ผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินกึ่งวิ่งมาทางคนที่นั่งกินราเมนอยู่ในร้านสะดวกซื้อ ในมือเขาถือลูกแอปเปิ้ลสีแดงสดที่มีรอยกัดอยู่แล้วเมื่อรู้สึกได้ว่าคนสองคนที่กำลังตามเขาอยู่เริ่มเข้าถึงตัวมากขึ้นทุกที เขาจึงเร่งฝีเท้าให้มากขึ้นกว่าเดิม วินาทีนั้นชายหนุ่มจึงตัดสินใจทิ้งลูกแอปเปิ้ลในมือไว้บนโต๊ะตัวหนึ่ง แล้วรีบเดินออกไปจากร้านอย่างรวดเร็ว..
คนที่นั่งกินราเมนอยู่รู้สึกถึงของบางอย่างที่วางอยู่ข้างตัว จึงหันไปหาผู้ที่เอามาวางไว้ที่ตอนนี้ได้ออกจากร้านไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นใส่ฮู้ดสีดำเหมือนกับเขาเลย..
ลูกแอปเปิ้ลที่ถูกวางทิ้งไว้ข้างๆผู้ชายร่างสูงถูกเขาหยิบขึ้นมาแล้วสังเกตไปรอบๆ
มันมีรอยกัด! ถ้าจะทิ้งทำไมไม่ทิ้งในถังขยะดีๆวะ เฮ้อ..คนสมัยนี้มักง่ายจริงๆ คนร่างสูงคิดในใจ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องถือมันไปทิ้งด้วยอยู่ดี
ระหว่างทางกลับบ้านคนร่างสูงเดินมาทางที่เปลี่ยวแบบนี้ทุกวัน แต่เพราะวันนี้มันเริ่มเย็นมากแล้วเลยทำให้ดูเปลี่ยวมากกว่าเดิม วันนี้เขารู้สึกว่าการเดินกลับบ้านในครั้งนี้มันแปลกไป ลมเย็นๆที่เคลื่อนที่ผ่านแผ่นหลังของเขาทำให้รู้สึกเย็นวาบขึ้นมา เมื่อคนร่างสูงเริ่มรู้สึกระแวงรอบๆตัว เขาจึงรีบมุ่งหน้าเดินไปอย่างรวดเร็วโดยหันกลับมามองด้านหลังอยู่ตลอด แต่จังหวะนั้นเขากลับชนเข้ากับชายปริศนาคนหนึ่งที่ยืนขวางอยู่ด้านหน้า
“กำลังจะไปไหนไอ้หัวขโมย!”
ชายคนนั้นถาม ทำให้คนร่างสูงขมวดคิ้ว
ขโมยงั้นหรอ..??
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบอะไร ชายปริศนาอีกคนหนึ่งที่มายืนอยู่ที่ด้านหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เอามือมาวางไว้บนไหล่ข้างขวา ทำให้ร่างสูงดูตกใจไม่น้อย
“หึ! กลัวงั้นหรอ ทีตอนทำทำไมไม่รู้จักกลัว”
“ทำอะไร?” เมื่อเห็นว่าตัวเองแสดงท่าทีตกใจไม่สมกับเป็นลูกผู้ชาย ร่างสูงจึงวางมาดเข้มแล้วพูดตอบไปบ้าง
“นี่นายยังจะมีหน้ามาถามอีกหรอ ถ้าไม่ติดว่านายจะต้องไปรับโทษนายไม่รอดจากฉันแน่ บังอาจนักนะ อยากเป็นมนุษย์มากนักรึไง ถึงได้ไปขโมยแอปเปิ้ลมาน่ะ” ชายปริศนาคนหนึ่งพูด
“เอาน่าไอ้จิน ใจเย็นๆก่อน มันใกล้จะได้รับโทษเต็มทีแล้วล่ะ” ชายปริศนาอีกคนพูดกับชายคนเมื่อกี้ ร่างสูงคิดว่าเขาน่าจะชื่อจิน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังงงกับคำพูดที่สองคนนี้พูดกับเขาอยู่ดี
“ขโมยแอปเปิ้ล! นี่พวกนายหาว่าฉันไปขโมยแอปเปิลของพวกนายงั้นหรอ! คนอย่างฉันเนี่ยนะ”
ใช่ คนอย่างเขาเนี่ยนะจะไปขโมยแอปเปิล ในเมื่อเขาเป็นถึงเจ้าของห้างชื่อดังในโซล แถมยังรวยล้นฟ้า แอปเปิ้ลเป็นร้อยๆโลเขาก็ยังซื้อได้ เอ๊ะ..หรือว่า
“นี่..หรือว่าพวกนายหมายถึง..”
“แอปเปิ้ลสีแดงสด นายถือมันมาจำไม่ได้รึไง คิดว่าพวกฉันโง่หรอ หืม??” ชายปริศนานามว่าจินพูดขึ้น
“เฮ้ยยยย แอปเปิลนั่นมันไม่ใช่ของฉันนะ มีคนเอามาวางไว้ แถมเขายังใส่ชุดเหมือนฉันอีกด้วย ฉันว่าพวกนายเข้าใจผิดแล้วล่ะ”
“ลูกไม้ตื้นๆแบบนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ เลิกโกหกแล้วมากับพวกฉันดีกว่า”
ชายทั้งสองจับแขนทั้งสองข้างของร่างสูงไว้แน่น แต่คนในพันธนาการดูท่าจะไม่ยอมง่ายๆในจังหวะนั้นร่างสูงสังเกตเห็นสัญลักษณ์ที่ข้อมือของจินเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว บ่งบอกว่าจินเป็นคนของทางสวรรค์อย่างแน่นอน และคงไม่เว้นแม้แต่ชายปริศนาอีกคนด้วย
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ บอกแล้วใช่มั้ยว่าพวกนายเข้าใจผิด!” ร่างสูงพยายามสลัดตัวเองให้พ้นจากพันธนาการ แต่ก็ไม่เป็นผล
ทำไมไอ้สองคนนี้มันแรงเยอะจังวะ ร่างสูงคิดในใจ
“ฉันว่ามันไม่ยอมง่ายๆว่ะ นายจัดการที ฉันต้องเก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นอีกเยอะ” จินพูดกับชายปริศนาอีกคน
“ขอโทษนะ แต่ถ้านายังขัดขืน ฉันก็จำเป็นจะต้องทำแบบนี้” พูดจบ เขาก็ยกมือของตัวเองขึ้นมาแล้วดีดนิ้วเสียงดังเปร๊าะ ทำให้ร่างสูงที่อยู่ในพันธนาการหมดสติลงทันที
talk with writer
สวัสดีค่าา รีดเดอร์ทุกคนที่หลงเข้ามาอ่าน ฟิคนี้เป็นฟิคเรื่องแรกที่เราแต่งนะคะ เป็นแนวแฟนตาซี ถ้าเขียนไม่ถูกใจก็ขออภัยด้วยนะคะ เพราะเราแต่งเพื่อสนองความขี้ชิปของตัวเอง55555555555555555555555 อ่านแล้วถูกใจหรือไม่ถูกใจก็ช่วยเม้นเพื่อนเป็นกำลังใจให้เราด้วยน้า #ฟิคSPM ไปเล่นแท็กนี้กันได้นะทุกคน จุ้บๆ
Guest
