-ฟิคนี้เต็มไปด้วย **คำหยาบคาย**
และมีแต่สิ่งที่ **ผิดศีลธรรม**
-ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาสร้างความเสียหายให้แก่ศิลปินแต่อย่างใด
เสียงเฮฮาและแสงไฟหลากสีในยามค่ำคืน เพลงที่มีคนบรรเลงเครื่องดนตรีและขับร้องอยู่บนเวทีดังกระหึ่มไปทั่วห้อง ซึ่งเป็นสถานที่ที่ไหนไม่ได้นอกจาก "ผับ" นอกจากมันยังจะเป็นสถานที่รื่นเริง มันยังคงเป็น "แหล่งมั่วสุมชั้นดีด้วย" การดื่มเหล้าและเมา เสพยาต่างๆนานา กลายเป็นธรรมดาของผับแห่งนี้ไปแล้ว
"เฮ้ย อีกแก้วเว้ย!!!!!" เสียงชนแก้วที่กระทบกันหลายๆใบและพร้อมกันทำให้บางโต๊ะข้างๆหันมามองโต๊ะของพวกเขา
"มึงคือกู....กู...ทำอะไรผิดวะ กูมันไม่หล่อหรือไง ฮือ" เพื่อนทั้งโต๊ะหันมามองชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่และเพิ่งถูกแฟนเก่าของเขาทิ้งมา มือบางของเขากำแก้วเหล้าปริมาณหนึ่งไว้อยู่ และเริ่มฟุบลงพลางร้องไห้ตามประสาคนเมา
"เออน่า มึง มึงยังมีพวกกูนะเว้ย"
"มึงพูดกับมันยังไงมันก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก เอาไงกับไอมินซอกมันดีวะ แม่งเมาจัดเลยว่ะ"
"ทิ้งมันไว้ที่นี่มั้ย มันเพ้อหนักละ"
"โถ่ไอเพื่อนเชี่ย มึงจะเอาแบบนั้นจริงดิ นี่เพื่อนพวกเรานะเว่ย"
ในขณะที่เพื่อนๆร่วมโต๊ะของมินซอกกำลังถกเถียงกันอยู่ ก็มีชายหนุ่มผู้เป็นเด็กเสิร์ฟที่มีชื่อของประดับอยู่ตรงอกซ้ายของเขาที่เขียนไว้ว่า "คิม จงแด" ร่างสูงโปร่งที่ใส่ทักซิโด้สีขาวดำชุดของเขานั้นทำให้จงแดดูดีอยู่ไม่น้อย
"วิสกี้หนึ่งขวดมาเสิร์ฟละคร้าบ~~" จงแดพูดด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสตามหน้าที่ที่เด็กเสิร์ฟของทางร้านต้องทำ มินซอกเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้ารูปงามของจงแด ก่อนที่มือหนาของเด็กเสิร์ฟจะวางขวดเหล้าลงที่พวกเขาสั่งไว้บนโต๊ะกระจกแล้วค่อยเดินกลับไปทำหน้าที่ของตนเองต่อ
"มึง..." อยู่ๆมินซอกก็พูดขึ้นและทำให้เพื่อนหันมามองเขาเป็นสายตาเดียวกัน
"เออๆ จะว่าไรก็ว่ามา มึงพล่ามมาเลยกูฟังอยู่!!"
"น้องคนนั้นแม่งน่าเอาว่ะ"
"มึงใจเย็นๆนะ มึงไม่เคยได้ยินข่าวลือของที่นี่เหรอ"
"ไรวะ?"
"ใครที่ไปยุ่งกับน้องเขาจะเดินกลับมาไม่ได้ไม่ใช่หรือไง"
"เหอะ หน้าตาใสๆแบบนั้นน่ะนะ เสืออย่างกูปราบมาหมดแล้วกี่รายอะมึงรู้มั้ย แบบเขาจะสู้เสืออย่างกูได้ไง?"
