อดทนกับความเหงา [OS]

เธอมีความฝันที่เธอต้องการ
ฉันก็มีทางที่ฉันต้องเดิน

“ โจวโจว ฉันต้องไปถ่ายละครที่เป่าโถว 80 วัน “ คนตัวสูงที่กำลังนั่งให้คนตัวเล็กนอนตักเพื่อเล่นโทรศัพท์ก้มลงเพื่อบอกตารางการทำงานของเขาที่เพิ่งจะตกลงกันได้เมื่อไม่นานมานี้

“ นายต้องไปเมื่อไหร่ “ มือเรียวที่กำลังกดเกมส์ในมือถืออย่างเมามันส์หยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงทุ่มที่เอ่ยถามเขา

“ อาทิตย์หน้า ไฟท์บินฉันออกแล้ว และระหว่างนั่น ฉันอาจจะไม่ได้กลับปักกิ่งเลย “ เสียงทุ่มเอ่ยบอกออกไป เขาเลือกแล้ว เลือกที่จะเดินทางมาสายนักแสดงอย่างเต็มตัว แม้ว่างานจะหนักหนาแค่ไหนก็ไม่อาจปฏิเสธ แม้ว่าจะต้องห่างจากคนรักเป็นเวลานานแต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธงานได้

“ ไม่เป็นไร นายไม่มีเวลามาหาฉัน งั้นฉันจะไปหานายเองนะที่รัก “ คนตัวเล็กเอ่ยบอกพร้อมทั้งจ้องเข้าไปในดวงตาเรียวรีที่สะท้อนภาพของเขาอยู่ตลอดเวลา หวงจิ่งอวี๋ต้องไปทำงาน เขาเข้าใจดี ตัวเขาเองก็มีงานที่ต้องเดินทางไปทำไกลๆ แต่เราสองคนไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้ เขาไม่แน่ใจว่าการไปทำงานของหวงจิ่งอวี๋ครั้งนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่เปลี่ยนไปหรือไม่

เป็นการร่ำลาที่เราต้องเตรียมใจเผชิญ
แม้รักกันแค่ไหน

“ ฉันต้องไปแล้ว นายต้องดูแลตัวเองดีดีนะที่รัก อย่างผอมไปมากกว่านี้เลย “ หวงจิ่งอวี๋ที่อยู่ในชุดสีดำทั้งตัวตามสไตส์การแต่งตัวสบายๆของเขาพร้อมทั้งรองเท้าแวนสีดำเพ้นท์ลายที่คนน่ารักตรงหน้าเป็นคนลงมือเพ้นท์ให้เขาเมื่อคืนนี้เพื่อเป็นของแทนใจให้ได้เห็นต่างหน้าจะได้ไม่คิดถึงกันไปมากกว่านี้

“ อื้อ นายก็เหมือนกัน ที่นั่นหนาวมาก นายต้องรักษาสุขภาพนะตาบื้อ ไว้ฉันว่างๆแล้วจะไปหานะ “ คนตัวเล็กเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสดใส หากแต่ในใจกลับวูบโหวงอย่างบอกไม่ถูก ก็บอกแล้วไงว่าเขากับหวงจิ่งอวี๋น่ะไม่เคยห่างกันเกิน 2 อาทิตย์ แต่ครั้งนี้เราต้องไกลกันตั้ง 80 วัน จะไม่ให้เขารู้สึกแปลกๆได้ยังไง

“ ฉันไปนะ ถึงแล้วจะโทรหา รักนายนะ “ คนตัวสูงก้มลงจูบหน้าผากบางแผ่วเบาเป็นครั้งสุดท้าย กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเว่ยโจวที่ใครๆก็หลงใหล แต่มีเพียงเขาคนเดียวที่ได้สูดดมเต็มปอด หวงจิ่งอวี๋คนนี้จะทนคิดถึงเด็กแสบตรงหน้าได้ไหมนะ

