ภรรยาประกาศิต[จบแล้วไม่่ติดเหรียญ]

เรื่อง ภรรยาประกาศิต(ดราม่าไม่ติดเหรียญ) 

คำโปรย 

เพราะความต้องการของคนเป็นย่าทำให้อิฐธิต้องมารับหน้าที่แต่งงานเพื่อผลิตทายาทร่วมกันกับพริ้มเพราแม่สาวชาวดอยไร้สกุลรุนชาติที่เขาไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้ามาก่อน และแน่นอนว่ามากกว่าไม่รักก็คือเขาทั้งเกลียด และรังเกียจผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินอย่างหล่อนเป็นที่สุด.... 

แนะนำตัวละครหลัก 

อิฐธิ 

เอาแต่ใจ ปากแข็งแถมยังปากร้าย ไหนจะขี้โมโห ขี้หึง และยังขี้หวง 

“จะโอดครวญทำไม นี่มันหน้าที่ของเธอนะ หน้าที่ในฐานะเมียของฉันน่ะจำได้มั้ย!?” 

“แต่วันพรุ่งนี้พริ้มต้องไปทำงานนะคะคุณอิฐ แล้วอีกอย่างนี่มันก็ดึกมากแล้วด้วย พริ้มอยากพักผ่อนค่ะ” 

“จะพักเอาแรงไว้ใช้กับไอมาตินงั้นสิ!?” 

“คุณอิฐ!!!” 

“ทำไม!? ขึ้นเสียงทำไม!? ฉันพูดอะไรออกไปแทงใจดำเธอหรอ?” 

“พริ้มก็มีศักดิ์ศรีของพริ้มนะคะ อย่ามาพูดจาดูถูกพริ้ม” 

“งั้นไม่พูดแล้วก็ได้ หันมาทำอย่างอื่นกันดีกว่า” 

ว่าจบริมฝีปากของอิฐธิก็ฝังลงบนริมฝีปากของพริ้มเพราทันทีทั้งที่หล่อนพยายามดิ้นหนีเพราะไม่ยินยอม แต่ทว่าพอเขาพลาดจากริมฝีปากของหล่อนมาเขาก็ไล่ลงมาที่หน้าอกทั้งสองข้างของหล่อนแทน 

พริ้มเพรา 

อ่อนหวาน เรียบร้อย พูดน้อย แต่รักเขากับลูกมากกว่าสิ่งใด 

“จะไปแล้วหรือคะ...?” 

พริ้มเพรากำผ้าห่มที่ตรงหน้าอกของตนแน่น พรางเอ่ยถามต่อเขาเสียงสั่นเมื่อเห็นว่าเขากำลังลุกขึ้นแต่งตัว 

“อืมก็ฉันเสร็จแล้วนี่...” 

อิฐธิกล่าวตอบทั้งที่ยังคงหันหลังผูกเชือกชุดคลุมอยู่ ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องนอนของหล่อนทันทีเมื่อผูกเสร็จอย่างคนไร้เยื่อใย 

อิฐธิก็มักที่จะเป็นแบบนี้ ส่วนใหญ่เขาจะแวะมาที่นี่แค่ยามค่ำคืนในเวลาที่ลูกสาวหลับแล้วเพื่อมาใช้งานร่างกายของหล่อน แล้วพอเขาผ่อนคลายสมอย่างใจเขาก็จะออกไปเหมือนเขาไม่เคยเข้ามาที่นี่แบบนี้แหละ 

พริ้มเพรามองตามเงาของเขาที่หายลับตาออกไปแล้วถอนหายใจน้ำตาเอ่อ ก่อนที่หล่อนจะพลิกกายนอนตะแคงข้างแล้วหลับตาลงพร้อมกับความน้อยใจ 

หนูยิ้ม 

ลูกสาวของอิฐธิและพริ้มเพราที่เกิดขึ้นจากความต้องการของผู้เป็นย่า  

“หนูยิ้มคิดถึงคุณแม่ ฮื้ออออ คุณแม่อยู่ไหน ฮื้ออออ” 

ร่างเหน่งน้อยของหนูยิ้มวิ่งออกมาจากห้องของเล่นทั้งน้ำตา ในขณะที่กำลังเอาแต่ตะโกนเรียกร้องหาคนเป็นแม่ไม่ยอมหยุด  

“ทำไมหนูยิ้มถึงได้วิ่งร้องไห้ออกมาแบบนี้ล่ะ!?” 

“ไม่ทราบจริงๆค่ะคุณผู้ชาย ปกติคุณหนูยิ้มเธอจะเลี้ยงง่ายนะคะ แต่วันนี้งอแงมากเลยค่ะ น่าจะเกิดจากที่คุณพริ้มเธอไม่อยู่” 

“ฮื้อออ คุณพ่อ... ฮื้ออออ คุณแม่ คุณแม่อยู่ไหนคะ ฮื้ออออ” 

หนูยิ้มเงยหน้าที่กำลังเปียกชื้นหยดน้ำตาของตนขึ้นถามกับอิฐธิผู้เป็นบิดาตัวสั่น 

“ฮื้ออออ หนูยิ้มจะหาคุณแม่ ฮื้ออออ จะหาคุณแม่ค่ะคุณพ่อ ฮื้ออออ” 

ใครชอบแนวดราม่าที่พระเอกปากแข็งบอกไม่รักๆ แถมยังปากร้ายทำตัวเย็นชาใจร้ายใส่นางเอกสารพัดแต่หึงหวงนางเอกเก่งนี่ต้องเรื่องนี้เลยค่ะ ฝากกดติดตามนิยายและนักเขียนไว้ด้วยนะคะ❤️❤️