♦ นางบำเรอยั่วสวาท ♦
รัสเซล 30 ปี
ยั่วสวาทมหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของเรือสำราญสุดหรู แต่ภายใต้ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นกลับซ่อนเร้นความเย็นชาและความร้ายกาจเอาไว้ เขาอำมหิตและเลือดเย็นเกินกว่าที่ใครหลายคนจะรับได้ และเกลียดผู้หญิงเห็นแก่เงินและใช้ตัวแลกเงินมากที่สุด
เรย์ญดา หรือ เรย์ 25 ปี
พยาบาลสาวสุดสวย เธออ่อนหวานแต่ไม่ยอมใคร เธอสวยและเย้ายวน แต่ความโชคร้ายมักจะเกิดขึ้นกับเธออยู่เสมอ เธอเกลียดผู้ชายคนนั้น คนที่เอาแต่ดูถูกและเยียดหยามเธอโดยไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว!!
ตัวอย่าง
"ถอยไปเดี๋ยวนี้นะคุณรัซเซล" เรย์ญดาพยายามเดินเลี่ยงหนีจากคนตัวสูงพร้อมกับเอ่ยปากไล่คนที่ตามหาเรื่องเธอตั้งแต่หัวค่ำอย่างหงุดหงิด แต่รัสเซลกลับไม่ยอมแพ้ เข้าใช้ความสูงและความใหญ่โตของเขาขวางเธอไว้จนสุดทาง
"ไม่ถอย เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน " รัสเซลยืนกอดอกมองอีกคนที่กำลังหาทางเดินหนีออกไปจากเขา ยังไงซะวันนี้เขาต้องเจรจาและคุยกับเธอให้รู้เรื่องและจะเป็นคนตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเอง
"คุณอาจจะมีอำนาจเหนือคนบนเรือทุกคน แต่กับฉันคุณไม่มีวันที่จะมาสั่งฉันได้ คนเดียวที่ีอำนาจสั่งฉันได้คือคุณริกเตอร์!" เรย์ญดาตอบแบบไม่หวั่นเกรงอำนาจของคนตรงหน้าเลยสักนิด
"หึ ยอมรับแล้วหรอว่าที่เธอขึ้นมาบนเรือนี้ไม่ได้ต้องการเพื่อจะมาดูและพ่อฉันอย่างเดียว เธอคิดจะมาเป็นเมียพ่อฉันอีกคนใช่ไหมเรย์ญดา!" เสียงทรงอำนาจตวาดดังลั่น ดวงตาคมทอประกายกร้าวเวลาที่มองมาหาเธอ เรย์ญดานึกหวั่นว่าเขาอาจจะทำร้ายเธอ แต่หญิงสาวกลับแสดงความหวาดกลัวให้เขาเห็นเพียงนิด ก่อนจะปั้นสีหน้าให้เป็นปกติดั่งเดิม
"เรื่องนี้ฉันเคยบอกคุณไปหลายรอบแล้ว ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่นเลยนอกจากเข้ามาดูแลคุณริกเตอร์"
"ฉันไม่เชื่อ! ผู้หญิงหน้าเงินอย่างเธอคงจะหวังสมบัติของพ่อฉันล่ะสินะ"
"นี่คุณ!" เรย์ญดาชักสีหน้าไม่พอใจใส่คนตรงหน้า ไม่เข้าใจเลยจริงๆทำไมเขถึงไม่ยอมฟังเหตุผลของเธอเสียบ้าง เอาแต่ต่อว่าตั้งแต่เธอขึ้นเรือมาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมหยุด
"ฉันขอเตือนเธอไว้อย่าง อย่าคิดที่จะทำเรื่องชั่วๆบนเรือลำนี้ ไม่งั้นเธอไม่ตายดีแน่!" รัสเซลขู่เรย์ญดาให้กลัว ก่อนที่จะกระชากแขนเล็กให้เซถลามาหาและจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่ดุร้าย
"ทำไม คุณจะทำอะไรฉันงั้นหรอ อย่าหวังเลยว่าฉันจะกลัวคุณ ไอ้คนบ้าอำนาจ!" เรย์ญดาว่าอย่างไม่เกรงกลัวก่อนที่จะดิ้นขัดขืนออกจากการจับกุมของเขา
"เธอกล้าว่าฉันหรอเรย์ญดา"
"มากกว่านี้ฉันก็กล้า ถอยออกไปฉันจะกลับห้อง"
"ไม่ !ยังไงซะวันนี้ฉันต้องสั่งสอนผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างเธอให้หลาบจำ ทีหลังจะได้ไม่ต้องมาพยศใส่ฉันอีก" รัซเซลต่อว่าผู้หญิงตรงหน้าด้วยความเดือดดาล แล้วกระชากตัวเธอให้เดินตามเขาไปอีกทาง
"จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้" พยาบาลสาวสวยร้องลั่น ดวงตาคู่งามเบิกกว้างเมื่อรับรู้ว่าเขากระชากให้เธอเดินตามมาที่ห้องนอนของเขาอย่างเอาแต่ใจ
"ฉันจะสนองให้เธอเองเรย์ญดา แต่ไม่ต้องห่วงฉันไม่กินผู้หญิงที่กร้านโลกอย่างเธอเป็นครั้งที่สอง พอฉันอิ่มจากเธอในคืนนี้แล้วฉันจะจัดการเธอด้วยการโยนเธอทิ้งลงทะเลจะได้สิ้นเรื่อง!"
"ทุเรศ ไปตายซะไอ้โรคจิต!!!"
เรย์ญดากัดฟันแน่น พร้อมกับมองผู้ชายตรงหน้าอย่างนึกรังเกียจ เธอไม่เคยพบเคยเจอผู้ชายที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงมาก่อนนอกจากเขา ถ้าหากเธอต้องตายในแบบที่เขาว่าเธอก็จะยอม ดีกว่าต้องตกเป็นของคนบ้าอำนาจอย่างเขาแบบไม่มีที่สิ้นสุด
"งั้นดีใจด้วยนะ คืนนี้เธอจะมีผัวเป็นโรคจิตอย่างเต็มตัว!"
ชี้แจง
บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้ ห้ามคัดลอก หรือดัดแปลงนิยายเรื่องนี้โดยเด็ดขาด อ่านเพื่อความสนุกเท่านั้น ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณค่ะ
Guest