"แต่ว่ามึง!!!---"
"ไอสัสมึงหยุด กูจะไม่ทน" สิ้นสุดประโยคมินซอกก็รีบสร่างเมาค่อยลุกขึ้นแล้วรีบตรงไปที่หลังร้านที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าจงแดเดินเข้าประตูไปทิศทางหนึ่ง
"ถ้าแม่งทำให้มึงลืมแฟนเก่าได้ มึงก็ทำไปเลยละกันนะเพื่อน"
"แล้วกูจะคอยดู เสืออย่างมึงจะสู้สิงโตอย่างจงแดมันได้หรือเปล่า"
....
"เฮ้ย น้อง!!"
"?"
"เห็นเงินนี่ป่าว มานอนกับพี่แล้วจะได้ไปนะเอาป่าว" มินซอกที่ยังคงสร่างเมาได้ไม่สุด ควักชูเงินก้อนหนึ่งออกมาก่อนที่แรงของพิษเหล้าจะทำให้เขาประคองร่างของตัวเองไม่ไหวแล้วค่อยล้มลงไปกองอยู่บนพื้น
"ให้ผมพาพี่ไปนอนมั้ยครับ โรงแรมก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง"
"เอ...พี่ก็สวยเหมือนกันนะครับเนี่ย ให้ผมพาพี่ไปพักที่ โรงแรมนะครับ เงินที่พี่ให้ผมจะนำไปจ่ายค่าเช่าห้องคืนนึงละกันนะ ขอบคุณครับ"
จงแดว่าเสร็จเขาก็ไม่รีรอที่จะพาร่างที่ยังไม่สร่างเมาของมินซอกไปที่โรงแรมซึ่งมีระยะห่างจากผับที่นี่ได้ไม่ไกลนัก
เมื่อถึงที่หมายจงแดก็พามินซอกขึ้นไปที่ห้องห้องหนึ่ง เขาค่อยทิ้งร่างบางบนฟูกนุ่มของเตียงควีนไซส์สีขาวในห้องทีมีแสงไฟสีส้มสลัวๆอยู่ บรรยากาศในห้องนี้ถูกจัดสรรไว้อยู่อย่างดีเพื่อต้อนรับคู่รักที่จะเข้ามาใช้บริการเพื่อมาพักผ่อนระหว่างการท่องเที่ยวหรือไม่ก็เข้ามาเพื่อเป็นเพียงสถานที่ที่ใช้ในการ เสพสุข ของพวกเขา
"อืมม นายจะทำอะไร"
"ทำสิ่งที่พี่อยากจะทำไงครับ" จงแดว่าพลางปลดอภรณ์อยู่บนร่างที่ไม่ได้สติของมินซอก
"...."
"เฮ้ย ไอ้เวรมึงจะทำอะไรกู!!!" มินซอกรีบสร่างเมาและพยายามตั้งสติให้ได้อีกครั้งเพื่อให้เห็นภาพตรงหน้าและเขาแทบช็อคเพราะถึงจะเขาจะกลับมาตั้งสติได้ตอนนี้ร่างของเขาก็กลับไร้อาภรณ์ปิดบัง ร่างสูงผลักให้ร่างของเขาให้ล้มลงไปนอนหงายบนฟูกอีกครั้งก่อนที่จะกดร่างของเค้าไว้ ร่างบางที่อยู่ภายใต้การบีบบังคับของร่างสูงพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะต่อต้านแรงของร่างสูงได้เลยแม้แต่น้อย
"อย่าให้ผมต้องใช้มันเลยนะ"
"ใช้อะไรของมึง!" มินซอกตวาดใส่จงแดเพื่อหวังให้ร่างสูงปล่อยเขาไปแต่เขาไม่รู้ซะแล้วว่ามันกลับกลายเป็นการกระตุ้นความรู้สึกของร่างสูงไปอีกปนเปกับกลิ่นเหล้าคละคลุ้งของร่างบางที่แทบจะทำให้ร่างสูงบ้าคลั่งได้เลยทีเดียว
"ชักจะน่าสนุกแล้วสินะครับ"
"สัส ไอเด็กเสิร์ฟนี่แรงเยอะชิบหาย"
"มึงจะหยุดมั้ย!!!" จงแดเริ่มหมดความอดทนคนใต้ร่างของตนที่กำลังพยายามดิ้นรนหนี ก่อนที่เขาจะกำมือหนาของเขาแน่นก่อนที่จะต่อยลงเข้าที่ท้องน้อยขาวบางของมินซอกจนเขาจุกไปหมด
"อะ...อึก...."
