ลวงใจรักกับดักเดิมพัน(จบแล้วไม่ติดเหรียญ)

เรื่อง ลวงใจรักกับดักเดิมพัน(อัพให้จนจบและไม่ติดเหรียญ)

คำโปรย 

เค้าไม่ได้รักและไม่เคยรักหล่อน หากแต่สิ่งที่ทำไปทั้งหมดมันก็เพราะความอยากเป็นผู้ชนะในเกมเดิมพันประจำกลุ่มก็เท่านั้นเอง...

 แนะนำตัวละคร

ข้าวหอม

หล่อนมีมุมมองแง่ลบให้กับความรักมาโดยตลอดเพราะครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ หากแต่เมื่อหล่อนได้มาเจอกับเค้าคนนั้น เค้ากลับทำให้หล่อนหันกลับมาศรัทธาในมันได้อย่างไม่น่าเชื่อและสุดท้ายมันก็กลายมาเป็นความเจ็บปวดที่ยากจะลืมเลือนได้อย่างไม่น่าเชื่อเช่นกัน

กฤตรินทร์

เค้าคือหนึ่งในสมาชิกกลุ่มฮันเตอร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มหล่อพิมพ์นิยมที่สาวๆส่วนใหญ่เฝ้าฝันถึง เค้าเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ และเห็นผู้หญิงเป็นเพียงคู่นอนเท่านั้น จนเมื่อเค้าได้เข้าไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนที่เค้าทำร้ายอย่างไร้ความปรานี เค้ากลับรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นมาทุกทียามที่เห็นหล่อนทำท่าเหมือนลืมเค้าไปแล้ว

คเชนร์

ชายหนุ่มที่มาตามจีบข้าวหอม

ราชันย์

หนึ่งในสมาชิกกลุ่มฮันเตอร์และเป็นเพื่อนสนิทของกฤตรินทร์

โซ่

หนึ่งในสมาชิกกลุ่มฮันเตอร์และเป็นเพื่อนสนิทของกฤตรินทร์

วลียา

สาวสวยประจำมหาวิทยาลัยที่ตกหลุมรักกฤตรินทร์และเป็นคู่นอนของกฤตรินทร์

ตัวอย่างนิยายบางส่วน

“เอ่อ... เรื่องเมื่อคืน...”

ข้าวหอมค่อยๆเอ่ยประโยคของตนออกมาด้วยท่าทางเขอะเขินพรางก้มหน้างุดเนื่องจากเกรงว่าใบหน้าของหล่อนจะแดงจัดจนเค้าขำเอาได้

“เรื่องเมื่อคืนผมขอโทษจริงๆนะครับ”

กฤตรินทร์กล่าวแทรกออกมาด้วยถ้อยคำขอโทษก่อนข้าวหอมจะเงยหน้าขึ้นมามองเค้าด้วยรอยยิ้ม

“อืมไม่เป็นไรหรอก... ก็นายบอกเองไม่ใช่หรอว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนที่เป็นแฟนกัน”

“เรื่องนั้นก็เหมือนกันครับ เอ่อ... คือเอางี้นะ ผมจะเซ็นเช็คเงินให้พี่ตอนนี้เลยเท่าไหร่ก็ได้ตามที่พี่ต้องการ เพื่อเป็นการขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อคืนและเป็นการขอให้พี่ทำใจลืมๆมันไปซะ”

“นายกำลังหมายถึงอะไรหรอ...?”

ข้าวหอมเอียงคอเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ก็หมายความว่าผมต้องการให้พี่ลืมเรื่องระหว่างเราเมื่อคืนและทำเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นยังไงล่ะครับ เพราะว่าเรื่องเมื่อคืนของเราผมแค่ทำตามคำท้าของเพื่อนเพื่อแลกกับของเดิมพันเฉยๆแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้รักพี่”

ข้ามหอมรู้สึกหน้าชาอย่างบอกไม่ถูกจากถ้อยคำของชายหนุ่มตรงหน้าที่หล่อนเคยหลงคิดว่าเค้าคือเทพบุตร ก่อนที่หล่อนจะกระพริบตาช้าๆเพื่อขับไล่หยดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นถามคำถามกับเค้าอีก

“แต่เรื่องเมื่อคืนของพี่มันเกิดจากความรู้สึกดีและความรู้สึกรักนะ”

“แต่สำหรับผมมันไม่ได้เกิดจากความรู้สึกเหล่านั้นครับ พี่เชื่อจริงๆหรอว่าจะมีใครสักคนมาตกหลุมรักพี่ได้มากมายก่ายกองขนาดนั้นในระยะเวลาเพียงสั้นๆขนาดนี้”

“เชื่อสิ! เพราะว่าพี่เองก็ตกหลุมรักนายจากระยะเวลาเพียงสั้นๆเหมือนกัน ฮึกกกก นายทำแบบนี้ได้ยังไง!? ฮึกกกก นายเห็นพี่เป็นตัวอะไร!? ฮึกกกก พี่ก็มีความรู้สึกนะ!”

“ผมขอโทษครับแต่ผมให้พี่ได้มากสุดแค่นี้จริงๆ...”

กฤตรินทร์ก้มหน้าลงขอโทษอย่างสำนึกผิดก่อนจะยื่นเช็คให้กับหล่อนแล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำทันที

“ฮึกกกกก”

ข้าวหอมมองแผ่นกระดาษที่ถูกยื่นมาให้เมื่อครู่ด้วยความเลื่อนลอยก่อนที่หล่อนจะเงยหน้าขึ้นร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด หล่อนโง่เองที่หลงคิดว่าความรักมันจะสวยงามเหมือนกับในนิยายแจ่มใสที่หล่อนชอบอ่านหล่อนถึงได้ยอมเค้าง่ายๆและตกหลุมรักเค้าง่ายๆอย่างนี้

.........................................

“นาย!”

“ใช่ครับผมเอง... ผมผัวพี่ไง... พี่พอจะจำได้มั้ยครับ?”

“อย่ามาไร้สาระ! พี่จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ!”

ข้าวหอมกล่าวปฏิเสธก่อนจะรีบขยับกายเดินหนีเค้าทันที

“พี่ความจำสั้นหรือไง!? หรือว่าพอพี่เจอคนใหม่แล้วพี่ก็เลยแกล้งจำอะไรไม่ได้ขึ้นมา!?”

กฤตรินทร์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกหลังจากที่ได้ฟังคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า เค้าจึงเผลอตวาดถามออกมาเสียงดังลั่น

ข้าวหอมพยายามควบคุมสติและความรู้สึกของตนอย่างสุดความสามารถก่อนจะหมุนตัวหันกลับมาหาชายหนุ่มรุ่นน้องอีกครั้งแล้วกล่าวตอบเค้าด้วยความเย็นชา

“นายเป็นคนบอกให้พี่ลืมเองนะนายจำไม่ได้หรอ!? แล้ววันนี้พี่เองก็ลืมมันได้แล้วด้วย รู้เอาไว้ซะ!”

“อย่าโกหกสิครับ เพราะต่อให้พี่โกหกยังไงแต่สายตาของพี่มันก็ทรยศบอกความจริงกับผมอยู่ดีนั่นแหละ!”

“งั้นเอาที่นายสบายใจแล้วกันนะ เชิญนายบ้าไปคนเดียวเถอะ!”

ฝากติดตามและกดติดตามนิยายเรื่องใหม่ล่าสุดนี้ของไรท์กันด้วยนะคะ♡