ในห้องน้ำสีขาวสะอาดตากลับเปรอะเปื้อนด้วยรอยเลือดสีแดงข้นเต็มไปหมด แสงแวววาวจากปลายมีดส่องสะท้อนและแดงฉานด้วยเลือดที่รวมตัวกันไหลหยดลงบนพื้น ชายหนุ่มคนหนึ่งนอนหลับตาอยู่ในอ่างน้ำโดยมีร่างของผู้ชายอีกคนนอนอยู่บนร่างทว่าใบหน้าของเขาจมอยู่ใต้พื้นน้ำซึ่งเปื้อนปนด้วยสีแดงจากเลือด ชายหนุ่มลืมตายกมือขึ้นจ้องมองมีดคมด้ามนั้น มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด แต่ที่จริงแล้วไม่ว่าจะใบหน้า มือ หรือทุกส่วนมันเปรอะและถูกฉาบด้วยเลือดเต็มไปหมด เขาทิ้งมีดลงบนพื้นก่อนจะประคองร่างตนเองซึ่งเปลือยเปล่าลุกขึ้นจากอ่างน้ำ ยืนมองผู้ชายอีกคนที่นอนคว่ำอยู่ในอ่างน้ำแล้วยิ้มออกมาก่อนจะอุ้มร่างนั้นเดินออกไป
เขาวางร่างซึ่งไร้ลมหายใจไว้บนโต๊ะสแตนเลส มีเพียงแสงไฟสีส้มที่ส่องเป็นวงเล็กๆเหนือโต๊ะขนาดยาวตัวนั้น มือเรียวยาวลูบเรือนผมบลูเนตไล่ลงมาที่ใบหน้าก่อนจะไล้ริมฝีปากซีดลากนิ้วลงมาผ่านทางหัวไหล่ เขาหายไปในความมืดก่อนจะกลับมาพร้อมกับมีดปลายแหลมที่เงางามสะท้อนกับแสงไฟวิบวับ เขาลงปลายมีดกรีดลึกเข้าไปบริเวณไหปลาร้าอย่างไร้ความรู้เรื่องศัลยแพทย์ กรีดลงมาเรื่อยๆเป็นแนวเฉียงตามสันกระดูกและทำอีกฝั่งเช่นเดียวกันจนรอยที่กรีดบรรจบกัน ปลายมีดจิ้มลงอีกครั้งแล้วกรีดผ่ากลางหน้าอกลงมาถึงสะดือ เขาวางมีดไว้ด้านข้างใช้มือออกแรงแหวกรอยแยกออกจากกัน เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเมื่อเห็นกล้ามเนื้อสีแดงภายใน เป็นภาพที่สวยงามจนอยากเห็นสิ่งที่อยู่ลึกกว่านั้น เขาหยิบมีดขึ้นมาเลาะผ่านชั้นกล้ามเนื้อใช้เลื่อยผ่ากระดูกเอามือควานหาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเห็นสิ่งที่ต้องการ
แววตาว่างเปล่าของเขาสะท้อนอวัยวะชิ้นหนึ่งที่เรียกว่าหัวใจซึ่งอยู่ในอุ้งมือ เขายิ้ม... ยิ้มกว้างพึงพอใจต่อสิ่งที่พบเห็น สวยมากเสียจนต้องเก็บไว้ในขวดโหล เขาหัวเราะมองหัวใจที่ลอยอยู่ในน้ำ หัวเราะซ้ำอีกแล้วยิ้มกว้างมองหัวใจอยู่เช่นนั้นภายในห้องที่เหม็นอับ เหม็นคาวเลือด
ห้องที่มืดสลัว ห้องที่เป็นความภาคภูมิใจของจอร์จ เพย์ตัน
Guest