จะทนได้ไหมเมื่อเราต้องไกล
เธอจะเจอใครใกล้เธอรึเปล่า

“ นี่เว่ยโจว เหม่ออะไรของนายน่ะ ฉันเห็นนายไม่มีสมาธิมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ “ หลี่ห่าว ผู้จัดการตัวเล็กเอ่ยถามนักร้องในการดูแลของตนเอง ก็ตั้งแต่จิ่งอวี๋ไปทำงานที่เป่าโถว เว่ยโจวก็มีท่าทีเซื้องซึมอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังดีหน่อยที่เวลาทำงานหรือเจอแฟนๆเจ้าตัวก็เหมือนตุ๊กตาที่ใส่ถ่านพร้อมแจกความสดใสให้กับทุกๆคน

“ เปล่าน่ะ แค่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย “ เสียงหวานตอบกลับไปในขณะที่มือบางกำลังเลื่อนหน้าจอแอปพลิเคชั่นยอดฮิตอย่างอินสตราแกม หน้าจอแสดงรูปภาพของคนรักของเขาแต่ไม่ได้มาจากแอคเคาท์ของจิ่งอวี๋ หากแต่เป็นแอคเคาท์ของนางแบบชื่อดังที่ร่วมงานกับจิ่งอวี๋ในครั้งนี้ รอยยิ้มสดใสของหวงจิ่งอวี๋ที่ยิ้มให้กล้องนั้นดูมีความสุขจนเขาหวั่นใจ ก็สเปคของจิ่งอวี๋คือสาวยุโรป หุ่นนางแบบ และเธอคนนี้ก็ตรงสเปคไปหมดทุกอย่าง ไม่ใช่ว่าเว่ยโจวไม่ไว้ใจคนรัก แต่เขาก็อดหวั่นใจไม่ได้ในเมื่อตอนนี้พวกเขาอยู่ไกลกันเหลือเกิน

ยิ่งคิดก็ยิ่งหวั่นไหว ช่วยฉันสัญญาได้ไหม
เมื่อถึงวันต้องไกล อยากขอเธอ

“ วันนี้ฉันถ่ายหลายฉากมากเลย เมื่อยไปทั้งตัวเลย ถ้าได้กอดนายต้องหายเหนื่อยแน่ๆเลย “ เสียงทุ้มที่ดังผ่านโทรศัพท์ของเขา ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่ทั้งเขาและจิ่งอวี๋ก็ไม่ยอมนอน ต่างฝ่ายต่างคิดถึงกันเกินกว่าจะข่มตาให้หลับลง ทุกคืนก่อนนอนพวกเขาต้องวิดีโอคอลคุยกันทุกคืน บางคืนต่างคนต่างเหนื่อยจากหน้าที่ของตนเอง หลับไปพร้อมๆกันโดยที่ยังไม่กดวางสายก็ยังมี แต่ก็นั่นแหละ ความสุขเล็กๆน้อยๆที่พอจะทำให้หายคิดถึงกันได้ แค่เห็นหน้าผ่านหน้าจอก็ยังดี

“ อย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลย วันนี้ฉันเห็นนายยิ้มหน้าบานตอนที่นางแบบคนนั้นถ่ายรูปนาย “  คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอนๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่องทะเลาะกับจิ่งอวี๋ แต่มันก็อดที่จะพูดไม่ได้

“ นี่นายหึงฉันหรอโจวโจว อ่า ไม่เอาน่าที่รัก ฉันรักนายคนเดียวนะ คิดถึงนายจนจะบ้าตายแล้ว “  สายตาที่ส่งมาพร้อมกับคำพูดนั่นทำเอาหัวใจของเว่ยโจวเต้นผิดจังหวะ เขาอยากกอดจิ่งอวี๋จังเลย คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆชะมัด

“ ฉันเปล่าหึงนายสะหน่อย นายมั่วแล้ว “ แก้มกลมขึ้นสีแดงริ้วน้อยๆแต่ไม่วายปากไม่ตรงกับใจตอบปฏิเสธไป

