“ เราว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกน้ำ เราพอแค่นี้กันเถอะ”
“ ทำไมหละ เราทำอะไรผิดหรอ คิมบอกเรามาดิ”
เด็กสาวมัธยมปลายวัย 16 ปลายๆที่ทุ่มเททั้งกายและใจให้กับชายหนุ่มที่กำลังจะย้ายไปเรียนต่างประเทศ เขากำลังจะจบความสัมพันธ์ที่ตัดยากเหลือเกิน มันทรมานทั้ง 2 ฝ่ายแต่เขาจำเป็นที่จะต้องจบมันลง...
ใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังจิตใจอ่อนแอเต็มไปด้วยน้ำตาของความเจ็บปวด เขายื่นมืออันแสนอบอุ่นที่เธอคุ้นเคยไปจับที่แก้มของเธออย่างเบามือ และปาดน้ำตาให้เธออย่างช้าๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ
“ น้ำ... คิมขอโทษ”
ว่าแล้วนั้นก็เลื่อนตัวเขาไปสวมกอดเธอเป็นกอดสุดท้าย กอดนี้เป็นกอดที่เจ็บปวดเหลือเกิน อบอุ่นเหลือเกิน
“ คิมไม่ไปได้ไหม น้ำจะอยู่ยังไง... คิมอยู่กับน้ำก่อนนะ”
“ คิมทำไม่ได้น้ำ”
เขาคลายกอดออกจากผู้หญิงที่เขารักที่สุดออก พร้อมเดินหันหลังออกไปช้าๆ น้ำตาลูกผู้ชายที่เก็บไว้นานแสนนานก็ไหลออกมา ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบอกใครได้ ความเจ็บปวดที่ทรมานมากที่สุด คือการเดินออกจากที่ชีวิตของคนที่ยังรักอยู่
ชีวิตมัธยมของน้ำหลังจากที่ไม่มีคิมจากร้ายก็กลายเป็นดีขึ้นเรื่อยๆ จนน้ำสามรถกลับมาใช้ชีวิตตามปกติได้ตามเคย
แต่ถ้าถามว่า คิมได้หายไปจากใจของน้ำหรือเปล่าตอบตรงนี้ได้เลยว่า ไม่มีวัน...
ณ โรงเรียนมัธยมปลายของน้ำ
“ เห้ยยยน้ำเป็นไงทำข้อสอบได้ไหมวะ”
“ แหม่ระดับฉันแล้วอ่ะนะ เต็มชัวร์ๆจ้า”
“ หมั่นหน้าหมั่นโหนกมากค่ะคุณเพื่อน”
“ แน่นอนๆ ฮ่าฮ่า.... เออฟ้าว่าแต่นี้แกนึกออกยังว่าจะไปเรียนต่ออะไร”
“ ไม่รู้ดิ ไม่เรียนได้ป้ะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ บ้า...พ่อแกฆ่าแกตายพอดี”
“ รู้แล้วๆ เดี๋ยวก็คิดออกเองแหละ... ว่าแต่แกเหอะจะเรียนอะไร”
“ ฉันว่าจะเรียนอักษรหวะ”
“ เอาดิเดี๋ยวเรียนด้วย ”
“ เห่ยยง่ายอย่างงี้เลยหรอวะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
นี้แหละ ‘ ยัยฟ้า’ เพื่อนสนิ๊ทสนิทของฉัน ยัยเนี่ยเพิ่งรู้จักฉันตอนเรียนมอต้น พอมอปลายก็ย้ายมาโรงเรียนเดียวกันอีกรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว ฉันเกิดมาก็ไม่คิดเหมือนกันที่ได้มาเจอเพื่อนดีๆแบบมัน ฉันผ่านร้อนผ่านหนาวกันมาตั้งเยอะแยะ ฉันเชื่อใจฟ้าที่สุดแล้วหละค่ะ...
Guest
