>>>นิยายเรื่องนี้ มีวางจำหน่ายในรูปแบบ e-book นะคะ
>>>และนิยายเรื่องนี้อัพเพียง 70% เพื่อเป็นตัวอย่างในการตัดสินใจซื้อค่ะ
ตัวอย่าง
รามีนทร์เดินเข้ามาในห้องที่มัทนาพักฟื้น เธอเองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เขาก็ปิดประตูเสียงดังแล้วล็อคมันเข้าไป
“เข้ามาทำไม” เป็นคำถามแรกที่เธอเอ่ย รามีนทร์เมาไม่ได้สติขนาดนี้ ยิ่งทำให้เธอกลัวจับใจ
“แก้แค้นไง ฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมมัทนา” รามีนทร์ขึ้นมาบนเตียงของมัทนาแล้วตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้
“จะทำอะไร อย่านะ” มัทนาน้ำตาซึม เธอเริ่มกลัวเขาขึ้นมาแล้วสิคราวนี้
“เธอมันต้องเจ็บ กว่าที่ฉันเจ็บร้อยเท่าพันเท่า ทรมานจนตาย”
“ฉันเป็นนักโทษของคุณนะ หวังว่าคงจะไม่ได้คิดที่จะ…” มัทนาพูดไม่ออก
“หิวมา ฉันก็เอาทั้งนั้นล่ะ” รามีนทร์บอก แต่นั่นหาได้เป็นความจริงไม่ เขาไม่เคยมั่วผู้หญิงคนไหน ถ้าไม่มีระดับจริงๆ เขาคงจะไม่ลากขึ้นเตียงมาปรนเปรอ
แต่ทำไม วันนี้ถึงอยากจะจับมัทนาขึ้นเตียงนักนะ หรือเขาไม่มีสติไปแล้ว
“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว”
“ฉันไม่ได้จะซื้อเธอ อย่าคิดว่าจะได้แม้แต่เศษสตางค์แดงเดียวกับฉัน อย่างเธอมันผ่านผู้ชายมามากนับไม่ถ้วน แล้วไอ้ที่ไปขายตัวมาเนี่ย เขาจ่ายเธอไหม จ่ายถึงหรือเปล่า หรือว่าเธอ…ยังไงก็ได้ แค่ผู้ชายตกถึงท้อง”
“ไอ้สารเลว” มัทนากัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครมาดูถูกเธอได้มากถึงขนาดนี้ เขาเป็นใคร กล้าดียังไง
“อย่าคิดว่าคนอื่น เขาจะแย่เหมือนตัวเอง อย่าเอาความคิดต่ำตมมาใช้กับฉัน ก็อย่างว่าล่ะนะ คุณมันเป็นพวกเอาไม่เลือก วันๆก็อาจจะพบเจอ…อีตัว แม่เล้า นางโลม ฉันก็พอเข้าใจ ว่าคุณได้รับรสนิยม ตรรกะความคิดนั้นมา”
“มากไปแล้ว!” ฝ่ามือของรามีนทร์ง้างขึ้นมาแล้วฟาดไปที่ใบหน้าของมัทนาเต็มแรง
เพี๊ยะ รามีนทร์โมโหจนควบคุมตัวเองไม่ได้ มัทนาหลับตาแน่น ซึมซับความเจ็บปวดจากฝ่ามือที่ลงทัณฑ์บนแก้มของเธอด้วยความอดสู
น้ำตาของเธอไหลลงมาหางตา รามีนทร์เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นหยดน้ำตาของผู้หญิง เขามันคนมีปมในอดีต ซึ่งยากที่จะลบเลือนมันไปได้
รามีนทร์ค่อยๆลุกขึ้นไปจากตัวมัทนา เขามองฝ่ามือตัวเองที่ทำร้ายมัทนาแล้วโกรธตัวเอง เขาเลวร้ายก็จริง แต่ก็ไม่เคยยกมือขึ้นมาฟาดหน้าผู้หญิงคนไหน แต่มัทนา ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับเธอได้ หรือเป็นเพราะไม่รัก ไม่แคร์ อาจจะถึงขั้นเกลียดชังเธอ ถึงได้ทำกิริยาแย่ๆแบบนี้ออกมา
รามีนทร์เดินออกมานอกห้อง ยังคุมสติตัวเองได้อยู่ ทว่ายังก้มมองมือตัวเอง
“ฉันจะไปรู้สึกผิดทำไม ฉันเกลียดเธอ สมควรโดนแบบนี้มันก็ไม่แปลกนี่” เขาสั่งตัวเองแล้วเดินออกไป
มัทนายังอื้ออึง คิดอะไรไม่ออก นอกจากนอนร้องไห้สะอื้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอคืนนี้มันช่างแย่นัก เธอเสียความรู้สึก เธอเกลียดเขา เสียใจจนอธิบายไม่ถูก ได้แต่ให้น้ำตาเป็นคำตอบในสิ่งที่พบเจอ กับการกระทำของรามีนทร์
///////////////////////////////////////
Guest