"แดกนี่เข้าไปซะ" จงแดพูดกับมินซอกด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดก่อนที่มือหนาจะนำยัดยาเม็ดหนึ่งยัดเข้าไปในช่องปากของร่างบางที่กำลังหมดแรงอยู่
"อึก มึงเอาอะไรให้กูแดกวะ"
"ยาเลิฟน่ะครับ (ยาอี+ยาปลุกเซ็กส์)"
"!!!!!"
"คุณไม่รู้อะไรซะแล้วสินะครับ..."
"คุณกำลังยุ่งกับหนึ่งในกลุ่มของคนที่ขายยาอยู่นะครับ" จงแดยื่นใบหน้าเข้าไปข้างๆเพื่อกระซิบใบหูบอกร่างเล็กที่อยู่ภายใต้การควบคุมของตน ลมหายใจที่แผ่วเบาของเขารดบนใบหูของมินซอกสร้างความขนลุกให้กับร่างเล็กได้ไม่น้อย
"แหม่ให้ตายสิครับ ยาออกฤทธิ์เร็วดีจังนะครับ" จงแดแสยะยิ้มหลังเห็นว่าแกนกายของมินซอกเริ่มหลั่งน้ำและชูชันเพราะฤทธิ์ยา เขาไม่ได้นำเข้าปากมินซอกไปเพียงแค่เม็ดเดียว แต่เขายัดเข้าไปถึง 3 เม็ดซึ่งหมายถึงว่า...
"ค่ำคืนนี้ของพวกเขาคงไม่ได้จบแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวแน่ๆ"
ฤทธิ์ของยาทำให้มินซอกบิดเร้าไปด้วยความรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วร่างกาย จงแดเห็นดังนั้นจึงนำนิ้วยาวถูกับยอดแกนกายของมินซอกแต่เพียงเล็กน้อยร่างบางก็กระตุกพร้อมกับปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือหนาของร่างสูง
"อ...อ๊าา..."
"ทำไมง่ายจังล่ะครับ ผมจะไม่เกรงใจแล้วนะครับ" จงแดนำนิ้วยาวที่ยังคงเปรอะเปื้อนน้ำรักของมินซอกไปถูกับช่องทางรักที่คับแคบของร่างบางแล้วค่อยยกขาเรียวขึ้นก่อนที่จะสอดแกนกายใหญ่เข้าไปจนมิดด้ามโดยที่ไม่มีการให้ร่างบางใต้ร่างของเขาได้เตรียมใจก่อนเลย
"อ๊าาาาา!!!"
"เชี่ย แน่นชิบหาย....ซี้ดด"
"เอามันออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!!"
"เอาไรออก?"
"ของมึงดิสัส"
มินซอกร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังร่างสูงแทรกแกนกายของตนเองเข้ามา จากความรู้สึกตอนเจ็บปวดในตอนแรกกลับเป็นความสุขทำให้เขาเริ่มกลับคำพูดและมัวเมาไปคล้อยตามแรงฤทธิ์ยา จงแดยกแขนบางขึ้นก่อนที่จะก้มลงเลียรักแร้ขาวของร่างบาง
"อะ...อะ..อ๊าา แรงกว่านี้ อื้ออ"
"ครางชื่อกูด้วยสิ"
"จ...จงแด ฮ....ฮ.ฮ.."
"อย่างนั้นแหละ อืมม.. ตอดเก่งจัง "
"เอากูแรงๆเลย ขย่มแบบนั้นแหละ อ๊าาาา"
เสียงในห้องที่ดังไปด้วยเสียงด่าทอกันในตอนแรก ในตอนนี้กลับมีแต่เสียงเนื้อกระทบกันถี่รัวเป็นจังหวะต่อเนื่องและเสียงครางปนหอบของมินซอกที่คล้อยไปตามแรงกระแทกของร่างสูง
"จ...จูบกู อึกก..."
