ตัวอย่าง
นับเดือนนอนเหยียดกายบนที่นอนอย่างที่เคยทำประจำ เธอค่อยๆปรือตามองแล้วเห็นคนยืนอยู่ปลายเตียงเพียงเลือนราง
“จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” เสียงนี้ทำให้เธอตาลุก วาว จ้องมองคนที่มาเยือน
“คุณปรัชญ์!” นับเดือนตกใจแทบทำอะไรไม่ถูก จึงดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเพราะไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน
ปรัชญ์รินทร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ปรี่เข้ามาหาแล้วดึงผ้าห่มลงไปที่ใต้เตียง มองดูชุดนอนที่เธอสวมใส่
“นี่แน่ะ” ฝ่ามือใหญ่ของปรัชญ์รินทร์วางแบะไปที่หน้าอกชูชันของนับเดือน
“กรี๊ด!” เธอตกใจแล้วปัดมือเขาออก
“อะไรของคุณ แค่ผัวจับหน้าอกทำเป็นตกใจ อย่างอื่นก็จับมาหมดแล้วแม่คุณ” เขาบอกแล้วก้มลงไปสูดดมซอกคอของเธอด้วยความกระหาย แล้วทาบทับลงไปจนเธอไม่สามารถดีดดิ้นได้
“ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้” เธอปรามแล้วผลักหน้าอกเขาออก ปรัชญรินทร์มองสบตา
“แค่ผัวจะเอา นี่แหกปากอยู่ได้ นอนถ่างขาให้ดีๆมันจะตายหรือไง!”
นับเดือนอ้าปากค้าง เธอรับไม่ได้กับคำพูดหยาบโลนของเขา
“กล้าพูดว่าตัวเองเป็นผัว ทั้งๆที่การกระทำนั้นต่ำยิ่งกว่าเดรัจฉาน แบบนี้ควรพิจารณาตัวเองรู้ไหม” เธอเหลืออด
“อย่ามาต่อปากต่อคำนะดาว” มือข้างหนึ่งของปรัชญ์รินทร์ยื่นมาบีบปากเธอจนเจ่อ
“ฮึ่ย อย่าแตะฉัน” เธอปัดมือเขาออก
“ผมล่ะอยากลงโทษคุณให้ตายคาเตียงเหลือเกิน แต่ถ้าไม่ติดว่าแก้ขัดน่ะนะ คงทำให้ตายไปนานแล้ว!”
เพี๊ยะ! นับเดือนยกมือฟาดใบหน้าปรัชญ์รินทร์เต็มแรง
“คุณไม่รักฉัน ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะด่า จะว่าฉันยังไงก็ได้ จงสำนึกเอาไว้ นึกถึงวันที่คุณจับขาฉันแยกทำการแล้วครางได้ดังแค่ไหน หากไปนอนกับหญิงอื่นแล้วพวกหล่อนทำให้คุณมีความสุขมากกว่าฉัน เชิญ!”
นับเดือนผลักปรัชญ์รินทร์ออกไปจากตัว “ฉันสะอิดสะเอียนคุณ กรุณาออกไปจากบ้านฉันด้วย”
เขาพยักหน้า “จริงเหรอ หรือว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนนี้ น้อยใจที่บอกว่าคุณเป็นน้องสาวน่ะเหรอ”
“เรื่องของคุณ จะเป็นเมีย หรือน้องสาว ฉันไม่แคร์ ผู้ชายมันไม่ได้มีคนเดียวในโลก แต่ผู้ชายห่วยแตก สารเลวอย่างคุณ รู้สึกว่าจะเหลือเพียงคนเดียวสินะ ทำไม ไม่ตายๆไปซะที”
ปรัชญ์รินทร์ชะงักไป นับดาวคนเก่าคงจะไม่มีให้เห็นอีกต่อไปแล้ว เพราะเธอคนนั้นมีแต่ยอม มีแต่ให้ ทว่านับดาวคนใหม่ไร้ซึ่งความเกรงกลัว ต่อปากต่อคำ ไม่ยอมเขาเสียด้วยสิ
“จำเอาไว้ ถึงผมจะเลว ก็เป็นผัวของคุณ จดจำวันที่คุณต้องแต่งงานกับผมให้ดี ว่าแต่งเพราะเหตุผลอะไร ผมไม่ได้ขอร้องคุณ แต่เป็นเพราะคุณเสนอตัวให้ผมแบบฟรีๆ”
“ไม่ต้องย้ำ ฉันไม่ใช่คนความจำเสื่อม”
“ผู้หญิงที่ได้มาแบบฟรีๆอย่างคุณ ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก ใจง่าย จะขว้าง โยนทิ้ง นี่ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครมารับช่วงต่อไหม”
“อย่ามาดูถูกฉันนะ” เธอโมโห ที่เขาไม่ให้เกียรติ
“จดจำเอาไว้ให้ดี ผู้หญิงอย่างคุณ จะทำให้ผมสนใจก็ต่อเมื่อจับแก้ผ้าแล้วบำบัดความใคร่ ไม่จำเป็นต้องเป็นที่เตียงก็ได้ ออกรบนอกสถานที่ผมก็ถนัด เพราะอย่างคุณนี่คงจะช่ำชองทุกกระบวนท่า”
“ไอ้สารเลว” เธอชี้หน้าน้ำตาซึม
“ใช่ ผมเลว แต่อย่าลืมเชียวล่ะ ว่าคนเลวๆคนนี้ มันทำให้คุณขึ้นสวรรค์มานักต่อนักแล้ว” เป็นเธอที่พูดไม่ออก
ลงนิยาย 1 กรกฎาคม 61
โมริน
Guest
