“มาแล้วค่ะ” เด็กในบ้านที่มีเพียงคนเดียวเข้ามาบอก ชนจันทร์ตรวจความเรียบร้อย ถึงฟาริดาไม่นับถือเธอ ไม่รักเธอ แต่เธอได้ชื่อว่าแม่ เธอจึงอยากดูแลสาวน้อยให้ดีที่สุด ชนจันทร์ดึงชุดเรียบๆ ที่เลือกใส่ให้เรียบร้อยก่อนเดินไปหน้าบ้านเรือนไทย
รถเบนซ์คันหรูหราจอดอยู่ ไม่นานมีผู้ชายร่างสูงในชุดสูทเดินลงมาและเดินไปเปิดประตูอีกด้าน ชนจันทร์ยืนมองด้วยความรู้สึกคุ้นเคย จนกระทั่งคนทั้งสองเดินมาใกล้ที่เธอยืนอยู่ ชนจันทร์ที่คิดก้าวขาไปต้อนรับใกล้ๆ พลันขาแข็ง
นี่ไม่ใช่ความฝัน
นี่มันเป็นเขา… คุณลม
“ แฟนหนูค่ะ”
ชนจันทร์เลิกตกในภวังค์ เธอพยายามยืนให้ตัวตรง มองใบหน้าขรึมที่จ้องมายังเธอ แววตานั้นเสมือนคนไม่เคยรู้จัก เขาดูไม่ตื่นเต้น ชนจันทร์ปรับสีหน้าให้นิ่งที่สุด
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
คุณฟาริดาแนะนำเพียงเท่านั้นจูงมือคนรักเข้าบ้านไป ชนจันทร์ได้ยินเสียงเด็กรับใช้เรียก เธอจึงเดินตามคนทั้งสอง ไปอย่างงงๆ
เธอยังคิดว่าตนเองฝันอยู่
“เป็นอะไรไปคุณ”
เธอได้ยินเสียงคุณฟาริดาถามเมื่อมานั่งในห้องรับแขก ชนจันทร์ซึ่งรู้สึกว่าไม่สบายเฉียบพลันตอบเสียงเบา
“เป็นแบบนี้แหละคะ คนแก่ เดินมากหน่อยจะเป็นลม”
ฟารีดาหัวเราะ ชนจันทร์รู้เป็นการเสแสร้ง แต่เธอไม่ได้นึกถึงให้ปวดหัวเหมือนคราวก่อนหน้า เพราะตอนนี้เธอโฟกัสไปที่แฟนหนุ่มของสาวน้อยมากกว่า
“บ้านสวย ร่มรื่นดีนะหนูฟา”
เสียงทุ้มไม่ผิดเพี้ยนจากที่เคยได้ยิน ยังวนเวียนในความคิด วันนี้ยิ่งกรจ่างชัดว่าเธอจำได้แม่นยำเพียงใด ชนจันทร์บีบมือทั้งสองแน่น มองเขาอย่างลืมตัว ทว่าคนทั้งสองเสมือนมีกันอยู่เพียงสองคนในโลกนี้ คุณแม่รู้สึกว่าตนอาจจะเป็นส่วนเกิน เธอขอตัวออกจากห้องรับแขก ทว่าเสียงทุ้มทำให้หยุดชะงัก
“สาวใช้ เอ่อ แม่บ้านคุณหรือ”
#หวงรักทรยศ
อีเธอร์ สายลม คาเว็นดิช อายุ 37 ปี
เลือดผสม ไทย กรีก อังกฤษ สูง190 พอดิบพอดี
หล่อ รวย อายุสามสิบเลิกเจ้าชู้...สาเหตุอะไรอยู่ในเนื้อเรื่องจ้า
ชนจันทร์ วารีนาถ อายุ 27 ปี
สาวไทย ใจนางเอก (555)
สูง 158 เซนติเมตร
สวยงาม อารมณ์อ่อนไหว
เพราะรัก ทำให้เธอต้องจมอยู่กับคำว่าโดนทำร้ายซ้ำๆ
#หวงรักทรยศ
“เดินเล่น กินลมชมวิวให้อิ่มนะคุณ ไม่นานต้องออกไปจากที่นี่ ขอโทษด้วยนะ ที่ต้องเป็นอย่างนั้นแต่ผมคิดว่าคนอย่างคุณคงหาที่พักพิงใหม่ไม่ยากนัก”
ชนจันทร์มองใบหน้าคนใจดำ มองนิดเดียว เธอเดินหนี ขี้เกียจจะโต้เถียง ทว่ามือใหญ่ดึงแขนเธอไว้ ชนจันทร์เบี่ยงหนี “อย่ามายุ่งกับฉัน ไปให้พ้น ต่างคนต่างอยู่เถอะ”
“โกรธทำไม ผมแค่เรียกร้องสิ่งที่แฟนผมควรจะได้ คุณสุขสบายมานานเกินไปแล้ว ซ้ำถลุงเพลินจนทุกอย่างของหนูฟาหมดสิ้น”
“ใช่ฉันคนไม่ดี ไม่ดี เชิญคนดีอย่างคุณอยู่กับคุณที่คนรักให้สบายใจ ฉันจะไปให้เร็วที่สุด” แววตาเจ็บปวดมองเพียงต้นหญ้า ไม่สบสายตาเย้ยหยัน สะใจของเขา
“ยอมรับก็ดี ไปซะให้พ้น ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณที่นี่ ถ้ารักผัวที่ตายไปแล้วและอยากให้ลูกเขามีความสุขก็ไสหัวไป อย่ามาใกล้ผม อย่าเด็ดขาด”
“ฉันชักสงสัย ทำไม ไม่อยากเข้าใกล้ หรือคุณกลัวถ่านไฟเก่าเราปะทุขึ้น ใช่ไหม ใช่หรือเปล่า” ด้วยความเจ็บที่เขามอบให้ ความไม่แยแสที่ทำเธอหายใจไม่ออก ทำให้ชนจันทร์พูดเรื่องบ้าบอออกไป เขาใบหน้าดำคล้ำเครียด คำรามหนึ่งประโยคและเดินจากไป “คุณมันผู้หญิงเพ้อฝัน คิดว่าตนเองดีกว่าหนูฟาได้ยังไง น่าสมเพช เวทนา”
คนที่โมโหจากไปแล้ว เรี่ยวแรงชนจันทร์พลันหดหาย ความต้องการเอาชนะเพื่อความสะใจหมดไป เพราะเธอรู้ดีไม่ว่าพูดยังไง เธอก็เป็นคนแพ้อยู่ดี ไม่มีทางชนะเขาได้
ชีวิตเธอแพ้ให้เขาตั้งแต่เจอกัน
หัวใจแพ้ให้รักที่หลอกลวง
แพ้จนชีวิตวัยสดใสยับเยินไม่มีชิ้นดี ...
ชนจันทร์คิดภาพในวันวาน ผ่านม่านน้ำตาที่ไหลไม่หยุดหย่อน
นามปากกาลิขิตนางฟ้า ไม่สามารถล้อกอินเข้าไปได้ ไรท์จึงย้ายมาที่ นามปากกา ทรายสีรุ้ง
ฝากติดตามด้วยนะคะ
Guest
