“เธอใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไร ทำไมถึงได้หอมแปลกเหมือนกลิ่นดอกซากุระ”
“เอ่อ...แพดดี้ แดดดี้ค่ะ เป็นน้ำหอมแห้ง”
“หืม...หอม”
หงส์นรีเบี่ยงแก้มหนีปลายจมูกโด่งที่กดลงมาหา ปากว่าจมูกถึงเลยรึเนี่ยคุณว่าที่สามี
“อย่าค่ะท่าน หนะ...หนูจะลงไปทำงานแล้วค่ะ”
“ทำงานกับฉันไหมล่ะ ขึ้นมาทำงานบนนี้ สบายกว่าอยู่ข้างล่างเยอะเลยนะ”
ออกลายตั้งแต่ยังไม่แต่งเลยนะ แต่ก็ดีแบบนี้หงส์ชอบ
“ไม่ล่ะค่ะ หงส์ไม่อยากถูกตบ”
“ใครจะตบเธอ บนนี้ก็มีแต่ไพลินและฉัน”
“หงส์ไม่กล้าหรอกค่ะ เพิ่งมาทำงานวันแรก เดี๋ยวโดนเขม่น”
หงส์นรีเดินหนีไปเสียสองก้าว แต่แค่อึดใจเดียวเอวบางก็ถูกรวบเข้าหาร่างแกร่ง
สิงหนาทเองก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมอยากเป็นสมภารกินไก่วัดขึ้นมากะทันหัน ก็เธอสวยใสและหอมฟุ้งแบบนี้จะให้เขาอดใจไหวได้ยังไง ขอเถอะ ยิ่งตอนนี้ตรองไม่ตกว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ลูกสาวเพื่อนพ่อจะหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ขนาดไหนก็ไม่รู้ ตอนนี้มีของสวยงามอยู่ตรงหน้าก็ขอให้ได้ลิ้มรสก่อนแล้วกัน เมื่อเช้านี้เขาก็ตกปากรับคำจะแต่งงานกับแม่สาวนั่นเป็นเวลาหนึ่งปี เพื่อทำหลานชายให้ว่าที่พ่อตาได้สมใจ หนี้สินทั้งหมดที่มีจะได้ถูกหักล้างกันไป ไม่รู้ว่าจะต้องกล้ำกลืนฝืนใจขนาดไหนหากจะต้องนอนร่วมเตียงกับ...อูย ไม่อยากจะวาดภาพหน้าตาที่ดูไม่จืดของเจ้าหล่อนเลย ถ้าได้แบบนี้จะไม่บ่นเลยสักคำสิน่ะ
“ท่านประธานคะ อย่าทำแบบนี้ค่ะ ปล่อยหงส์เถอะ”
หญิงสาวเล่นตัวเล็กน้อยให้พอดูดีมีราคาหน่อย แต่ไม่รู้ว่าราชสีห์หนุ่มจะเคยเห็นค่านางในอ้อมกอดที่ผ่านๆ มาบ้างรึเปล่า หรือพอสมใจแล้วก็เขี่ยทิ้ง ชิ...น่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่าล่ะมั้ง ก็พ่อหยิ่งเหลือเกินนี่นา คำขอโทษหรือขอบคุณขอบใจอะไรไม่เคยมีให้ได้ยินเลย
มือใหญ่กอบกุมทรวงอกนุ่มทั้งสองข้าง และเคล้นคลึงตามกระแสแห่งความปรารถนาที่โหมกระพือ
หงส์นรีตกใจตะปบมือใหญ่และดึงให้ออกจากทรวงสาว แหม...ไวไฟทุกอวัยวะเลยนะพ่อคู้ณ เห็นนังหงส์เป็นของหวานหรือไง ของหวานประจำบนเตียงในคฤหาสน์หลังงามน่ะหงส์ยอม แต่ของหวานชั่วคราวที่ละเลียดกินแล้วเขี่ยทิ้งน่ะ หงส์ไม่ปลื้ม
“ท่านประธาน ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะไม่งาม”
ร่างบางหมุนตัวเข้าหาอกกว้าง ได้กลิ่นอาฟเตอร์เชฟปะปนมากับกลิ่นลมหายใจหอมสะอาด หงส์นรีสูดกลิ่นนั้นเข้าปอด เขาเองก็ตัวหอมไม่แพ้เธอหรอกน่ะ หอมจนอยากดมมากกว่านี้ แต่...ต้องข่มใจไว้ไม่งั้นเดี๋ยวนางหงส์จะทำให้ราชสีห์ตื่น
ใบหน้างามแหงนขึ้นเตรียมประท้วงให้เขาปล่อยมือจากการกระทำอันอุกอาจ หากแต่เรียวปากที่เตรียมจะขยับแย้มกลับถูกปิดด้วยเรียวปากร้อน มือใหญ่ละจากความนุ่มหยุ่นมาประคองท้ายทอยให้ตั้งรับจุมพิตเร่าร้อนจากเขา
สาวน้อยที่ไม่เคยถูกใครจูบถึงกับมึนงง ส่วนประสาทการรับรู้ทั้งหลายชาหนึบ หูอื้ออึงได้ยินเสียงหอบหายใจมาจากที่ไกลๆ ใครกันนะที่หายใจแรงขนาดนี้ คิดได้แค่นั้นความคิดก็พลันชะงัก เมื่อเรียวลิ้นอุ่นชื้นแทรกเข้ามาล่วงล้ำในโพรงปากนุ่ม กวาดความหวานทุกหยาดหยดอย่างหิวกระหาย เรียกร้องให้เรียวลิ้นเล็กๆ ที่หดหนีเพราะไม่รู้จะทำยังไงดี ต้องแตะเร้ากับเรียวลิ้นหนา เกี่ยวกระหวัดรูดรัดจนหัวสมองเธอหมุนติ้วๆ เป็นลูกข่าง
สิงหนาทจูบอย่างที่ไม่เคยอยากจูบใครมากขนาดนี้มาก่อน อยากสัมผัสเธอไปทั่วร่าง อยากครอบครองเธอจนใจกลางร่างปวดหนึบ ร่างบางถูกช้อนขึ้นไปวางบนโซฟาตัวใหญ่ แต่ริมฝีปากทั้งคู่ยังคงประทับจูบกันอย่างดูดดื่ม
‘โอย...ใจนังหงส์จะขาดอยู่แล้วนะคุณว่าที่สามี อยากเปลี่ยนจากว่าที่สามี มาเป็นคุณสามีมากขนาดนี้เลยเหรอ’
*********************************
เรื่องนี้หงส์นรีเป็นนางเอกนะคะ ไม่ใช่นางร้าย คริคริ ใครที่ไม่ชอบนางเอกอ่อนแอ มาเจอหงส์นรีสิคะ นางทำได้ทุกอย่างที่ใจนางต้องการ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ปี 2537
Guest
