แซนเธอร์ไลน์

youtude

แสงแดดอ่อนๆในยามเย็นสาดส่องลงที่มาหน้าต่างไม้สีดำขลับ ลอดผ่านผ้าม่านสีชมพูอ่อนด้านหลังของหน้าต่างมีเด็กสาวอายุ16ปี ผิวขาวใสอมชมพู จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากแดงระเรื่อเป็นธรรมชาติ ดวงตาสีม่วงเข้ม ถึงว่าจะประหลาดทว่างดงาม ลึกลับจนค้นหา ผมนุ่มสลวยยาวถึงเอวปลิวสไวตามแรงลม แสงอาทิตย์สัมผัสเส้นผมสะท้อนประกายสีทองอร่าม ศร๊ษะทุยสวยสวมมงกุฎประดับประดาไปด้วยนิล สาวน้อยในชุดกำมะหยี่สีดำกระโปรงยาวกรอมเท้าปกปิดสรีระอันเย้ายวน ตลอดชีวิตที่เธอเกิดมาทำได้เพียงเฝ้ามองโลกภายนอกผ่านหน้าต่างบานน้อย ที่ฉายภาพผืนป่ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ป่าทึบที่มีทั้งสรรพสัตว์นานาชนิด ดอกไม้ ลำธาร น้ำตก ทุ่งหญ้า และนกน้อย หญิงสาวหลับตานึกภาพตนลงไปยังพื้นดินด้านล่าง อยากจะได้รับอิสระดังนกน้อย นกที่โผบินได้ดังใจต้องการ ไม่ใช่นกที่ถูกขังในกรงทอง

“เฮ้อ ” เธอถอนใจ เมื่อลืมตาก็พบว่า อิสระมันไม่มีจริงในชีวิตของเธอ  สาวน้อยถูกกักขังอยู่ในหอคอยกลางป่าลึกเพียงเพราะคำทำนายที่ว่าเธอผู้นี้จะนำความพินาศมาสู่ดินแดนแห่งนี้เพราะพลังที่แฝงเร้นอยู่ในร่างกายเหตุนี้จึงทำให้หญิงสาวผู้น่าสงสารต้องอยู่บนหอคอยตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี ความโดดเดี่ยว อ้างวาง เจ็บปวดไร้ซึ่งความอบอุ่นจากบิดามารดาผู้เป็นกษัตริย์ มีเพียงข้าราชบริข้าราชบริภารรับใช้ใกล้ชิดประดุจเจ้าหญิง แต่หาใช่สิ่งที่เธอต้องการไม่ หรืออีกนัยหนึ่งคือคอยระแวดระวังไม่ให้เธอออกไปจากคุกนี้ได้

พลังบ้าบออะไรกัน ไม่เห็นจะมีแม้แต่น้อย มันเเค่ข้ออ้างของคนลำเอียงเท่านั้น เธอคิดในใจ พลางมองไปที่ข้อเท้าที่ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน ฮึ นี้คือสิ่งที่ท่านประทานให้ข้าอย่างนั้นหรือท่านพ่อ ท่านแม่ สาวน้อยแสยะยิ้ม ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา ก่อนจะสาวเท้าไปยังเตียงนอน พร้อมกับโถมตัวลงนอน แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา

"หนีไป หนีไป เร็วสิ!!!!! แล้วอย่ากลับมาอีก"

ชายหนุ่มในชุดเกราะบอกเธอกระซิบบอกเธอที่ข้างหู ทำให้หญิงสะดุ้งด้วยตื่นด้วยความตะหนก

"เจ้าคือใคร" ความมืดทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นชายคนนั้นได้ สาวน้อยตั้งท่าจะร้องให้คนช่วย เขาก็ยกมือขึ้นปิดปาก

ชิ้งงงง

แล้วใช้ดาบตัดโซ่ตรวนออกพร้อมกับลากเธอไปที่หน้าต่าง

"ไม่จำเป็นต้องรู้ หนีไป เร็วววว" ชายหนุ่มตวาดกร้าว พยายามผลักเธอลงจากหน้าต่างหอคอทีี่สูงเสียดฟ้า

นีี่เขาจะให้ข้า กระโดดออกจากหน้าต่างอย่างนั้นหรือ หญิงสาวคิดก่อนจะพยายามสะบัดมือหนาออกจากข้อมือของเธอ

“ใครก็ได้ช่วยด้วย” เธอตะโกนลั่น เพื่อขอความช่วยเหลือ

ทำเอาชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

"อย่าโง่ไปหน่อยเลย" ก่อนจะเอามือปิดปากเธอ

"นั้นใครน่ะ" เสียงทหารเฝ้าประตูดังขึ้นก่อนจะพังประตูเข้ามาด้านในห้อง มือข้างหนึ่งถือดาบเล่มคนสะท้อนกับเงาจันทร์ ส่วนมืออีกข้างถือคบไฟให้แสงสว่าง ก่อนจะชะงักเล็กน้อยกับภาพที่เห็น

"มีผู้บุกรุก!"

ทหารคนนั้นตะโกนก้อง ไม่ช้า เสียงฝีเท้ามากมายกำลังจะกรูเข้ามา

สาวน้อยผลักชายข้างกายออกแล้ววิ่งหนีทว่าไม่สำเร็จชายผู้นั้นคว้าเเขนของเธอไว้แน่น เมื่อไม่มีทางเลือกเขาตัดสินใจอุ้มร่างอรชรพาดบ่า

"กรี๊ดดดด เจ้าจะทำอะไรน่ะ"

"เชื่อใจข้าเถอะ"

ชายหนุ่มปีนขึ้นไปบนหน้าต่างบนบ่าซ้ายมีร่างสาวสวยที่ดิ้นขัดขืนสุดแรงเข้าหันไปดุเบาๆก่อนจะกระโดด หญิงสาวเปิดตาโพล่ง นี่เขาสุดโต่งหรือเสียสติไปแล้ว ทำเช่นนี้มีแต่ตายกับตาย ข้าจะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงกับบุรุษผู้นี้เป็นอันขาด

"ไม่อยากตายก็อยู่เฉยๆเถอะเจ้าหญิง"

"นั่น ชายผู้นั้นจะกำลังปลดปล่อยสัตว์ร้ายจากพันธนาการ"เสียงตะโกนจากในหอคอยทำให้ตัวของเธอชาวาบ สัตว์หรือ พวกเขาเรียกข้าว่าเดรัจฉานเช่นนั้นหรือ  มันมากเกินไปแล้ว กักขังอิสระเสรีข้ายังไม่พอ ล่ามโซ่ราวกับสุนัข แล้วยังตราหน้าข้าว่าไม่ใช่มนุษย์ ใครกันที่ไม่ใช่มนุษย์ สาวน้อยกัดฟันกรอดด้วยโทสะ

แสงจากลูกธนูไฟและมีดดาบพุ่งมาหาเธออย่างรวดเร็วหมายจะทำลายทั้งชายหนุ่มและเด็กสาว แต่จู่ๆแรงลมมหาศาลพัดมาจากทางหน้าต่าง นำพาลูกธนูไฟและดาบสำริดสะท้อนกลับไปหาผู้ที่เหนี่ยวไกล

ชายหนุ่มร่างใหญ่กระชับวงแขนข้างที่แบกหญิงสาวเล็กน้อย ก็จะกระตุกรอยยิ้มจางๆแล้วกระโดดลงจากหน้าต่างอย่างรวดเร็ว