Two Worlds, One Heart
โนแวน ไนท์
ถึงไม่ได้รักแต่เจ้าก็คงคือ "สมบัติของข้า"
ถึงไม่ปรารถนาแต่เจ้าเปรียบเสมือน "เชื้อไฟ"
ข้ามิอาจรักเจ้าได้หากเราคงต่างกัน
แต่เจ้ามิอาจจากข้าไปได้ "หากข้ายังไม่ตาย"
คณิตตรา มณีทรา
ฉันรักคุณไม่ได้แต่ใจ "มันก็ยังรัก"
ฉันเกลียดคุณไม่ได้แต่ทำไมคุณเกลียดฉัน
ถ้ากาลเวลาหมุนไปขอให้ท่านยึดมั่นเพียงข้า
ตัวอย่าง
“เจ้าจะไปไหน....เบลล์”โนแวนกำข้อมือเล็กของหญิงสาวเอาไว้มั่นไม่ยอมปล่อยเมื่อเจ้าหล่อนกำลังจะเดินลงบันได
“ฉันจะกลับบ้าน....”คณิตตราตอบโดยไม่มองหน้าคนใจร้ายที่เขาบอกหนักหนาว่าเกลียดคนอย่างเธอ
“นี่ไงบ้านของเจ้า....”โนแวนยังคงไม่ยอมแพ้ต่อเด็กดื้อ เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันผิดนักแต่ยังไงเขาก็ปล่อยนางไปไม่ได้หรอก
“ไม่ใช่....นี่ไม่ใช่บ้านของฉัน....บ้านของฉันอยู่ที่โลกมนุษย์”คณิตตราสะบัดข้อมือออกจากพันธนาการอย่างไม่ดูดำดูดี
“ทำไมจะไม่ใช่....นี่คือบ้านของเจ้าและเจ้าก็ต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป....”โนแวนดึงข้อมือเล็กนั้นขึ้นมาและบีบมันแรงกว่าเดิมดวงตาคมเข้มแววตาดุกร้าวเพ่งมองไปที่ดวงตาเล็กที่กำลังเปล่งประกายอย่างดึงดูด
“ไม่.....ฉันไม่อยู่...ฉันเบื่อได้ยินไหม”คำว่า “เบื่อ” ของคณิตตราเป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่ราดลงบนกองไฟใหญ่ที่กำลังแผดเผาอยู่ให้มันร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม
“เบื่องั้นหรือ....ได้เจ้าจะได้เบื่อมากกว่านี้....ข้าจะทำให้เจ้าอยู่ได้แค่บนเตียง....เจ้าจะได้ไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันกันไปเลย”โนแวนอุ้มร่างเล็กพาดบ่าเข้าไปยังห้องนอนของเขา แล้วจับเธอวางลงบนที่นอนอย่างเบามือ
“นี่นายจะทำอะไรน่ะ....ฉันก็ทำตามที่นายบอกแล้วนะว่าให้ไปให้พ้นหน้าของนายไง..แล้วนายไปลากฉันมาจากโลกมนุษย์อีกทำไม”คณิตตรมองหน้าถามคนใจร้ายด้วยความฉงนเต็มที
“ก็เจ้าคือเมียของข้า....ข้าจะให้เจ้าไปอยู่ที่อื่นได้เช่นไร”ใหญ่กอบกุมใบหน้ารูปไข่ไว้แล้วจุมพิตลงที่พวงแก้มนุ่มๆ เขาอยากจะสัมผัสเธอทุกวันทุกคืนไม่อยากจะให้ใครได้สัมผัสหรือแตะต้องเธอสักคนเดียว
1 ไลค์ 1 คอมเม้นต์
1 กำลังใจนะค่ะ