ไฟมาลย์

นี่คือเพจเค้า ทำมาครึ่งเดือนมีคนมากดไลค์แล้ว 3 คน ดีใจ๊ ดีใจ  ไปกดไลค์ได้นะคะ เผื่อแจ้งข้อมูลข่าวสารที่ใช้ลงนิยาย หรืออัพเดตนิยายตอนใหม่ ๆ แล้วจะได้ทราบก่อนใคร เนอะ!

น.พ. ชนรรทน์ (หมอนรรทน์)

มัลลิกา (หนูมะลิ)

.............

คำโปรย(ปรายยย...)

เวลานั้นเอง...เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นดังเข้ามาใกล้ ๆ ทำให้นายแพทย์หนุ่มหันกลับไปมองด้านหลัง

หญิงสาวคนหนึ่งปรากฏกายจากมุมใดของโรงพยาบาลไม่ทราบ แต่ที่ทราบแน่นอน เขาว่าเธอคงลอบสังเกตการณ์การพูดคุยของเขาและรินรดาแล้วล่ะ

ยามนี้ใบหน้าที่แต่งอย่างสวยสดงดงามปราศจากรอยยิ้ม แต่หากจะมีรอยยิ้ม ก็คงเป็นยิ้มอย่างเหยียดหยัน  ตอนนี้เธอมาหยุดตรงหน้าเขาไม่ห่าง

"สวยดีนะคะ  ผู้หญิงคนนั้น" ดวงตาคู่งามแลไปทางด้านหลังนายแพทย์หนุ่ม แล้วดึงสายตากลับมาจ้องหน้าเขาตรง ๆ

เกิดเสียงพ่นลมหายใจที่ผ่านทางจมูกโด่งเบา ๆ  เขาไม่เอ่ยตอบรับหรือปฏิเสธ เธอจึงพูดไปอีก

"แต่ถึงจะสวยแค่ไหนก็ไม่ควรลืมค่ะ  ว่านั่่นน่ะภรรยาชาวบ้าน"

นับตั้งแต่เธอปรากฏกายเข้ามาในชีวิต นายแพทย์หนุ่มก็รู้ว่า ในชีวิตเขาจะไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมอีกแล้ว

"ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด" เอ่ยเรียบ ๆ ทั้ง ๆ ที่ภายในใจบอกว่า เธอจะคิดอะไรก็เรื่องของเธอ ใยเขาต้องไปตามแก้ความเข้าใจเธอด้วย แต่เขาก็ร้อนใจเป็นบ้า เมื่อโดนเธอมองอย่างดูแคลนเช่นนี้

"หรือคะ ...งั้นก็ช่วยมิดเม้นความรู้สึกทางสายตาหน่อยก็ดี เกิดใครมาเห็นเข้า น่าเกลียด เพราะภาพลักษณ์ผู้บริหารคนใหม่ที่สร้างขึ้นมา จะเสียหายเอาได้"

"ต้องการอะไร!" เขาเค้นเสียง ถามกลับ รู้ว่าเธอกำลังยั่วโมโห

"คุณเองก็รู้ ว่านับตั้งแต่มีเงาของฉันเข้ามาในชีวิต ในตระกูลของพวกคุณ ฉันต้องการอะไร"

นายแพทย์หนุ่มเม้มริมฝีปากลง เธอต้องการอะไร ทำไมเขาจะไม่รู้ แต่ทว่า เขาให้เธอไม่ได้!

"พวกคุณให้ฉันได้มั้ย ถ้าหากฉันบอกว่าต้องการอะไร... เอาชีวิตคุณพ่อของฉันคืนมา" เสียงหวานนั้นเอ่ยอย่างกล้ำกลืน แล้วจ้องมองใบหน้าเขาอย่างไม่กะพริบ

"มัลลิกา!" เขากัดฟันเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่เครียดขึ้น

หญิงสาวใบหน้าสะสวยยิ้มอย่างเต็มที่เป็นครั้งแรกที่ได้มายืนตรงหน้าเขา เพราะนี่แหละที่เธออยากเห็น  ธาตุแท้ของเขา  ที่ไม่ใช่ชายหนุ่มผู้สุภาพ อ่อนโยนอย่างที่มักจะกระทำเสมอมา

เธอว่า...ธาตุแท้ของเขา ก็ไม่ได้ต่างไปจากคนในตระกูลเลย ที่เห็นแก่ตัว และชั่วช้า!

ก่อนหญิงสาวสะบัดตัวจากไป เธอไม่ลืมที่จะกล่าวทิ้งท้ายไปอีกว่า

"ฉันสาบาน จะทำทุกอย่าง เพื่อให้พวกคุณพินาศ  ให้พวกคุณลิ้มรสกับความสูญเสีย อย่างที่ฉันเคยเจอมา!"

.............

เปิดตัวละครหลักก่อน เดียววันนี้จะลงบทนำให้ (อีกแล้วเรอะ!)

ไม่ได้ลงนิยายหลายวัน  คิดถึงจุง จุ๊บ ๆๆๆ

นี่คือเรื่องที่ลงจบแล้ว>>

click

V

v

ใยรักใย...เสน่หา-nc+++