สงครามรัก บัลลังก์เลือด [Chanbaek]

'แต่รักของพวกเจ้าเป็นไปไม่ได้ เนรเทศมันออกจากเมืองซะ!!'

ย้อนไปเมื่อ ปีก่อน

'ข้าจะนับแล้วนะ 1  2 3...' เหล่าองค์ชายที่พอมีอายุกับองค์ชายตัวน้อยจับกลุ่มกันเล่นซ่อนแอบในสวนหย่อม เวลายามเช้าที่แสงแดดกำลังดี ผีเสื้อบินผ่านจมูกของใครบางคน..

'ฮะ..ฮะ..ฮัด..ชิ้ว!'

'แบคฮยอนจามเบาๆแล้วมาทางนี้กับข้า..' มืออุ่นคว้าร่างบางไปอย่างเฉียดฉิว สายลมเย็นไหวผ่านหน้า.. ผมข้างหน้าเริ่มปลิวออกเผยให้เห็นตากลมโตสีน้ำตาลจ้องด้วยสายตามุ่งมั่น

'ท่านพี่ชานยอล..?!' แบคฮยอนตกใจกับคนข้างหน้าตน ชานยอล องค์รัชทายาทแห่งโชซอน ปกติควรจะไปอ่านหนังสือท่องตำรามิใช่รึ แล้วเหตุใดถึง..

'เจ้าน่ะเล่นไม่เก่งเลยนะ อายุก็สิบแปดแล้วแต่ยังเล่นเป็นเด็กแปดขวบไปได้' ชานยอลบ่นแกมหัวเราะกับพฤติกรรมที่คล้ายเด็กของแบคฮยอน

'ท่านพี่น่ะ ชอบแกล้งข้าตลอดเลยจริงๆ'

'ท่านพี่แบคฮยอน อยู่ไหนน้าา รีบออกมาเถอะ'

'จุ๊ๆ เจ้าเงียบไว้' ใบหน้าของชานยอลเขยิบเข้ามาใกล้และเริ่มกอดตัวเย็นๆของแบคฮยอน

'ท่านพี่ ข้ายอมแพ้ก็ได้..' ชานยอลกดจูบที่นุ่มละมุนลงไปบนปากสีชมพูอ่อน ตวัดลิ้นร้อนไปในโพรงปากเย็น มือสองข้างประคองหน้าของน้องชายไว้อย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆผละปากของตนออก และจุ๊บที่ปากชมพูอีกครั้ง

'ทำไม..ท่านพี่ทำ..บะ..แบบนี้'

'ข้าบอกแล้วว่าให้เงียบ เจ้าไม่เชื่อ ก็ต้องลงโทษสิ'

'ลงโทษ..?'

'ข้าไปแล้วนะ อีกแป๊ปซึงมูก็จะเจอเจ้าแล้วแหละ'

'ท่านพี่ชานยอล..' น้ำใสเริ่มไหลรินออกจากตา ตาขาวเริ่มแดง และสะอื้นเบาๆเหมือนเด็กแปดขวบจริงๆ

'ท่านพี่แบคฮยอน! หาเจอแล้ว เห้อ หานานกว่าคนอื่นเลยนะเนี่ย..ว่าแต่ท่าน...ร้องไห้ทำไมเหรอ?...'

'ฮึก..ช่างมันเถอะไป เราไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อกันเถอะ'