ครอบครัว

EP.1 ตอน ประสบการณ์

อะแฮ่ม!! อรึ้ม!! จะเริ่มเรื่องไงดีละ เริ่มไม่ค่อยเก่งด้วยสิ งั้นเริ่มจากเด็กชายคนหนึ่งก่อนละกันเขาชื่อ โบส ทั้งครอบครัวมีกัน 3 คน พ่อ แม่ และโบส โบสเป็นเด็กน่ารัก น่าชัง ตั้งแต่เด็กๆจนทำให้แม่รักเขามาก มากเกินกว่าที่จะพรรณนาออกมาเป็นคำพูดได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขามีอายุได้ 9 ขวบ พ่อและแม่ก็เริ่มทะเลาะและมีปากเสียงกันเกิดขึ้น ทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้งเกือบทุกวัน พ่อเขาได้แต่เมาเหล้า ติดการพนัน จนทำให้แม่ของโบสพาโบสหนีไปกับท่านแต่ก็ได้ไม่นานพ่อของโบสตามหาจนเจอตัวและง้อให้กลับมาอยู่ด้วยกันได้สำเร็จ ชีวิตของเด็ก 9 ขวบตั้งแต่นั้นอาจจะคิดว่ามันจะราบรื่นและมีความสุขกว่าเดิมบ้าง แต่ความจริงแล้วกลับแย่ยิ่งกว่าเดิมพ่อของเขากลับแย่ยิ่งกว่าเก่า ติดเหล้า ติดยา ที่แย่ยิ่งกว่าคือ ติดสาว และครอบครัวก็ลุกเป็นไฟอีกครั้ง เมื่อโบสอายุครบ 12 ปีด้วยรากฐานครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์หรืออาจจะเป็นเพราะพฤติกรรมของพ่อแม่หรือที่มีต่อเขาหรือไม่ วันนึงทำให้เขาไปเจอเพื่อนกลุ่มนึงซึ่งเพื่อนกลุ่มนั้นดีกับเขามาก ความรู้สึก การนึกคิด และการปฏิบัติตาม ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้โบสเปลี่ยนไปจากเดิมมาก จากเด็กที่รักเเม่ เด็กที่ทำตัวดีไม่เกเร มีความคิดสติปัญญา กลับกลายมาเป็นคนมีปัญหา ไม่ไปเรียนหนักสือ แอบไปมั่วสุม หลอกพ่อแม่ ติดเหล้า ติดยา ติดหญิง จากนั้นมาเวลาเขากลับบ้านเขามักจะโดนพ่อตบตีอยู่บ่อยๆเพราะสาเหตุที่โบสไปติดของไม่ดีเหมือนตน แต่หารู้ไม่ว่าการที่ท่านทำอย่างนั้นจะส่งผลให้เกิดเป็นความแค้นสะสมในสักวัน จนเขาอายุ 20 ปี วันนึงเขากลับมาจากเที่ยวกับเพื่อนเมาไม่มีสติและคุมตัวเองไม่อยู่ มีพ่อ มีแม่ นั่งโต๊ะเดียวกันเพื่อที่จะทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา แต่แม่ก็น้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลา เมื่อพ่อเห็นแม่เป็นแบบนั้นก็โมโหใส่และถามว่า [ร้องไห้ทำไม น่ารำคาญ] เขาไม่สนใจโบสลูกชายเขาเองเลยแม้แต่น้อย [เด็กเวรนี่จะเป็นไง ทำอะไรก็ชั่งหัวมันสิ มันจะได้เรียนรู้ในสิ่งที่มันทำบ้าง] เมื่อแม่ได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดก็ทำให้แม่อดกลั้นไม่ไหว จนเกิดการทะเลาะกันอีกครั้ง แต่ด้วยความเมาและคุมสติไม่อยู่ของโบสและด้วยความอดทนที่เก็บมาเป็นเวลานาน เขาจึงตะคอกใส่ทั้งสองคนไปว่า [โว้ยยย… หนวกหูเว้ย… จะทะเลาะกันไปถึงไหน จะทะเลาะกันให้ตายกันไปข้างนึงเลยรึไง ไปทะเลาะกันไกลๆเลยไป๊ รำคาญโว้ย!!..] เมื่อพ่อของโบสได้ยินในสิ่งที่โบสพูดออกมา เขาก็ยิ่งโมโหใหญ่ ท่านเข้าไปเอามีดในครัวแล้ววิ่งออกมาหาโบสในทันที แต่ทันใดนั้นแม่ก็หยิบเก้าอี้ไม้ตัวเล็กขึ้นมาฟาดเข้าไปที่ท้ายทอยของพ่อจนเขาสลบไปในที่สุด ด้วยรักที่แม่มอบโบสมากท่านจึงโอบกอดและพูดกับโบสทั้งน้ำตา [แม่ขอโทษนะที่เลี้ยงลูกไม่ดีพอ มัวแต่ทำงานหาเงินให้ลูกและพ่อใช้จนไม่มีเวลาให้ลูกเลยในแต่ละวัน แม่ขอโทษนะลูก!!] เสียงสะอื้นของแม่ที่ร้องไห้ข้างหูลูกในขณะที่โอบกอดอยู่นั้นจนทำให้ท่านหลับไป

