เมียสนองรัก

จองชื่อไว้ก่อน 

โปรยยั่ว 

"ทำไม ไม่มีผู้ชายตกถึงท้องรึไงกัน ยายแว่น ถึงคิดที่จะแต่งงานกับฉันน่ะ อ้อ เธอคงจะสนใจฉันเพราะ ว่า ฉัน หล่อ รวย สินะ ส่วนหน้าอย่างเธอคงจะหาผู้ชายที่ดูดีอย่างฉันไม่ได้ ถึงได้ระริกระรื่นรีบตอบรับจะแต่งงานกับฉันทันทีน่ะ" 

ปราชญ์ย้อนถามกลับไปเมื่อได้เห็นหน้าเจ้าสาวยังที่ทำงานของอีกฝ่าย 

"ฮึ อย่างคุณคงมีดีแค่ หล่อ รวย เท่านั้นสินะ ส่วนอย่างอื่นพวกนิสัย ความคิดคงไม่ได้เรื่อง ไม่อย่างนั้นพ่อแม่ของผู้หญิงดีๆ คงไม่ห้ามปรามให้คุณไปยุ่งกับลูกสาวด้วยหรอก" 

"แต่ก็ยังมีผู้หญิงหน้าบ้านๆ ไร้ความคิด อย่างเธอตกลงแต่งงานกับฉันนี่นา" เขายอกย้อนกลับไปอย่างไม่ไว้หน้า 

"รู้ไว้เลยนะคะว่าที่ฉันแต่งงานกับคุณน่ะเพราะฉันต้องการตอบแทนบุญคุณของคุณพ่อคุณแม่คุณ ไอ้ความหล่อ รวย ของคุณน่ะ ฉันไม่สนใจหรอก" เธอตอกกลับไปอย่างไม่หวาดหวั่น 

"นี่เธอจะบอกว่า ถ้าฉันจน พิการ ตาบอด เธอก็จะแต่งงานด้วยอย่างนั้นเหรอ" ปราชญ์สอบถามกลับไปพร้อมกับจ้องใบหน้านวลด้วย 

"ค่ะ ต่อให้ลูกของท่านทั้งสองเป็นยังไง ฉันก็จะแต่ง" รักร้อยยืนกรานกลับไปอย่างหนักแน่น 

"นี่เธอเป็นนักสังคมสงเคราะห์รึไงกัน ถึงได้รับแต่งงานกับลูกของคนที่มีบุญคุณอย่างนี้ ตอบแทนบุญคุณวิธีอื่นไม่ได้รึไง" 

"วิธีอื่นก็มีค่ะ แต่ฉันพอใจอยากจะใช้วิธีนี้ตอบแทนท่านนี่คะ เพราะกลัวว่าลูกชายที่ไม่เอาอ่าวอย่างคุณ จะไปคว้าผู้หญิงแย่ๆ มาเป็นสะใภ้ให้ท่านทั้งสองต้องทุกข์ใจ แค่ทุกวันนี้ท่านทั้งสองคนก็ทุกข์ใจมากพออยู่แล้ว ที่มีลูกชายไม่ได้ความเอาซะเลย " 

"ยายแว่นมันจะมากไปแล้วนะ" เขาจับไปยังต้นแขนเล็กด้วยและบีบอย่างแรง