เพียงรักลวงหัวใจ25++ ฟินๆ จิกหมอน ดราม่า หึง หวง จูบ จับกด

เวทิศ ศิววงษ์ 

อายุ 

30 

ปี สูง 

187 

หน้าตาหล่อเหลาแบบลูกครึ่งเพราะเลือดมารดานั้นเป็นลูกผสม ไทย 

- 

ออสเตรีย 

- 

จีน 

ลูกชายคนเดียวของเจ้าของค่ายละครชื่อดัง นิตยสารหลายปก เจ้าของธุรกิจโรงแรม รีสอร์ห้าดาวทั่วฟ้าเมืองไทย ชายหนุ่มมีดาราสาวสวยคู่ควงไม่ซ้ำหน้า โดยไม่ต้องข้าหาพวกเธอทั้งหลาย เขารักมารดามาก ส่วนเรื่องความรักเขารอคอยเพียงเธอ ผู้หญิงที่เคยคิดแต่งงานแต่ต้องพรากจากกัน ผู้หญิงคนอื่นในสายตาเขาจึงเป็นเพียงดอกไม้ริมทางไว้แก้เซ้งบนเตียงก็เท่านั้น 

ผ่องรำไพ (น้ำใส) 

อายุ 

26 

ปี 

หญิงสาวกำพร้าแม่ อาศัยอยู่กับแม่เลี้ยง พ่อและน้องสาวคนล่ะแม่ 

เธอทำงานตัวเป็นเกลียวจนจบการศึกษา ทำงานส่งน้องเรียน งานทุกอย่างที่พอจะได้เงินมาจุนเจือครอบครัว เพราะพ่อป่วยหาเลี้ยงครอบครัวไม่ได้ 

เมื่อมีคนใจดียื่นมือเข้ามาช่วยในวัยที่สิ้นหนทาง เธอแสนดีใจ แต่เพียงไม่นานความหึงหวงก็ทำให้ชีวิตเธอพัง กลายเป็นคนไร้ศักดิ์ศรี ขายเรือนร่างแลกเงิน 

“เมื่อไหร่เงินจะครบนะ” น้ำใสซบหน้าร้องไห้เมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่โดนคนใจร้ายทำปู้ยี้ปู้ยำกับร่างกายเธอ แหงนมองพ่อในห้องคนไข้ก็เช็ดน้ำตา เธอต้องเข้มแข็งสิ อย่าเผลอร้องไห้ ให้พ่อกลุ้มใจ 

ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ 

“คุณเวทิศ 

… 

อยู่เหรอค่ะ ขอโทษคะคิดว่าไม่อยู่” หญิงสาวตกใจหันหน้าไปมอง 

“ ก็นี่ใช่ฉันไหมล่ะ เห็นเป็นคุณพ่อหรือไง หน้าตาฉันหล่อ หนุ่ม กว่าตั้งเยอะ” เจ้านายคนใหม่ตอบเสียงราบเรียบ นิ้วมือเรียวลูบคางบึกบึน ผ่องรำไพจ้องดวงตาสีสนิมไม่กระพริบ หน้าตาพลันแดงก่ำเห็นร่างใหญ่อยู่ชุดเสื้อคลุม โชว์หน้าอกกว้างไรขนสีน้ำตาล เธอเมินไปด้านอื่นเสีย 

“เป็นเลขาคุณพ่อมาเกือบปีเป็นไงบ้าง “ 

เวทิศสำรวจร่างอ้อนแอ้น แต่งตัวค่อนข้างเชย 

… 

ทว่าการแต่งตัวถูกมองผ่านเพราะทรวดทรงเจ้าหล่อน แบบนี้นี่เองคุณพ่อถึงหวงนักหนา คุณแม่ถึงลมจับเกือบทุกวัน 

นมโตยังกับหนังการ์ตูนโป๊ญี่ปุ่น ก้นงอนน่าตีชะมัดถึงร่างจะผอม 

“มีอะไรหรือคะ” ผ่องรำไพจ้องใบหน้าคมคาย แม้จะรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย แต่อยากรู้ทำไมเขาต้องถามแบบนี้ ฟังทะแม่งหูจังเลย 