เริ่มเช้าวันใหม่โบสตื่นมาโดยที่ไม่เห็นใครในบ้านและจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน จึงคิดว่าทั้งพ่อและแม่คงออกไปทำงานและกินเหล้าเหมือนอย่างเคยแต่ก็มีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้นกับโบส [กรี๊งงง!!!…….] เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์และคุยอยู่พักใหญ่

โบส :: กึก!! ฮัลโหล! ครับ!!

เสียงผู้หญิงปริศนาพูดขึ้นมาพร้อมกับปัญหาเสียงผู้หญิงปริศนาพูดขึ้นมาพร้อมกับปัญหาบางอย่าง

??? :: โบส!! นี่เราเองนะ

โบส :: อ่อ! ไงจ๊ะ ที่รัก

??? :: เราท้อง!!!

เมื่อโบสได้ยินคำนั้นเขาจึงตกใจและตลึงอยู่พักนึง

โบส :: นี่เธอโกหกใช่ป่าว เธออย่าล้อเล่นดิว่ะ!!

??? :: เราไม่ได้ล้อเล่น เราท้องจริงๆ เราท้องมา 4 เดือนแล้วแต่เราไม่อยากบอกใคร เรากลัว!!

ชายหนุ่มลุกลี้ลุกลนกับปัญหาแต่เขาก็พูดบางอย่างออกมา

โบส :: ปะ!! ไปเอาเด็กออกซะ ใช่ๆ!! ไปเอาเด็กออกซะนะ

??? :: ทะ ทำไม โบสพูดงี้ละ ไม่เอานะโบสเราไม่ทำอย่างงั้นนะ เรากลัว!!

โบส :: กลัวแล้วไงว่ะ เธออย่ามาหาว่าเราเป็นพ่อของเด็กเลย เธอก็ไม่ได้มีเราคนเดียวสักหน่อยเรารู้ว่าเธอคบหลายคน พ่อของเด็กหนะไม่ใช่เรา อย่ามายุ่งกับเราอีก ตืด!!

