"ช่านเลี่ยน ช่านเลี่ยน ข้าศิษย์พี่จากตำหนักควานหลิน" เสียงชายวัย20ร้องเรียกศิษย์น้องดังก้องทั่วบริเวณ
"ท่านพี่ลู่ป๋ายหรือ?" สองตาเบิกกว้างขึ้นมายามได้ยินชื่อศิษย์พี่ลู่ป๋ายทันใดทันที
"ข้าเองเเหละ ยามนี้เจ้าควรจะตื่นรับเเสงได้เเล้วนะ" เสียงธาราไหลไปกับฝูงผีเสื้ออย่างงดงามเป็นวัฒนธรรมที่ลงตัวอย่างเหลือเชื่อ
"สายธาราสีครามเเละงดงามเยี่ยงท่านพี่ลู่ป๋ายใครจะทนใจได้" สองนัยน์ตาคู่นั้นเรียกร้องเเละอ้อนวอนว่าต้องรับรางวัลจากลู่ป๋าย
"เจ้าเงียบเเล้วไปที่น้ำตกเจียงซูดีกว่านะช่านเลี่ยน" ลู่ป๋ายออกคำสั่งหนาเเน่นเพราะช่านเลี่ยนชอบไปหอนางโลมไปดื่มสุรากับนางงามทั้งหลาย
"ข้าอยากไปหาป๋ายเซียนอะ" ช่านเลี่ยนยื้อเเย่งไม้กวาดวิเศษกับลู่ป๋ายอยู่นานจนกว่าเขาจะชนะลู่ป๋ายนั่นแหละ
"ป๋ายเซียนอยู่ที่น้ำตกเจียงซูด้วย เจ้าอยากไปมั้ย?" ลู่ป๋ายใช้ป๋ายเซียน(แบคฮยอน)เข้ามาขู่เพราะว่าเจ้าช่านเลี่ยนต้องการอะไรสักอย่างนึงเเต่ต้องบำเพ็ญตบะกินเเต่ผักกระเทียมห้ามกินเนื้อสัตว์ภายในหนึ่งร้อยวัน
"ข้าไปด้วย บอกให้เสี่ยวม่อเตรียมสัมภาระให้ข้าที" เสี่ยวม่อเตรียมผ้าสีฟ้าเเละขาวอ่อนๆให้พร้อมกับความต้องการของคุณหนูอย่างช่านเลี่ยนสุดจะเอาเเต่ใจ
ณ น้ำตกเจียงซู ราชวงศ์ฮั่น
สายน้ำเเละแผ่นดินเข้ามารวมเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างสวยงาม ชีวิตของคนในสมัยต้าฮั่นสงบสุขเเตกต่างกับในปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง
"ป๋ายเซียน ป๋ายเซียน" เด็กดื้อรั้นเอาเเต่ใจแผดเสียงดังลั่น เหล่านกฝูงสัตว์ต่างตื่นตกใจกับเสียงของเด็กน้อยเอาเเต่ใจอย่างช่านเลี่ยน
ช่านเลี่ยนไม่เจอป๋ายเซียน เจอเพียงเเต่..หญิงสาวใส่กี่เพ้า[สมัยต้าฮั่น] สีชมพูฟ้าสวยสดงดงาม ใบหน้าเเละริมฝีปากสวยกำลังร้องเพลงเบาๆที่ริมโขดหินข้างน้ำตกเจียงซูนั่นไพเราะดีเหลือเกิน
"แม่นาง..เจ้าชื่ออะไรเหรอ" ช่านเลี่ยนเอ่ยวาจาไปด้วยความสงสัยหารู้ไม่จะเหยียดหยามหรือเจตนาอะไรทั้งสิ้น
"ข้าชื่อ..หลินฮวา" แม่นางหลินฮวาที่ช่านเลี่ยนสนใจอยู่นั่นไม่ใช่ร่างเเท้ของนาง นาง..ปลอมตัวให่ช่านเลี่ยนตายใจ
"หลิน..ฮวา..?" แม่นางหลินฮวาผู้นี้ไม่ใช่คนร้ายหรือว่าอศรพิษที่จะมาฆ่าเเต่เป็น...
