ชี้แจงนิยาย
‘
บ่วงบำเรอ
’
-
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ซาดิสม์นิดๆ
-
เน้นคู่พระ
-
นาง (นางเอกปากจัด สู้คน) แต่สู้พระเอกตอนอยู่บนเตียงไม่ค่อยได้ อิๆ พระเอกปากร้าย แต่ลึกๆพ่อเลี้ยงใจดีน้าทุกคน
-
เน้นฉากอิโรติก (อาจจะให้อ่านเพียงบางส่วน เดี๋ยวถูกแบน)
-
แนวโคแก่กินหญ้าอ่อน
-
คำพูดและประโยคบางส่วน อาจจะหยาบโลน ไปบ้างนะคะ
-
เรท
25+++
เจ้าค่า
-
และมีวางจำหน่ายในรูปแบบ
E-BOOK
ค่ะ
ตัวละคร
พระเอก
อธิคม ลอฟท์ เมอร์ลิส (พ่อเลี้ยง)
ธุรกิจของเขา คือ เป็นเจ้าของไร่องุ่นหลายร้อยไร่ แล้วยังมีธุรกิจหุ้นที่ลงทุนอีกด้วย คนอย่างเขาไม่ทำอะไรก็สบายไปทั้งชาติ
“ฉันไม่ต้องการความรักจากใคร โดยเฉพาะความรักจากเธอ วิกกี้”
นางเอก
อินทิรา พริชซ์ (วิกกี้)
เด็กในความดูแลของอธิคม ปากจัด ร้ายกาจ ไม่ยอมใครหน้าไหน แต่เธอต้องเสียความสาวให้อธิคม ทั้งๆที่รักษาเอาไว้อย่างยาวนานยี่สิบกว่าปี เพราะความเมาของเขาแท้ๆ
“พ่อเลี้ยงก็อย่าหวัง ว่าจะได้ความรักจากกี้เหมือนกัน”
โปรย
…..
บัดซบสิ้นดี นี่เขาอยากจะลากเด็กในความดูแลมากินตับสดรสชาติหวานละมุน อย่างนั้นน่ะเหรอ
จนถึงวันที่ต้องว่าจ้างเธออย่างเป็นทางการ มารับตำแหน่ง เมียรับจ้าง
ยิ่งมีอะไรกันมากๆ ยิ่งโหยหา และขาดไม่ได้
เป็นเพราะครั้งแรกที่พรากความสาวของอินทิราไปอย่างบ้าคลั่ง นั่นเป็นเหตุที่ทำให้เขากระหาย กลิ่นคาว สาวพรหมจรรย์อย่างอินทิรา จนขาดมันไม่ได้
นี่จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่จะได้นอนกับเธออย่างไม่มีข้อแม้
เมียรับจ้าง
ฝากติดตามความเถื่อน ซาดิสม์ของพ่อเลี้ยงด้วยเน้ออ
ตัวอย่างเรียกน้ำย่อย
อินทิรากอดตุ๊กตาตัวใหม่ที่อธิคมซื้อให้เป็นของขวัญวันเรียนจบไว้แนบแน่น
“
กี้มีเรื่องจะบอกพ่อเลี้ยงด้วยล่ะ
”
“
เรื่องอะไร
?”
