ภรรยาไร้สถานะ

"แม่จะให้เราทั้งสองคนแต่งงานกัน” เมื่อเห็นว่าต่างฝ่ายต่างเงียบคุณหญิงลัดดาจึงเป็นคนพูดขึ้นเสียเอง

“คุณแม่!!! ไม่มีทางผมไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด” ภูผาแผดเสียงออกมาทันที

“ไม่ได้ นี่คือคำสั่งของแม่ยัยขวัญเป็นผู้หญิงถ้าใครรู้เข้าเขาจะเอาน้องไปนินทาเสียๆ หายๆ ได้”

“ก็เรื่องของคนอื่นสิ ผมไม่มีทางยอมแต่งงานกับผู้หญิงใจง่ายแบบนี้หรอก ถ้าใจกล้าถึงขั้นยอมแอบย่องเข้าห้องผมแล้วคงจะเจนสนามมามากแล้วแหละครับถ้าจะมีผมเพิ่มอีกสักคนจะเป็นอะไรไป” วาจารุนแรงถูกส่งออกมาจากริมฝีปากหนาโดยคนพูดอาจจะไม่รู้ว่ามันทำให้คนฟังนั้นรู้สึกเสียใจมากแค่ไหนกับคำว่าผู้หญิงใจง่ายที่ออกมาจากปากของคนที่เธอรักและชื่นชมตลอดเวลาอย่างภูผา

“ตาภู แม่ไม่นึกเลยนะว่าแกจะเป็นคนแบบนี้ ไม่รู้แหละ ถ้าแกไม่รับผิดชอบยัยขวัญแกก็อย่ามาเรียกแม่ว่าแม่อีก” พูดจบคุณหญิงลัดดาก็เดินหนีไปเพราะโมโหที่ลูกชายพูดจาไม่มีความรับผิดชอบ

“โถ่เว้ย” มือหนาตบลงที่พนักเก้าอี้เต็มแรงเพื่อระบายอารมณ์ส่วนตัว ส่วนสายตาก็จับจ้องผู้หญิงตรงหน้าไม่วางตา จนเพียงขวัญรู้สึกอึดอัดจนแทบจะลุกหนีออกจากตรงนั้น

“ถ้าคิดว่าจับฉันเป็นผัวได้แล้วจะทำให้เธอสุขสบายละก็เธอเตรียมตัวตกนรกได้เลยเพียงขวัญ”  ภูผาพูดขึ้นอย่างหมายมาด ก่อนจะเป็นฝ่ายลุกหนีไปอีกคน