เมื่อความแค้นขนานคู่ไปกับเส้นทางรัก
คนหนึ่งจำต้องถอยห่าง
ขณะที่อีกคน...เริ่มรักจนหมดใจ
-----------------------------------------------------
“เอาเป็นว่า...ผมไม่ตกลง”
“เอ๊ะ!”
“ก็ผมติดใจคุณแล้วนี่...ให้ทำยังไงได้ แต่ถ้าคุณกลัวว่าอนาคตจะได้เป็นเมียตกเมียแต่งของผมละก็...สบายใจได้เลยดานิกา ผมไม่ได้จริงจังอะไรขนาดนั้น”
ใบหน้าคมเข้มช่างยียวนเหลือจะกล่าว ดานิกาจ้องตาคู่คมกริบเขม็ง ความมั่นใจในตัวเองหวนกลับมาในนาทีนั้นที่ถูกหยามหยันกันซึ่งหน้า หล่อนลุกขึ้นมายืนเชิดตอบอย่างมั่นใจ
“คุณจะไม่มีวันได้แตะต้องตัวฉันอีก...อย่างแน่นอน”
“แน่หรือ” คิ้วเข้มเลิกสูงเป็นเชิงท้าทาย ไม่สนใจคำแทนตัวที่เปลี่ยนฉับไวไปตามอารมณ์กรุ่นโกรธของหญิงสาว
ดานิกาเลยตอกกลับอย่างมั่นอกมั่นใจอีกครั้ง “คอยดูก็ได้นี่คะ”
ธันว์กดมุมปากลึกลงอย่างร้ายกาจก่อนดันตัวเองขึ้นมายืนเอามือซุกกระเป๋ากางเกง จ้องหน้าหวานแดงเถือกด้วยความโมโหระคนดูถูกว่า ‘ไม่มีวันทำได้’
หล่อนห้ามคนอย่างเขาไม่ได้หรอก!
ดานิกาเชิดหน้าขึ้นสู้ว่าหล่อนทำได้แน่ ทว่าพอเขาเดินไล่เข้ามาก็ถอยหลังหนีแทบไม่ทัน
ธันว์เดินไล่ไปเรื่อยจนสะโพกงามงอนชนกับขอบโต๊ะทำงาน เขาดึงมือออกมาวางทาบลงไปทำให้ร่างบางระหงของคนเก่งโงนเงนเกือบหงายหลังเพราะหลบหนี
ดานิกาพยายามคว้าถ้วยกาแฟจะสาดใส่หน้าเขา อีกมือยันโต๊ะทำงานเอาไว้ แต่ข้อมือบางข้างที่คิดจะประทุษร้ายเขากลับถูกบิดจนกาแฟหกหมดแก้วแล้วยังสิ้นท่าด้วยการถูกช้อนต้นคอเข้ามาบดจูบอย่างง่ายดาย
คำเตือน : เนื้อหาทั้งหมดแต่งขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้น ตัวละครทุกตัวไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลใดในชีวิตจริง มีค่านิยมในการดำเนินชีวิตที่ไม่เหมาะสมและเกินจริง มีเรื่องของครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง รวมถึงการกระทำและถ้อยคำที่ไม่สุภาพ (ใช้ภาษาปาก) ไม่เหมาะสมกับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและสนุกสนานไปด้วยกันนะคะ
ข้อห้าม : สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2548 ห้ามคัดลอกส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือ หรือคัดลอกส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น มิเช่นนั้นจะถือว่าละเมิดสิทธิ์และมีความผิดทางอาญา
---------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกการสนับสนุนและการติดตามตามนะคะ
ขอให้คุณนักอ่านมีความสุขและสนุกสนานไปด้วยกันน้า
อ่านจบตอนแล้วอย่าลืม กดใจ กดส่งสติกเกอร์
หรือไม่ก็ ‘คอมเมนต์’ ด้วยน้า
...รักที่สุด...
ดารารินทร์