“ เฮ้อ นายไม่หึงฉัน แต่ฉันหึงนายมากเลยรู้รึเปล่า นายไปทำงานกับใครก็มีแต่คนหลงรัก นี่หยุดโปรยเสน่ห์ได้แล้วนะ “

อดทนได้ไหม ช่วยกันได้ไหมเธอ
อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ

เพราะจิ่งอวี๋มีคิวเข้าฉากตั้งแต่เช้ามืดจนดึกดื่นติดกันมา 3 วันแล้ว พวกเขาเลยไม่มีโอกาสได้วิดีโอคอลกัน ขนาดแชทจิ่งอวี๋ยังแทบไม่มีเวลาตอบ

ตึ๋ง

มือเรียวหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาก่อนจะกดเข้าไปดูข้อความของคนที่แสนคิดถึง

“ ช่วงนี้ฉันมีคิวทั้งวันเลย ขอโทษนะที่ไม่ค่อยได้ตอบแชทนาย “ ข้อความเสียงที่อีกคนฝากมาผ่านวีแชท เสียงทุ่มเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับเสียงจอกแจ๊กจอแจ คาดว่าอีกฝ่ายคงกำลังอยู่ในกองถ่ายแน่ๆ

“ ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ตั้งใจทำงานนะ “ เว่ยโจวกดอัดเสียงและตอบลงไปก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม นี่ก็ผ่านไปเดือนกว่าแล้วที่เตียงนอนข้างๆไม่มีจิ่งอวี๋เหมือนอย่างเคย อยากจะไปหาแทบขาดใจ แต่ก็ไปไม่ได้ เขามีหน้าที่มากมายที่ต้องรับผิดชอบ เขาต้องแยกแยะเรื่องส่วนตัวและเรื่องงานออกจากกันให้ได้ เขาคิดถึงจิ่งอวี๋มากขนาดนี้ อีกฝ่ายจะยังคิดถึงกันบ้างไหม

ถ้าเมื่อไรเริ่มเหนื่อย หรือว่าใจเริ่มห่าง
อย่าลืมว่าฉันยังรักและรอเธอ อยู่ตรงนี้

“ โจวโจว อาทิตย์หน้าตารางงานนายว่างนะ นายอยากไปไหนรึเปล่า “ หลี่ห่าวเอ่ยถาม ในที่สุดพวกเขาก็มีเวลาได้พักผ่อน หลังจากลุยงานกันอย่างต่อเนื่องมาเกือบ 2 เดือนเต็ม ทั้งถ่ายแบบนิตยสารที่แทบจะวันเว้นวัน และแบรนด์แอมบราสเดอร์สินค้าอีกหลายชิ้น

“ ว่างกี่วันหรอเก้อเก้อ ผมไปหาจิ่งอวี๋ได้ไหม “ เว่ยโจวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น ในที่สุดก็จะได้เจอกันแล้ว

“ อืม สัก 4-5 วันนี่แหละ เดี๋ยวฉันเช็คให้อีกที นายจะบินไปไหม ฉันจะจองตั๋วเครื่องบินให้ “

“ ไม่เป็นไร ผมเอารถไปดีกว่า เผื่อจะต้องใช้รถ “

“ โอเค งั้นก็ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าให้แฟนๆของนายจับได้ละกันว่าเว่ยโจวเหล่ากงแอบหนีไปหาจิ่งอวี๋เหล่ากง ฮ่าๆๆๆ “

ฝากเธอดูแลตัวเองให้ดี
ฉันก็จะทำให้เธอทุกวัน

“ นี่นายทำไมโทรมแบบนี้นะ ไม่ดูแลตัวเองเลย “ คนตัวเล็กบอกอย่างตกใจขณะที่มองหน้าอีกฝ่ายผ่านหน้าจอโทรศัพท์ หวงจิ่งอวี๋หมดสภาพนอนแผ่ไปกับเตียง ใต้ตาดำคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอนมาหลายวัน พร้อมกับบาดแผลการบาดเจ็บจากการเข้าคิวบู้อีกตามร่างกาย

