ซ่อนสนกลรัก

ร่างบางถูกผลักจนแผ่นหลังกระแทกกับผนังห้องอย่างแรงทันทีที่เจ้าของห้องใช้คีย์การ์ดเปิดเข้ามาภายในห้องของตัวเองได้เขาก็เข้าประชิดร่างของเธออย่างรวดเร็วจนเธอที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกมือหนาชักจูงใบหน้าจนกระทั่งเขาก้มลงมาประกบจูบจนตัวเธอแทบจะล่องลอยไปกับรสสัมผัสที่เขาได้มอบให้ 

ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดมาจากปากของคนทั้งคู่มีเพียงมือหนาที่ช่วยปลดชุดบนเรือนร่างของเธอส่วนเธอเองก็ช่วยเขาปลดเสื้อเชิ้ตอย่างเร่งรีบ...ทุกอย่างมันเกิดขึ้นภายในเวลาไม่กี่วินาที ร่างบางก็ล้มลงบนเตียงหนาโดยมีร่างของชายหนุ่มตรงหน้าโถมกายเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว... 

ภาพชายหนุ่มที่กำลังนอนคว่ำหน้าเป็นภาพแรกในเช้าวันใหม่ที่แพรไหมได้รับรู้หลังจากที่เมื่อคืนเธอประชดรักแฟนหนุ่มอย่างหนักหน่วงจนสุดท้ายเธอก็มาจบลงบนเตียงกับชายหนุ่มคนนี้ที่เธอไม่รู้จัก ดวงตากลมปิดเปลือกตาลงจะร้องไห้ก็ไม่ได้หรือแม้แต่ยิ้มมันก็คงไม่ใช่...แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความผิดของใครเลยนอกจากเธอเองที่ทำให้มันเกิดขึ้น 

แพรไหมลุกจากเตียงด้วยความเบาที่สุดเพราะหากตอนนี้ชายหนุ่มตื่นมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่เพราะเธอเองก็ไม่อยากสู้หน้าเขาหรือแม้แต่จะเอ่ยอะไรออกมาเธอก็ไม่มีประโยคอะไรสักอย่างในหัวและตอนนี้คงทำได้แค่รีบเก็บเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้เร็วที่สุด “ชลธี เวธากุล” คงเป็นชื่อของเขาซึ่งมันไม่แปลกอะไรถ้ามันจะตกมาอยู่บนพื้นในสภาพห้องที่เละอย่างกับผ่านสมรภูมิรบมาอย่างหนักหน่วง 

“จะโดนจับเข้าตารางไหมเนี่ย”

มันคงเป็นคืนหนึ่งที่ผ่านมาและผ่านไปแต่สิ่งที่ทำให้แพรไหมกังวลนั่นก็คือบัตรที่เธอเก็บได้ดันเป็นบัตรนักศึกษาของเขาที่ใช้แสดงตัวตนได้เป็นอย่างดีว่าเขาน่าจะยังคงสถานะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งก็ทำให้แพรไหมถึงกับกุมขมับก่อนอะไรดลใจให้เธอหยิบโทรศัพท์มาถ่ายบัตรนั่นไว้แล้ววางมันไว้ที่โต๊ะดังเดิม

ไม่มีคำพูดใดที่จะหลุดออกมาจากปากของหญิงสาวอีกและเธอทำได้เพียงยืนมองชายหนุ่มที่ไม่ใช่แฟนของตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องซึ่งก็ไม่ใช่คอนโดของเธอที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธออายจนรีบออกจากห้องไป...

ฝากผลงานใหม่ด้วยนะคะหลังจากห่างหายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกชนิดที่ว่าเรื่องเก่ายังคงดองอยู่ในไหอยู่เลย^^(กราบชอโทษมา ณ ที่นี่สำหรับรีดที่ตามทุกท่าน) ถึงยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่อง "ซ่อนสนกลใจ" ด้วยนะคะ