โบสตัดสายทิ้งไปและความจริงที่เขาได้ยินทำให้เขากลัวมากจนตัวสั่น และเขาก็ออกไปพึ่งเหล้า เบียร์ สิ่งมึนเมาเพื่อเยียวยาอารมณ์กับสิ่งที่เกิดขึ้น จนกระทั่งเขาเมาหนักยิ่งกว่าเดิมจนไม่ได้สติและกลับมาบ้านตอนค่ำ พ่อและแม่ของเขานั่งรอเขาอยู่ที่บ้านเพื่อที่จะรอทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งแต่เมื่อพ่อของโบสเก็นเขาเมาไม่ได้สติจนเกิดอารมณ์ทำให้พ่อของเขาเข้าไปตบตีจนทำให้เขาเลือดอาบทั้งใบหน้าส่วนแม่ก็ได้แต่ห้ามและคว้าตัวพ่อของเขาไว้จนกระทั่งโบสเกิดนึกสิ่งต่างๆที่พ่อทำกับเขาตั้งแต่เด็กๆจนถึงปัจจุบันเขาโมโหและคว้าสิ่งที่อยู่บนโต๊ะไปแทงพ่อของเขาโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งนั้นมันจะทำให้เขาได้เจอหน้าพ่อของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เลือดชะโลมไปทั้งมือของโบสและเขาก็หมดสติไปเพราะความเมา เมื่อเเม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าก็ทำให้ท่านตาค้างอยู่พักใหญ่และเมื่อสติกลับมา ท่านก็ตะโกนสุดเสียงเรียกชื่อพ่อของเขาแต่ท่านก็ตะโกนสุดเสียงเรียกชื่อพ่อของเขา แต่ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดเกินกว่าที่ท่านจะรับได้ท่านเกิด ช็อค ก่อนที่จะโทรเรียกรถพยาบาล….

โบสตื่นขึ้นมาที่ รพ. กับมือที่โดนใส่กุญแจมือพร้อมกับมีตำรวจหลายนายอยู่รอบตัว เขาสนทนากับตำรวจอยู่พักหนึ่งจนมีนายตำรวจนายหนึ่งยอมบอกกับเขา

ตำรวจ :: ผมขอจับคุณในข้อหาฆ่าคนตายและมียาเสพติดไว้ในครอบครอง

โบส : หะ ห๊ะ!! อะไรกันครับคุณตำรวจ ฆ่าคนตายอะไรกัน พวกคุณพูดเรื่องอะไร

ตำรวจทุกนายจ้างพากันก้อหน้านิ่งและมีตำรวจคนนึงบอกกับโบว์ลิ่ง

ตำรวจ : เมื่อคืนคุณได้ทำการฆาตกรรมพ่อของคุณโดยเอามีดแทงเข้าไปในตาด้านซ้าย ส่วนแม่ของคุณก็เสียชีวิตเพราะเกิดอาการช็อคสมองไม่ได้รับออกซิเจนนานเกิน 4 นาทีจะทำให้ท่านเสียชีวิต ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยครับ

เมื่อโบสได้ยินคำอธิบายจากปากตำรวจ เขาตะโกนเรียกชื่อพ่อแม่ทั้งน้ำตา เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วเกินกว่าเขาจะรับได้จนทำให้เขา ช็อค อย่างเดียวกับแม่ของเขาแต่โชคดีที่ตำรวจเรียกหมอและทุกคนช่วยเขาไว้ได้ทัน แต่เมื่อเขาตื่นมาตัวเขากลับไม่ใช่ตัวเขาอีกต่อไป เขาได้รับการรักษาอย่างดีที่ศรีธัญญา แต่ทุกเวลาเขามักจะโยกตัวไปด้านหน้าคล้ายกับเล่นม้าสปริง และพูดแต่ชื่อพ่อกับแม่ของเขาทั้งน้ำตาอยู่ทุกครั้ง

โบส :: พ่อ!! แม่!! ผมขอโทษ!!...

โบส :: พ่อครับ แม่ครับ ผมขอโทษ!!...

** คนเรามักจะมีจุดสิ้นสุดการเดินทางของตัวเองในสักวันในชีวิต แต่ระหว่างการเดินทางคนเราก็เจออะไรไม่เหมือนกัน ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าใครจะเจ็บปวดแค่ไหนหรือมีความสุขเพียงใด สุดท้ายคนเราก็จะพบกับ “การจากลา” ด้วยกันอยู่ดี **