“ ฉันรอนายมาดูแลอยู่ไง คิดถึงนายอีกแล้วโจวโจว เมื่อไหร่จะอาทิตย์หน้าสักที ฉันอยากเจอนายจะแย่แล้ว “ หวงจิ่งอวี๋ในโหมดขี้อ้อนกำลังทำงาน มาอยู่ที่นี่ทำงานก็หนัก แถมยังไม่ได้นอนกอดแมวน้อยของเขาอีก คิดถึงกลิ่นหอมๆของเว่ยโจวจะแย่อยู่แล้ว

“ อดทนหน่อยนะ เสร็จงานแล้วฉันจะรีบไปหาเลย ฉันเองก็คิดถึงนายจะแย่อยู่แล้ว “ เพราะต่างฝ่ายต่างคิดถึงกัน แม้จะคุยกันแทบทุกวัน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความคิดถึงนั้นลดลงแม้แต่น้อย

“ อื้อ ฉันจะรอนะ นายก็ต้องดูแลตัวเองเหมือนกันนะ อย่าลืมกินข้าวให้ตรงเวลาด้วย ถ้าฉันรู้ว่านายไม่ยอมตื่นมากินข้าวเช้าฉันจะลงโทษนาย “  เขารู้ว่าเว่ยโจวชอบนอนตื่นสาย และบ่อยครั้งที่เจ้าตัวชอบทำงานจนดึกดื่นแล้วตื่นสาย กว่าจะตื่นก็ปาไปเกือบเที่ยง อาหารเช้าไม่เคยจะได้ตกถึงท้องหากเขาไม่อยู่ด้วย แถมเจ้าตัวแสบยังมีโรคกระเพาะเป็นโรคประจำตัวอีก ช่วงไหนที่เว่ยโจวลืมทานอาหารเช้าติดกันบ่อยๆไอ้ตัวแสบก็จะมีอาการกำเริบ ทั้งปวดท้อง คลื่นไส้ อาเจียน ทานอาหารไม่ได้ เขาน่ะเคยเห็นเว่ยโจวตอนป่วยมาแล้ว เลยไม่อยากให้แมวแสบป่วยบ่อยๆ เพราะคนป่วยก็ทรมานกาย คนดูแลก็ทรมานใจที่ไม่สามารถแบ่งเบาความเจ็บปวดได้เลย

“ รู้แล้วล่ะ นายรีบไปนอนเถอะ ฉันก็จะนอนแล้ว คิดถึงนายนะ “  เสียงหวานเอ่ยลาก่อนที่จะตัดสายไป

จะเกิดเรื่องราวอะไรถ้าเรายังมีกัน
ฉันนั้นจะไม่หวั่นไหว
“ จิ่งอวี๋ เย็นนี้ว่างไหม ไปดื่มกันหน่อยไหมคะ “ นางแบบสาวสวยเอ่ยชวนชายหนุ่ม จิ่งอวี๋รู้ว่าเธอนั่นหวังจะพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเขาทั้งคู่ แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะความสัมพันธ์ของเขากับเว่ยโจวเป็นเรื่องที่ห้ามเปิดเผย ทำให้ฝ่ายหญิงนั้นเข้าใจว่าเขาโสดและพยายามจะเข้าหาเขาทุกครั้งที่มีโอกาส

“ เอ่อ ขอโทษทีนะ พอเย็นผมรู้สึกเหนื่อยๆน่ะ อยากพักผ่อน และพรุ่งนี้มีคิวแต่เช้าด้วย กลัวจะตื่นไม่ทัน ขอโทษทีนะครับ “ คนตัวโตเอ่ยปฏิเสธอย่างสุภาพ ความจริงเขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยสักเท่าไหร่ แต่เพราะเขาไม่อยากไปดื่มกับเธอดึกๆดื่นๆ กลัวจะทำให้อีกคนที่อยู่ปักกิ่งนั้นคราแครงใจ เขานึกถึงความรู้สึกของเว่ยโจวมาเป็นอย่างแรกเสมอ หากเขาต้องไปดื่มกับเธอ เขาก็จะต้องโทรไปบอกเว่ยโจวก่อน และแน่นอนว่าคนมีเหตุผลอย่างโจวๆย่อมไม่ว่าอะไร และเขารู้ว่าถึงแม้เว่ยโจวจะไม่เคยว่าอะไร แต่เว่ยโจวเก็บไปคิดมากเสมอ แมวแสบของเขาก็ขี้หึงใช่เล่น

