สวัสดีไดอารี่เราไม่ได้มาเขียนแกนานมากละ เราเพิ่งมาเห็นแกตอนเรามาเก็บของก่อนที่เราจะย้ายไปอยู่หอ
ชื่อ พิม ยังจำเราได้ไหมนะตอนนี้เราได้เรียนในมหาลัยที่เราใฝ่ฝันแล้วนะในที่สุดฝันเราก็เป็นจริงแล้ว เราเข้ามามหาลัยนี้กับอาร์มเพื่อนสนิทเราเอง มันเป็นเพื่อนผู้ชายที่เราสนิทที่สุดคนหนึ่งในห้องเลยหละ ตอนแรกเราก็ไม่เคยคิดไม่เคยฝันเหมือนกันว่าเราจะสนิทกันเพราะอาร์มเป็นคนที่เหมือนว่าจะหื่นเหมือนว่าจะไม่ตั้งใจเรียน แต่เปล่าเลยมันเป็นคนแบบที่ตรงกันข้ามทุกอย่างที่เราพูดไป อันทีจริงอาร์มเป็นคน ตลก กวนๆ ชอบยั่วโมโหใครต่อใคร ไม่ได้หื่นแบบที่ใครเขาว่ากันแล้วแถมยังเก่งอีกด้วย อาร์มมันชอบทำอะไรให้เราอึ้งอยู่ตลอดเลยเว้ย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียนไปจนถึงเรื่องกิน ไออาร์มมันเป็นคนที่กินเยอะมากถึงมากที่สุดบอกได้เลยว่าใครที่ไปกินบุพเฟ่กับมันยังไงก็คุ้ม วันๆเอาแต่หาเรื่องแกล้งคนอื่นไปเรื่อย
แต่ลึกๆข้างในมันเป็นคนดีมากเลยนะเป็นคนอบอุ่น ชอบช่วยคนอื่นอยู่บ่อยๆ ซึ่งเราเองก็ไม่อยากขะเชื่อเหมือนกันว่าจะมีคนแบบนี้อยู่บนโลกหลงเหลืออยู่อีกหรอ นี้แหละอาร์มเพื่อนสนิทของเรา...
ย้อนกลับไปเมื่อตอนม.4ต้อนเทอม
“ เห้ยหวัดดีเว้ยแกเราขื่อ มุกนะแกชื่อไรอ่ะ ”
“ เราชื่อพิม ”
“ว่างป่าวอ่ะ งั้นเราขอนั่งข้างๆนะ ”
“ ว่างๆ นั่งดิ ”
วันแรกอะไรๆก็ดูเหมือนจะวุ่นวายไปสะหมดทุกคนในห้องดูตื่นเต้นกับเพื่อนใหม่มาก ดูเหมือนว่าจะมีเราคนเดียวในโรงเรียนที่ย้ายมาที่นี้ เราไม่รู้จักใครเลยไม่รู้จักแม้กระทั้งมีเด็กผู้หญิงมัดผมรวบหางม้าเดินเข้ามาหาเรา เธอชื่อ มุก ดูแล้วมุกเป็นคนเฟรนลี่ นิสัยดี เข้าได้ง่ายกับทุกคนมุกน่าจะเป็นที่มีเพื่อนเยอะพอสมควรเลยหละ
สักพักอาจารย์ที่ปรึกษาก็เดิยเข้าห้องมาจึงทำให้เสียงที่อึกกระทึกครึกโครมเบาลงอย่างกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ สวัสดีจ่ะนักเรียนอาจารย์ชื่อ พิม นะจ้ะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเรายินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะจ้ะ ”
มุกหันมามองหน้าเราแล้วยิ้มแบบแปลก
“ พิม!”
“ ห้ะ ”
“ อาจารย์เขาชื่อเหมือนแกเลยหวะ ”
“ อืม... บังเอิญดีเนอะ ”
“ นั้นดิๆ ”
ว่าแล้วอาจารย์ก็ให้พวกเราทุกคนยืนแล้วแนะนำตัวให้กับอาจารย์และเพื่อนๆในห้องได้รู้จักครบทุกคน เราพยายามจำชื่อของเพื่อนให้ครบทุกคนเผื่อเวลามีอะไรจะได้เรียกชื่อถูก อยู่ๆเราก็เกิดคุ้นๆหน้าเพื่อนในห้องเราคนหนึ่งนั่งอยู่หลังห้อง
เขายืนแนะนำตัวกับเพื่อนในห้องพอดี เราว่าเราพอจะจำเขาได้นะเขาน่าจะชื่อ แอมไม่ก็อะไรสักอย่างนี้แหละ
“ สวัสดีครับ เราชื่อ อาร์มนะฝากเนื้อฝากด้วยตัวครับ ”
ใช่ๆชื่อ อาร์ม เขาเคยไปเรียนกวดวิชากับเราตอนม.1เราจำได้แล้วมิน่าหละทำไมถึงคุ้นหน้าจัง เจอเพื่อนแล้ว!!!
