"พี่น่าน มาได้ยังไงค่ะ" เธอเอ่ยถามอีกฝ่ายขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคนตัวโตที่ยืนทำหน้านิ่งเคร่งขรึมแฝงความดุดัน ตรงหน้าประตูห้องนอนของตนเอง
เขาไม่ตอบแต่กลับเดินตรงมาที่เธอ เกี่ยวเอวเธอพาเธอตรงไปยังประตูห้องนอน
"พี่น่าน ทำอะไร ปล่อยเอยนะ" เธอร้องอุทานขึ้นด้วยความตกใจกับการกระทำของเขา เธอพยายามขืนตัว กวาดมองซ้ายขวา ในยามค่ำคืน คนรับใช้ไม่มีหน้าที่บนตึก พวกเขาคงกำลังพักผ่อนที่เรือนเล็กหลังตึกใหญ่
น่านฟ้าดันร่างบางเข้าห้องนอน ใช้เท้าดันปิดประตู รวบกอดร่างบางนุ่มนิ่มเข้าหาตัวกดจูบบนกลีบปากหวานด้วยความหนักหน่วงรวดเร็ว
เธอไม่ทันตั้งตัว พยายามดันอกแกร่งออก ริมฝีปากร้อนของเขาดุนดัน บดเคล้า หนักหน่วงรุนแรงขึ้น ขบเม้นกลีบปากบางดูดดึงใช้ลิ้นไล้เลีย บดเบียดลงมาจนเธอต้องเปิดปากออก ปล่อยให้ลิ้นร้อนซอนไซเข้าความหาความหวานในโพรงปากนุ่มอย่างเอาแต่ใจ
หญิงสาวตัวสั่นด้วยความวาบหวิบ หายใจหอบลึกหนักหน่วงมากขึ้นเมื่อลิ้นถูกดูดรัด พัวพันแน่น ริมฝีปากบางถูกขบกัดเบาๆ เธออ่อนระทวย ทรงตัวไม่อยู่รูดตัวลงไปนั่งบนโซฟาตัวเล็กในห้องนอนเขาดึงเธอมานั่งบนตัก โอบแขนรอบเอวบางแน่น วางคางไว้บนไหล่บอบบาง ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น สูดความหอมอ่อนเข้าเต็มปอด
เธอเสียวซ่านไปกับความวาบหวิวรัญจวนที่เขามอบให้ เอ่ยกระซิบถามเสียงพร่า แผ่วเบา
"พี่ น่านเป็นอะไร" เขากดริมฝีปากดูดเม้มซอกคอเธอแนบแน่นก่อนเงยหน้าขึ้นมาตอบ ข้างใบหูนุ่ม ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
"พี่ไม่ชอบ ที่เราไปสนิทกับมัน"
น่านฟ้า
ผู้ชายมาดนิ่ง ยิ้มเย็นๆ แต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจ
โหด หื่น และขี้หวงเป็นที่สุด
ของที่เป็นของเขา ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง แม้แต่ปลายเล็บเขาก็ไม่ยอม
จันทร์เจ้าเอย
อ่อนหวาน บอบบาง ขี้ใจอ่อน
เธอน่ารัก มองโลกในแง่ดี
เป็นคนพูดน้อย ชอบเก็บตัว
เพราะความผิดพลาดจากการไม่ทันคน ทำให้เธอต้องมองเขาเปลี่ยนไป ใครจะคิดว่าพี่ชายข้างบ้านที่แสนดี ในสายตาเธอ จะซ่อนผู้ชายอีกคนที่ร้ายกาจ แสนเอาแต่ใจ ไว้อย่างแยบยลในคนเดียว
.........................................
ฝากเรื่องใหม่ แกะกล่อง ไว้ด้วยน่ะค่ะ 💓
นางเอกพูดน้อย แต่มัดเสือร้ายอย่างพระเอกได้อยู่หมัด
Guest
