หากเป็นไปได้เขาไม่ต้องการชีวิตแบบนี้ ขยะแขยงผู้คนเหล่านั้นที่มันคอยบั่นทอนชีวิตเน่าๆแบบนี้ไปทีละน้อย ชีวิตที่เกิดมาด้วยผู้หญิงขายบริการ เกลียดชีวิตของตัวเอง แต่สุดท้ายชีวิตของเขากลับต้องมาวกวนพบเจอเรื่องที่แสนเกลียดชัง แม้จะไม่ใช่ผู้หญิงหากแต่เขาก็รับหน้าที่นั้นได้เช่นกัน พยายามหาทางหลุดพ้นจากความเลวทรามของชีวิต สุดท้ายก็ทำไม่ได้ สิ่งหนึ่งที่กลายเป็นตัวล่อลวงให้อยู่ในจุดนี้ก็คือเงิน เมื่อมองกำพืดของตัวเองไม่อาจเถียงได้เลยว่าตนได้กำเนิดมาจากความต่ำทรามเหล่านั้น เขาไม่ต่างอะไรไปจากแม่เลย เหมือนกับคำพูดที่ว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
อยากมีชีวิตที่ดี อยากได้แสงสว่าง หากแต่ทุกวันนี้ยังคงไร้หนทาง
เทห์ฟ้า
ห้าปีแล้วกับการใช้ชีวิตคู่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ยังไม่เคยสัมผัสกับความสุขที่อิ่มเอมมาจากหัวใจ ถึงจะแต่งงานและมีทุกอย่างตามที่ควรมีแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตนั้นจะเพียงพอ คิดอยู่เสมอว่าถ้าหากได้แต่งงานกับคนที่รักจะเป็นเรื่องดี แต่กลับไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นเลย ห้าปีที่ใช้ชีวิตร่วมกับเธอก็เหมือนกับท่อนไม้ที่ไหลไปตามสายน้ำ ไร้ซึ่งชีวิตลมหายใจปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปอย่างไร้จุดหมาย ทั้งที่ไม่ได้ต้องการแบบนี้แต่ก็ปล่อยมันไปเพื่อให้ทุกอย่างราบเรียบอยู่ในความถูกต้อง ตั้งแต่แต่งงานกันมาถึงจะมีอะไรก็ตามอย่างที่สามีกระทำกับภรรยาแต่ห้าปีก็ยังไม่ยอมมีลูกเสียที ลูกคือสิ่งที่ผูกพันเป็นภาระอันหนักหนา ทั้งที่เคยคิดว่าอยากมีลูกกับเธอพอเอาเข้าจริงกลับไม่ต้องการ ลูกต้องเกิดมาจากความรัก และเธอก็ไม่ใช่คนรัก แค่เป็นคนที่คิดว่ารัก
ชีวิตที่มีความสุขต้องแลกด้วยอะไรอย่างนั้นเหรอ แค่ความถูกต้องและความสมบูรณ์แบบมันยังไม่เพียงพออีกหรือ
เอกภพ
Guest