เขาถามในขณะที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้า มองดูเธอไม่ละสายตา
“
กี้ท้อง
”
อธิคมชะงักไป เขาแทบจะทรงตัวไม่ได้ สมองมันทื่อไปหมดกับสิ่งที่ได้ฟัง
“
เธอว่าไงนะวิกกี้
”
เขายังไม่แน่ใจ
“
กี้ท้อง ลูกของพ่อเลี้ยง
”
อินทิรารู้สึกผิด เมื่อมองสบตาอธิคม เขานิ่ง แววตาเหมือนไม่ต้องการเธอและลูกที่กำลังจะเกิดมาด้วยซ้ำ
“
กี้ไม่ได้ตั้งใจ
”
“
ฉันสั่งแล้วไงเรื่องยาคุมกำเนิด เธอลืมกิน หรือลืมไปฉีด
”
เขาฉุน และคิดเอาไว้ว่าอินทิราคงจะแกล้งตามเคย
“
ทำไมพูดเหมือนกับว่าไม่ต้องการลูกล่ะ
”
“
ก็เพราะว่าฉันจ้างเธอมาเป็นคู่นอน ไม่ได้จ้างเธอมาเป็นแม่ของลูก
”
อินทิราน้ำตาไหลพรากด้วยความปวดใจ
“
แต่กี้ก็ท้องแล้วนี่นา จะให้ทำยังไง หรือพ่อเลี้ยงจะไม่รับผิดชอบ
”
อธิคมขบกรามแน่น เขาโมโห
“
ฉันไม่ต้องการจะมีลูก
”
“
บอกเหตุผลกี้มา ทำไมถึงไม่ต้องการลูก
”
“
ฉันหวังแค่เซ็กส์ ไม่ได้เอาเธอมาทำเป็นแม่พันธุ์ ถ่างขา รับเงิน ทุกอย่างมันต้องลงเอยแบบนี้วิกกี้
”
“
กี้ท้องแล้ว พ่อเลี้ยงต้องรับผิดชอบ
”
อธิคมหันมามอง
“
ท้องอย่างนั้นเหรอ
”
“
ใช่ ลูกของพ่อเลี้ยง
”
เธอย้ำ
“
ไปเอาเด็กออกซะ! นี่เป็นคำสั่ง
”
อินทิราอ้าปากค้าง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ว่าคำนี้จะออกมาจากปากของอธิคม ผู้ชายที่เธอรักและเชิดชู
“
พ่อเลี้ยงว่าไงนะ
”
“
ฉันไม่ต้องการลูก ไม่อยากมีลูก เพราะงั้นสิ่งที่เธอต้องทำคือไปเอาเด็กออก
”
“
ไม่ ยังไงกี้ก็จะไม่ทำเรื่องสารเลวพรรค์นั้นแน่นอน
”
“
ฉันให้เธอเลือก ระหว่างอยู่ที่นี่กับฉัน โดยไม่มีข้อผูกมัดกับเด็กที่อยู่ในท้อง
”
“
กี้เลือกลูก
!”
“
งั้นก็ไสหัวไปซะ!
”
อินทิราร้องไห้ตัวสั่นเทิ้ม เธอเจ็บปวดที่ได้ฟังสิ่งที่เขาบอก ไม่คิดมาก่อนว่าชายที่เธอรัก จะผลักไสไล่ส่งเธอให้ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกตัวเอง
อินทิราใส่เสื้อผ้า ปิดร่างกายที่ปลือยเปล่า หลังจากที่ใช้มันบำเรอสวาทกับเขาเมื่อครู่นี้ จนมิดชิด
“
กี้ขอสาบาน ถ้าวันไหนพ่อเลี้ยงต้องการลูกขึ้นมาจริงๆ อย่าฝันว่าจะได้แตะต้องตัวของเขา กี้จะไปจากที่นี่ และจะไม่มีวันกลับมาที่ไร่แห่งนี้เป็นอันขาด ฮือๆ
”
“
เชิญ
…
ไสหัวไปซะวิกกี้
”
“
จำเอาไว้ ต่อให้พ่อเลี้ยงคุกเข่าลงต่อหน้ากี้ อ้อนวอนขอความรัก กี้จะไม่มีวันให้อภัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้นแน่นอน
”
“
เธอจะพล่ามอะไรนักหนา ไปได้แล้ว
!”
“
ฮือๆ
”
อินทราปวดดวงใจ
“
พ่อเลี้ยงจะไม่มีวันได้เจอลูก และกี้อีกต่อไป จำเอาไว้ ว่าวันนี้พอเลี้ยงสั่งกี้ไปฆ่าลูกตัวเอง อย่ามาต้องการเขาทีหลังก็แล้วกัน คนเลว
!”
อินทิราวิ่งออกไปจากห้องนอนของอธิคมโดยเร็ว
Guest