**ชื่อที่ท่านจะได้อ่านหาไม่เป็นการเหยียดหยามหรือลบหลู่สิ่งอันศักดิ์สิทธิ์เลย โปรดอย่าว่าไรท์นะเพคะ**
"ข้าคือ..พระนางหนี่วาที่น้ำตกเจียงซูเเห่งนี้ยังไงเล่า" ผมของผู้หญิงสูงผอมราวๆถึงกลางหลังถูกสะบัดออก กลิ่นหอมของเกศา(ผม)เเละดอกไม้เข้ากันได้ดีทีเดียว
"พระเเม่หนี่วา..ท่านมาที่นี่ได้เยี่ยงไร" พระเเม่หนี่วาคือเทพองค์นึง หากใครได้ฟังตำนานของพระแม่หนี่วาจะเกี่ยวกับจิ้งจอกเก้าหางและอสูรทั้งหลายในนิยายจีน เช่น นางพญางูขาวและผองเพื่อน[ซึ่งในเรื่องนี้ช่านเลี่ยนจะยังไม่รู้ตำนานนี้นะคะ]
"ข้าจะมาช่วยบอกหนทางการบำเพ็ญตบะให้แก่เจ้าเพื่อความสำเร็จของเจ้าเอง" พระแม่หนี่วาช่วยบอกเล่าหนทางการบำเพ็ญจิตและเพียรให้สำเร็จโดยเร็ว ในชาตินี้พระแม่หนี่วาเป็นพระมารดาของป๋ายเซียน จึงทำให้ป๋ายเซียนมีฤทธิ์และความคิดสติปัญญาที่ดีไปด้วย
"ท่านเห็นป๋ายเซียนหรือไม่?" ช่านเลี่ยนผู้ที่ไม่รู้ว่าพระแม่หนี่วาคือมารดาของป๋ายเซียนจึงถามออกไปอย่างงี่เง่า
"ป๋ายเซียน..หรือ ข้าเห็นอยู่ที่ป่าลูกท้อทางนู้นน่ะ" พระแม่หนี่วาจำต้องพูดความจริงต่อช่านเลี่ยนไป หากพูดปดจะทำให้ผิดกฏสวรรค์
"ขอบพระคุณอย่างมากขอรับพระแม่หนี่วา" สองเท้าย่างก้าวไปยังป่าลูกท้อฝั่งทิศตะวันออกห่างออกไปถึงสิบลี้[20กิโลเมตร] ในหัวครุ่นคิดถึงแต่ป๋ายเซียน ผู้มีโฉมหน้าเป็นเอกลักษณ์และผิวขาวดุจไข่มุกในทะเลต้าฮั่น
ภายนอกอาจจะเห็นป่าท้อสิบลี้ไม่งดงาม เต็มไปด้วยพืชพรรณปกคลุมป่าลูกท้อเต็มไปหมด ถ้ามีคนเห็นความจริงของป่านี้จะโดนทำลายอย่างแน่นอน เพราะนี่คือที่อยู่ของ...ภูตเทวดา
"ป๋ายเซียน เจ้าอยู่นี่หรือไม่?" ช่านเลี่ยนยังคงตามหาป๋ายเซียน ในป่าที่ภายนอกดูรกมาก แต่กลับเข้ามาดันเห็นป่าท้อที่ออกผลเยอะแยะมากมาย มีดอกเหมยเป็นเครื่องแสดงว่าป่านี้ต้องมีหญิงงามและชายรูปหล่อจำนวนมาก
"ช่านเลี่ยน ข้าอยู่นี่!" สีผิวดุจมุก ประกอบกับเสื้อผ้าสีชมพูอ่อนงามจับใจนั้น ทำให้ช่านเลี่ยนถึงกับหยุดดูแสงสว่างที่มาจากผิวนั้นอย่างประหลาดใจ
"ป๋ายเซียน เจ้ามาทำอะไรที่ป่าท้อสิบลี้นี่ละ" ในป่ารกทึบแทบไม่มีใครจะย่างกรายมาที่ป่าแห่งนี้ได้ •ㅅ•
"ข้า..มาหาลูกท้อไปทำน้ำหมักผลไม้น่ะ" ป๋ายเซียนที่แท้แล้วไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา แต่เป็นถึง..บุตรของจิ้งจอกเก้าหางในตำราของอมนุษย์ตนที่886 ในตำนานจีน จิ้งจอกเก้าหางเป็นอมนุษย์ที่ไม่ดีตนหนึ่งในตำนานเลย
"เจ้า..มาหาไกลขนาดนี้หรือ บ้านข้ามีสวนท้อตั้ง50ต้นแน่ะ" ช่านเลี่ยนเริ่มสงสัยในตัวป๋ายเซียนแล้วเพราะว่าไม่ค่อยมีใครที่จะมาป่าลูกท้อแห่งนี้ได้ง่ายนัก
------------------------------------จบIntroละจ้า---------'-''--------------------
อะแฮ่มมม ขอสวัสดีทุกคนค่า ไรท์เพิ่งเปิดบัญชีใหม่ แต่งฟิค/นิยายไว้ในโทรศัพท์พอดีเลยเอามาเปิดอีกเว็บแม่งเลย5555555 เดี๋ยวฟิคใหม่ๆจะตามมา ฝากฟิคของไรท์เหมยหลินเคอีบีด้วยนะจ้ะ ไรท์เป็นติ่งเกาหลีแหละ มีกะรัต มอนเบเบ้ เอ็กโซแอล นั่นเป็นที่มาของนามปากกาอ่ะ5555555 ไรท์อาจจะแต่งยังไม่ค่อยเก่ง สามารถติชมได้จ้า
Guest