"อืมมม"
"อึก จะเสร็จแล้ว อ๊าา"
"ซี้ดด อาา เอามันโคตรๆ"
แรงกระแทกของจงแดทำให้มินซอกหอบจนปล่อยลิ้นออกมา เสียงหอบของคนใต้ร่างกระตุ้นความรู้สึกของจงแดได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งเขาปลดปล่อยน้ำออกมาจนล้นช่องทางรักของร่างบาง มินซอกเหนื่อยจนนอนหอบไปได้ซักพักหนึ่งเขาก็ถูกจงแดอุ้มขึ้นมาอยู่ในท่านอนคว่ำก่อนที่จะสอดแกนกายของเขาเข้าไปอีกครั้ง และกระแทกร่างของมินซอกจนตาของร่างบางเริ่มลอย
"อ๊า! พ...พอแล้ว กูไม่ไหวแล้ว อือออ"
"กูบอกมึงตอนไหนว่ากูจะหยุด"
"อึก...อ๊าา แรงๆเลย"
"อีกครั้งมึงก็ยังแน่นไม่เปลี่ยนเลยนะ อืมม"
"ฮ....ฮ...แฮ่ก"
"อืมมม"
"ย...หยุดเถอะ อืออ"
ปั่บ ปั่บ ปั่บ...
"มึงจะให้กูหยุดทั้งที่กูยังไม่เสร็จเหรอ หืม?"
"ฮ.....ฮ.....จะเสร็จแล้ว อ๊าาา"
"อื้มม"
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"
"สุดท้ายมึงก็แค่ไอร่านคนนึงนี่หว่า เอากับมึงแม่งสนุกชิบหาย" จงแดพูดกับมินซอกที่กำลังนอนหอบเพราะความเหนื่อยที่ร่างสูงได้มอบให้ไว้อยู่ด้านข้าง ก่อนที่เขานำใบหน้าเข้าใกล้กับใบหน้าบางแล้วค่อยพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"แต่มึงอย่าลืมสิ กูกับมึงยังต้องสนุกด้วยกันในคืนนี้อีกนาน"
เช้าวันต่อมา
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!!!!
ร่างบางที่ไม่มีอาภรณ์ปิดบังพยายามรวบรวมสติและยกแขนขึ้นเพื่อคว้าโทรศัพท์ที่กำลังปลุกตนให้ออกจากห้วงภวังค์ก่อนที่จะกดรับสายคนที่โทรมาหาเขา ซึ่งนั่นไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือเพื่อนร่วมโต๊ะเหล้าของเขาเมื่อคืน
"อืมม ฮัลโหล ใครวะ" มินซอกพูดกับคนในสายด้วยน้ำเสียงัวเงีย
"เฮ้ยมึงหายไปไหนวะเมื่อคืน"
"กูมาตื่นที่ไหนวะเนี่ยปวดหัวชิบหาย"
"มึงคิดเหมือนกูป่าววะ"
"กูว่าแม่งโดนแล้วว่ะ"
"อ๊ะ!! เจ็บ...อะไรเหนียวๆวะ"
"นั่นไงมึง กูว่าแล้ว"
"อะไรวะ.....เชี่ย!!!!!" มินซอกสงสัยไปได้ซักพักหนึ่งแต่เมื่อหันไปเขาเป็นต้องตกใจสุดขีดเมื่อเขาพบชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆเขาผู้ร่วมรักกับเขาเมื่อคืน
"นั่นแหละ กูคงไม่ต้องบอกนะ" สิ้นสุดประโยคเพื่อนของเขาก็รีบวางสายหนีมินซอกที่กำลังช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
"เห้ย เพื่อนจะรีบวางไปไหน ตอบกูก่อนสิ!!"
"อืมม อะไรมันเอะอะเสียงดังจัง" จงแดที่เปลือยท่อนบนลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง ขยี้ตาด้วยความงัวเงีย
"มึงเป็นใครน่ะ"
จงแดยิ้มน้อยๆให้กับคำถามของมินซอก ก่อนที่จะพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา
"เป็นคนที่หลงรักลูกค้าขาประจำแบบคุณไงครับ :) "
Guest
