******ประกาศ!!ท่านใดที่ซื้ออีบุ๊คไปแล้วสามารถเข้าไปอ่านตอนขยาย (ตอนพิเศษ)ที่ไรท์พึ่งเพิ่มเข้าไปได้นะคะ 11/06/2019
ดลฤชาถูกสามีลากขึ้นมาบนห้องนอนทันทีที่เธอลงจากรถเมื่อกลับไร่แต่ก็ไม่ได้ทันพูดอะไรก็ถูกลากจนมาจบที่เตียงเช่นนี้ ตั้งแต่แต่งงานมาสองปีทั้งที่ก็กลับบ้านมาบ้างแตรเขาก็ไม่เคยทำกับเธอแบบนี้สักครั้ง
เขาจงใจผลักร่างเล็กลงบนเตียงนอนเต็มแรง...ได้เวลาแห่งความแค้นที่จะต้องถูกสะสางคดีความเสียที สายตาที่มองไปช่างต่างกับสายตาของเจ้าบ่าวป้ายแดงเมื่อสองปีก่อนโดดสิ้นเชิงจนหญิงสาวตัวสั่นด้วยความกลัว
"อย่านะคะ....ไหนคุณแสงบอกจะไม่ทำอะไรชาแต่คุณจะรอให้ชาพร้อมก่อน"
ถึงเวลานี้แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่หวังว่าสามีจะยังจำคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้กับเธอได้ แต่อีกฝ่ายกลับทำเพียงแสยะยิ้มออกมาจากมุมปากเบาๆ ไม่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าเคยอ่อนต่อโลกอย่างไรผ่านมาสองปีก็ยังคงอ่อนต่อโลกอยู่อย่างนั้น
"หรอ...จริงด้วย ฉันเคยพูด...ก็ตอนนั้นเธอยังไม่ได้แต่งงานกับฉัน แต่ตอนนี้แต่งแล้วก็แสดงว่าเธอพร้อมแล้วไง"
"ไม่นะคะ!!!! "
ตะโกนสุดเสียงชนิดที่ไม่อายว่าใครจะมาได้ยิน ดีซะอีกจะได้มีคนเข้ามาช่วยเธอแต่เธอคงลืมคิดไปว่าใครจะกล้าเสียมารยาทเข้ามาขัดจังหวะระหว่างสามีภรรยา
แค่คิดได้เท่านั้นน้ำตาก็รื่นขึ้นมาที่หน่วยตารู้สึกกลัวเขาจับขั้วหัวใจแม้ใครจะบอกว่ามันคือหน้าที่ของภรรยาแต่เขาก็ไม่น่ารุนแรงกลับเธอขนาดนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้อ่อนโยนราวกับเจ้าชายและเธอเป็นดั่งสำลีที่อยากจะทะนุถนอมแต่วันนี้กลับแปลกไปจนเธอตั้งรับไม่ทัน
ไม่....ไม่เลยสักนิดที่จะชิดต่อให้เขาจะบอกว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นคือความเป็นสามีภรรยา แต่ตอนนี้เขาเองจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าตัวเองกำลังทำไม่ต่างจากผู้ชายหลายคนที่กำลังจะขืนใจสาวอย่างที่เป็นข่าวให้เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์
"จะกลัวอะไร หัดร่านให้ได้แบบแม่ของเธอบ้างสิ"
ว่าการกระทำของเขาป่าเถื่อนแล้ว การที่ต้องมาเจอประโยคนี้จากปากสามีทำให้เธอถึงกลับเบิกตาด้วยความตกใจที่ผ่านมาเธอก็เห็นเขาให้เกียรติพ่อแม่ของเธอมาตลอดแล้วทำไมวันนี้ถึงได้พูดจาแทะโลมแม่ของเธอชนิดที่ไม่เกรงใจว่าคนเป็นภรรยาจะรู้สึกอย่าไร
"ไม่ต้องพูดหรอกว่าเป็นหรือไม่เป็นเพราะฉัน...จะทำให้เธอเป็นแบบนั้นเอง"
มือถูกฝ่ามือใหญ่ที่เป็นดั่งเชือกหนาที่มัดขึงเธอไว้บนเตียงโดยที่มีร่างของเขาขึ้นคร่อมร่างเธอไว้อย่างรวดเร็ว ปากที่มีไรหนวดบางๆ จะพ่นวาจาพิษร้ายออกมาไม่หยุดสลับกับซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนจนร่างเล็กดิ้นพล่านด้วยความหวาดกลัวระคนเสียใจเป็นที่สุดที่ในชีวิตนี้เธอยังไม่เคยเจอกับเหตุการณ์ความรุนแรงเช่นนี้เลย
ปล.เป็นแค่เพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น(ไม่คัดลอกเนอะ) ชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นบอกกันได้นะแล้วเราจะรอ^^
ฝากผลงานเรื่องใหม่ของเราด้วยนะเจ้าาาาา
Guest
