มาเฟียร้าย ลวงรัก

ร่างสองร่างที่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงนอนใหญ่ เริ่มขยับรับรู้ถึงเช้าวันใหม่ หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนดิ้นขยุกขยิก ออกจากอ้อมแขนใหญ่ เธอรู้ว่านี่คือการเสียตัวครั้งแรกของเธอ และอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเจ้าของร่างใหญ่นี้ไม่เคยคิดจะรัปเธอเลย เขาแค่เล่นเกมกับเพื่อนๆของเขาเท่านั้น เขาเข้ามาตีสนิทเข้ามาดูแลเอาใจใส่ ทำเหมือนว่ารักเธอมากมาย แต่เปล่าเลยในความสนิทไกล้ชิดนั้นไม่เคยทำให้เขาหวั่นไหว เมื่อเธอได้รู้ความจริง

“ยัยนั่นโง้จะตาย และฉันชนะพวกนาย อย่าลือข้อตกลงหล่ะ"

และนั้นคือสิ่งที่เธอได้ยินจากปากเขา ที่พูดกับเพื่อนๆของเขาเองตอนที่เธอแกล้งหลับ ร่างบางลุกขึ้นมาแต่งตัวแล้วออกจากที่นั่นในเวลาต่อมา

ณ.บ้าน สุขภิวัฒร์ หญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านตอนเช้าตรู มันเป็นบ้านของเธอเอง เธอไม่มีแม่ มีแค่พ่อที่เลียงดูเธอมา ในบ้านก็มีแค่ คนรับใช้สี่ถึงห้าคน คนสวนหนึ่งคน คนขับรถของพ่ออีกคน และเธอกับบิดา

“ยัยหนู มาหาพ่อหน่อย" ประมุขของบ้านเอ่ยเรียกขณะที่หญิงสาวเดินผ่านห้องอาหาร

“ค่ะพ่อ" เธอเดินเข้ามานั่งข้างๆบิดา ด้วยหน้าตาไม่แจ่มใสนัก

“ไปไหนมาเพิ่งกับ" ผู้เป็นพ่อยิงคำถามใส่

“ไปพักที่โรงแรมกับเพื่อนมาค่ะพ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ" เธอพูดปด ก็จะให้บอกตรงๆคงไม่ได้ใครจะกล้าบอกล่ะว่าไปนอนกับผู้ชายมา

“เปล่า พ่อแค่ถามดูเฉยๆ แล้วเรื่องเรียนต่อหล่ะ ทางโน้นเขาว่าไงบ้าง " ทางโน้นที่ว่าคือแม่ของเธอเอง

“ก็ไม่มีอะไรค่ะ รอให้ทุกอย่างพร้อมก็เดินทางได้” เธอจะต้องเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ และมันก็ดีเหลือเกินสำหรับเธอที่จะได้ไปพักลบเลียแผลใจที่เพิ่งจะเจ็บระบม

“ถ้าพ่อไม่มีอะไรแล้ว หนูขอตัวนะคะ จะได้ไปจัดของ" ผู้เป็นพ่อพยักหน้าเข้าใจ พ่อของเธอเป็นคนง้ายๆไม่วุ้นวายไม่จุกจิก

เมื่อหญิงสาวพาร่างของเธอขึ้นมาบนห้องได้เธอก็ถึงกับหมดแรงทรุดตัวลงร้องไห้อยู่หน้าประตู ความเข้มแข็งที่พยามกักขังน้ำตาไว้หมดไปเมื่อได้อยู่ตัวคนเดียวเงียบๆ เขาหลอกเธอหลอกให้เธอรัก หลอกให้เธอไว้ใจ สุดท้ายความรักก็หันมาทำร้ายเธอเอง เธอเพิ่งรู้ว่าเขาคือมาเฟีย แล้วคนอย่างเธอจะมีอะไรไปต่อกรกับเขา เธอมันโง้เองที่ไปหลงรักเขา โง้เองที่เชื้อเขาจนยอมมอบตัวมอบใจให้เขา ทั่งๆที่นี่คือรักแรกของเธอกับการสูยเสียครั้งแรกของลูกผู้หญิงอย่างเธอ และคงจะเป็นครั้งสุดท้าย