เวทิศยักไหล่ ปล่อยมือข้างหนึ่งมาจับชุดโซฟาหลุยวิกตองค์ สายตาคมกริบยังอยู่ที่เดิม “ แค่อยากรู้เธอสมัครใจมาเป็นเลขาฉันหรือเปล่า เพราะตำแหน่งเลขาประธานใหญ่เงินเดือนดีกว่าเลขารองประธานอย่างฉัน” 

ผ่องรำไพมองตามเจ้าของห้องที่เดินไปทรุดนั่งไขว้ขารอคำตอบ 

“แต่ที่ดิฉันทราบท่านบอกว่าจะจ่ายเงินดิฉันด้วยอัตราเดิมนะคะ” ผ่องรำไพพยายามไม่มองเรียวขายาวที่โผล่พ้นเสื้อคลุม หญิงสาวบอกรายละเอียดที่เป็นประโยชน์ของตนแล้วลดเสียงเมื่อรู้ว่าดูน่าเกลียดเมื่อพูดเรื่องเงินก็น้ำเสียงเปลี่ยนไป แต่เรื่องจะยอมลดเงินเดือนคงเป็นไปไม่ได้ ค่าใช้จ่ายเธอแต่ละเดือนแทบไม่เหลืออยู่แล้ว 

“ออ เหรอ” ร่างสูงของเวทิศลุกขึ้น ลูบผมสีน้ำตาลอมดำที่ปรกหน้าด้วยความเคยชิน ดวงตาวาววับฉายรังสีบางอย่างออกมาแวบเดียว เดินเข้าใกล้ร่างเล็ก ผ่องรำไพถอยห่าง 

“หนีทำไมดูจากสีหน้า คำพูดที่ออกจากปากแสดงว่าต้องการเงินมาก 

… 

ถ้าต้องการ ก็ดูแลฉันให้ดี ให้ดีกว่าที่ดูแลคุณพ่อสิคุณเลขาคนเก่ง” 

มือใหญ่ละจากเส้นผมรวบร่างเล็กเข้าอ้อมแขน มือทั้งสองรัดแน่น ผ่องรำไพไม่ดิ้นรนหนีเพราะกำลังช็อก 

… 

สายตาแหงนมองใบหน้าคมเข้ม จนมือใหญ่ล้วงเข้าบีบหน้าอกใหญ่ในตัวเสื้อ จึงได้สติ “กรี้ดด 

! 

” เธอยกสองมือตีอกกว้างพัลวัน มือปลาหมึกดูทนถึก ไม่เจ็บสักนิด แถมไม่ยอมปล่อยก็จิกเล็บยาวข่วนสู้สุดฤทธิ์ ต้องทำเจ้านายขวัญใจสาวๆ เสียโฉมก็ต้องทำล่ะคราวนี้ 

“อย่านะคุณ อย่าฉันมาเป็นเลขาคุณนะคะ” 

“เลขา ใช่ฉันรู้ และพยศ ของเธอใหญ่ดีจริง แบบนี้ชอบนะแต่เสียใจด้วยฉันไม่กินของเหลือเดนจากคุณพ่อท่านหรอก” เวทิศผลักร่างบางจนล้มลงที่พื้น 

“ ทำไมทำอย่างนี้” ผ่องรำไพตกใจน้ำตาซึม หัวใจสั่น 

ริมฝีปากแดงของเวทิศยิ้มเหยียด นั่งยองลงข้างๆ ปลดเนคไทออกจากลำคอหญิงสาวด้วยความรวดเร็ว 

“ทำอะไรคุณ อย่านะ ไม่ ไม่ ไม่นะคะ ดูหน้าฉันก่อน ฉันไม่ใช่ดารานางแบบในสังกัดคุณนะคะปล่อยฉันไปเถอะ” ผ่องรำไพตะลึงคิดว่าอาจโดนข่มเหงรู้ว่าไม้แข็งไม่ได้ผลก็ใช้ไม้อ่อนวอนขอด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร มือบางป่ายปัดมือใหญ่ 

ตามลิงค์นี้ไปเลยค่ะ 

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTExMDQ2NSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjYyMjQ5Ijt9