ทะเลดาว

“ผมไม้รุ้ว่าคุณจะใช้วิธีไหนคุยกับเจ้าของรีสอร์ทนั่น แต่ผมต้องการให้คุณปิดจ๊อบการขายให้ไวที่สุด” น้ำเสียงเคร่งเครียดและเอาแต่ใจของคนอาวุโสดังขึ้น ทันทีที่เริ่มเห็นเค้าว่าโรงแรมที่ต้องการขายนั้น  จะมีแนวโน้มว่าขายไม่ออก

“ดิฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ” หญิงสาวนัยน์ตาคมผมยาวถูกรวบตึงเป็นหางม้าพูดขึ้นแม้จะไม่มั่นใจในสิ่งที่พูดออกไปเสียเลยก็ตาม

“ถ้าคุณปิดจ๊อบนี้ได้ตามเวลาที่ผมกำหนด ผมจะจ่ายให้อย่างงามเลยไวย์วารี” คนอายุมากกว่าที่ผ่านโลกมาเยอะรีบเสนอเงินให้เธอไปทันที

“ฉันสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุดค่ะ” เธอตอบเขาอีกครั้ง ก่อนจะหอบเอกสารต่างๆ มาถือเอาไว้เพื่อนำไปศึกษา เห็นทีพรุ่งนี้เธอคงต้องไปชุมพรเพื่อคุยกับเจ้าของรีสอร์ทจริงๆ จังๆ สักที ถ้าเธอปิดจ๊อบนี้ได้ไว เธอก็จะได้มีเวลาว่างไปทำงานที่ตัวเองรักสักที

ไวย์วารีเดินทางมาถึงรีสอร์ทก็เกือบบ่าย ทำให้เธอเลือกที่จะพักผ่อนก่อนแล้วตนเย็นค่อยออกไปขอพบกับคุณอินทัชคนที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทแห่งนี้

ร่างบางในชุดแม็กซี่เดรสสีขาวเดินออกมาจากห้องพักของตัวเอง สองมือหอบเอกสารพะรุงพะรังจนคนที่เดินผ่านเธอไปนั้นสงสัยว่าสรุปแล้วหญิงสาวคนนี้จะมาทำงานหรือมาพักผ่อนกันแน่

“สวัสดีค่ะดิฉันมาขอเข้าพบเจ้าของรีสอร์ทค่ะ” หญิงสาวบอกความต้องการออกไป ก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โซฟารับแขกเพียงครู่เดียว ร่างหนาของใครบางคนก็เดินผ่านหน้าเธอไป เห็นแค่เสี้ยวเดียวเอก็จำเขาคนนั้นได้เป็นอย่างดี ภายในใจก็ภาวนาขออย่าให้คนที่เอต้องมาพบในวันนี้เป็นเขาเลย แต่เหมือนว่าโชคชะตาจะไม่เข้าข้างเอาเสียเลย เมื่อพนักงานของทางโรงแรมเดินมาบอกเธอว่าคนที่เธอต้องการพบมาถึงแล้ว