเวลาพักเเล้วสินะ ผมจะรีบกลับเข้าไปครับ "

ผมลุกขึ้นด้วยความเร่งรีบทำให้สะดุดเท้าตัวเองดีที่ได้คัตสึมิซังช่วยไว้

" ระวังหน่อยสิ ไม่ต้องรีบเข้าไปหรอกแค่จะบอก
ว่าน้องชายเธอมารอที่ด้านนอก เท่านั้น "

ประคองผมให้ยืนเเล้วปล่อยมือที่เอวออก

" งั้นเหรอ ขอบคุณนะฮะ "

" ไม่เป็นไร พักอีกหน่อยค่อยเข้าไปก็ได้ ใกล้ปิดร้านเเล้วคนไม่เยอะ "

ขยี้ผมจนยุ่งเเล้วเดินกลับเข้าไป ผมได้เเต่มองตามอย่างชื่นชม

คัตสึมิซังนี่เท่ชะมัด มิน่าลูกค้าสาว ๆ ถึงได้ติดนัก

เเล้วน้องชายฝาแฝดผมจะมาทำไมเนี่ย ?

to be con...........