เราเรียนคาบแรกก็ได้เล่นเกมโยนลุกบอลกันอาจารย์บอกว่าเพื่อที่จะให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น อาจารย์หยุดเพลงที่ไหนคนนั้นจะต้องถามคำถามเพื่อนในห้องคนไหนก็ได้ 1 คำถาม แต่เราก็ไม่ได้อยากรู้อะไรนะเพราะว่าชื่อ เพื่อนก็เพิ่งแนะนำไป
ลูกบอลถูกส่งไปเรื่อยๆจนมาถึงผู้ชายคนหนึ่ง ที่ชื่อว่า ปลื้ม เขาหันไปหันมาจนเขาหันมามองหน้าเรา
“ เธอๆ ”
เรายังงงๆอยู่ เราเอามือที่ตัวเองเชิงถามว่า “ เราหรอ ”
“ เออ เธอนั้นแหละ ”
“ อ่า...มีไร ”
“ เราขอถามว่า... มีแฟนยัง ”
“ หู้ววววววววว ” เสียงเพื่อนในห้องห้องกรี๊ดวี้ดว้ายกันเต็มไปหมด ทำเอาเราหูแดงไปหมดแล้วถามบ้าอะไรของเขาเนี่ย
“ ไม่มีคำถามอื่นแล้วหรอ ”
“ ก็เพื่อนเขาถามกันไปหมดแล้วหนิ ไม่รู้จะถามอะไร ”
“ อืม..ยัง ”
ปลื้มหยักหน้าแล้วส่งบอลต่อไปเรื่อยๆ วันแรกก็ทำเอาเราแย่เลยนะนายปลื้ม... เราเรียนไปจนถึงช่วงพักกลางวัน เวลาที่เราจะไปพักกอนข้าวพักสมองพักทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่คิดว่าเรียนวันแรกจะเหนื่อยอะไรขนาดนี้นะเนี้ย
“ เห้ยพิมเราว่า ปลื้มมันต้องเริ่มชอบแกแน่ๆเลย ”
“ เออจริงไม่งั้นมันจะถามแกแบบนี้ทำไมวะ ”ดูเหมือนว่าเพื่อนคนอื่นๆก็เห็นด้วยมนสิ่งที่มุกพูด แต่เราว่าไม่มีทาง
“ แกจะบ้าหรอวันแรกเอง เรายังไม่เคยเห็นหน้าปลื้มเลยจะมาชอบเราได้ไง ”
“ พิม.. ไม่แน่นะเว้ยอะไรๆมันก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ ”
อยู่ๆยัยแพรวก็พูดเสริมขึ้นมา “ ใช่ๆ ”
“ พวกแกคิดเยอะไปละ กินข้าวกันไปเลยไป ”
คิดไปคิดมามันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว อีกอย่างปลื้มก็บอกไปแล้วว่า “ ไม่รู้จะถามอะไร ”
หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จก็เดินขึ้นอาคารเรียนด้วยกัน และดูเหมือน่วาทุกคนเป็นเพื่อนกันได้อย่างดีไม่มีปัญหาอะไร
เราเดินเอารองเทาไปวางที่ชั้นรองเท้าแล้วรีบเดินเข้าห้องทันเพราะข้างนอกแดดมันร้อนมากๆ
ทันที่เราปิดประตูห้องเราก็ได้ยินเสียงเกมฟังแล้วน่าจะเป็นเกมที่เด็กผู้ชายเล่นกัน เรามองไปรอบๆห้องไม่เห็นมีใคร เลยเดินไปรอบๆห้องหาต้นตอของเสียงว่ามันอยู่ตรงไหนกันนะ อ้ะ! เราเจอแล้วหละเสียงโทรศัพท์อาร์มนี้เองดูเหมือนว่ากำลังจะสู้กับอะไรสักอย่างอยู่ด้วยสิ เข้าไปทักดีกว่าเผื่อว่าจะจำเราได้
“ ฮึ..ฮึ้ม ”
อาร์มเงยหน้าขึ้นมาช้าๆแล้วก็ก้มหน้ากลับไปจิ้มโทรศัพท์ต่อ ให้ตายเถอะนี้ไม่คิดจะสนใจคนรอบข้างบ้างเลยรึไงกัน
“ อาร์ม ”
“ ... ”
โนว์คอนเวอร์เชชั่น นี้คืออะไรกันเราอุตสาอยากเป็นเพื่อนกันแท้ๆแต่กลับไม่สนใจอะไรเลย เราไม่ย่ามาทักตั้งแต่แรกเลย เสียเวลาจริงๆเลย เราเดินออกมาแล้วไปนั่งหน้าห้องรอเรียนคาบต่อไป อยู่ๆเพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่กลางห้องก็เดินมาถามเรา
“ แกๆ ”
“ หื้ม? ”
“ แกชื่อมุกใช่ป้ะ ”
“ อ่าๆใช่ทำไมหรอ ”
“ เราชื่อเมย์นะ ”
“ อ้อ... ”
“คือเราถามอะไรหน่อยสิ ”
“ อ่าได้ๆ ”
“ รู้จักอาร์มหรอ ”
“ เออ..รู้จัก ทำไมหรอ ”
“ แล้วแกสองคนไปรู้จักกันได้ไงอะ ”
“ เราเคยเรียนกวดวิชาด้วยกันอะ เราอะจำอาร์มได้แต่ว่าอาร์มอาจจะจำเราไม่ได้แล้วมั้ง มันนานแล้วอะ ”
“ อ้อ... แล้วไมแกไม่ไปทักอะ ”
“ ก็ดูดิ กดใหญ่เลย เมื่อกี้เราก็เดินไปจะทักแล้วแหละแต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ว่าง ”
“ อ้อขอบใจนะ งั้นเราถามไรหน่อยดิ ”
“ อ่าๆ ”
“ อาร์มนิสัยเป็นไงอะ ”
“ ก็ดีมั้ง ไม่รู้สิคือเราก็ไม่ได้สนิทกันอ่ะเราแค่เคยเรียนด้วยกัน ”
“ ขอบใจนะ “
เราพยักหน้าให้เมย์ไปแล้วยิ้มให้หนึ่งที ดูเหมือนว่าเมย์จะอยากรู้อะไรเกี่ยวกัยอาร์มเยอะเลยเนอะ แปลกดี....
วันแรกเราได้รู้กใครตั้งหลายคนเลยยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน
Guest