“ เสียดายจัง งั้นเอาไว้โอกาสหน้าไปกันนะ “

“ ครับ ขอโทษอีกครั้งนะครับ “

ถ้านานเป็นเดือนหรือนานหลายปี
เราจะรอกันเรื่อยไปใช่ไหม

สวี่เว่ยโจวกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางในวันพรุ่งนี้เช้า เขากะจะออกแต่เช้ามืดเพื่อไปเซอร์ไพรส์จิ่งอวี๋ เขาบอกคนตัวโตไปว่าจะออกบ่ายๆกว่าจะถึงคงดึกๆให้จิ่งอวี๋นอนไปก่อนเลย แล้วเขาไปขอคีย์การ์ดจากผู้ช่วยจิ่งอวี๋เอง

แต่แม้ยากเย็นแค่ไหน ช่วยฉันสัญญาได้ไหม
เมื่อถึงวันต้องไกล อยากขอเธอ

ทางด้านหวงจิ่งอวี๋ เขากำลังจะบ้าตาย เมื่อเช้าก่อนเขาจะออกไปกองถ่าย เขาเปิดเช็คเว่ยปั๋วตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติกำลังปรากฏขึ้นที่หน้าฟีดของเขา แฟนบอยของสวี่เว่ยโจวที่เขาแอบใช้แอคเคาท์ลับๆกดติดตามไว้อัพวิดีโอที่เจ้าตัวถ่ายได้เมื่อบินตามเว่ยโจวไปทำงาน รอยยิ้มน่ารักที่เว่ยโจวส่งให้แฟนบอยคนนั้นกำลังทำให้เค้าหึง เขาหึงทุกคนที่เข้าใกล้แมวน้อยน่ารัก หึงแม้กระทั้งหลี่ห่าวผู้จัดการส่วนตัวของโจวๆ แต่ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้ ถ้าอยู่ใกล้ๆกันนะ สัญญาเลยว่าจะจับมาฟัดให้แก้มช้ำ โทษฐานที่ทำตัวน่ารักไปทั่ว

อดทนได้ไหม ช่วยกันได้ไหมเธอ
อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ

บนถนนสู่เป่าโถว คนตัวเล็กกับรถมาเซราติสีขาวคู่ใจกำลังมุ่งหน้าไปยังเป่าโถว เสียงหวานฮัมเพลงเบาๆอย่างอารมณ์ดีตลอดเส้นทาง แม้จะเหงาที่ต้องขับรถคนเดียวเพราะปกติแล้วเวลาขับรถทางไกลเขาก็จะมีจิ่งอวี๋คอยก่อกวนอยู่ตลอดเวลาแถมไม่ต้องขับเองด้วย เพราะจิ่งอวี๋จะอาสาขับให้ทุกครั้ง เขาเพียงแค่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ก็พอ และตลอดระยะเวลาการเดินทางหวงจิ่งอวี๋ก็จะคอยแต๊ะอั๋งเขาอยู่ตลอด เดี๋ยวก็จับมือบ้าง พอติดไฟแดงก็ชอบแอบหันมาหอมแก้มเขาแรงๆพอให้ได้โดนตีสักปาบสองปาบ

ถ้าเมื่อไรเริ่มเหนื่อยหรือว่าใจเริ่มห่าง
อย่าลืมว่าฉันยังรักและรอเธอ

“ เฮ้ จิ่งอวี๋ เย็นนี้ผู้กำกับจะเลี้ยงข้าว นายห้ามปฏิเสธนะ ไหนๆพรุ่งนี้นายก็จะได้หยุดยาว คืนนี้ไปแฮงเอาท์กันหน่อยละกัน “ เสียงของผู้ช่วยผู้กำกับเอ่ยบอกกับนักแสดงนำของเรื่อง

“ ก็ได้ครับ “ ครั้งนี้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงจำยอมต้องตอบรับไป แม้รู้อยู่เต็มอกว่าคืนนี้จะมีแมวน้อยมาหาถึงห้อง แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อผู้กำกับชวน เขาก็ต้องไปเป็นมารยาท ได้แต่หวังว่าเว่ยโจวจะเข้าใจ

หวงจิ่งอวี๋ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพิมแชทหาอีกคนที่กำลังเดินทางมาหาเขาว่าคืนนี้อาจจะกลับดึก ให้เว่ยโจวไปขอคีย์การ์ดกับทางโรงแรมแล้วขึ้นไปพักผ่อนรอเขาที่ห้องได้เลย

อยู่ตรงที่เดิมเพื่อเธอนั้น ย้ำกันเข้าไว้เธอ
อดทนกับความเหงาที่เราต้องเจอ

ทางด้านเว่ยโจวที่เพิ่งดับเครื่องรถเมื่อมาถึงลานจอดรถหลังโรงแรม เสียงแจ้งเตือนจากวีแชทดังขึ้น คนตัวเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะขมวดคิ้วแน่น

‘ ฉันต้องไปกินเลี้ยง อาจจะกลับดึกๆ นายนอนก่อนเลย คีย์การ์ดฉันฝากไว้ที่เคาท์เตอร์นะ นายไปเอาได้เลย ‘ เว่ยโจวขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีกหลังจากอ่านข้อความจบ เขาตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์จิ่งอวี๋ ไหงกลายเป็นเขาโดนเซอร์ไพรส์ซะเอง เห้อ แต่ไหนๆก็ไหนๆล่ะ แกล้งกลับดีกว่า เว่ยโจวตัดสินใจพิมตอบกลับไปก่อนจะเก็บกระเป๋าและเดินเข้าไปในโรงแรม

ทางด้านคนตัวโตที่ได้รับข้อความตอบกลับจากคนรัก

‘ จิ่งอวี๋ ฉันขอโทษ แต่มีงานด่วนเข้ามา ฉันต้องอยู่ปักกิ่งอีก 2 วัน ไว้เสร็จงานแล้วฉันจะไปหานายนะ ‘ มือหนากระดกแก้วเหล้าเข้าปากทันทีหลังจากอ่านข้อความของเว่ยโจวจบ เขาเข้าใจว่าเว่ยโจวเองก็งานเยอะ โอกาสจะได้หยุดพร้อมๆกันเหมือนครั้งนี้ก็หายากมาก แต่อีกฝ่ายดันมามีงานด่วนเข้ามาสะงั้น นี่เขาต้องนอนเหงาไปอีก 2 คืนเต็มๆเลยหรอ ยิ่งคิดยิ่งคิดถึง

โปรดอย่าไปเผลอใจ อย่าไปลองคบใคร
อดทนรอได้ไหม จนถึงวันนั้นที่เป็นวันของเรา

01.00 AM

จิ่งอวี๋ที่เพิ่งสร่างเมาแตะคีย์การ์ดลงบนแป้นสแกนก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้องพัก คนตัวโตยืนสะบัดหัวอยู่กับที่ นี่เขาเมาจนเห็นภาพหลอนเลยหรอ เขากำลังเห็นเว่ยโจวนั่งอยู่ตรงโซฟากลางห้อง สงสัยเขาคิดถึงอีกฝ่ายมากแน่ๆเลยเห็นภาพหลอนแบบนั้น

“ เห้ นายสะบัดหัวแรงๆแบบนั้นทำไม “ สวี่เว่ยโจวเอ่ยถามอย่างขำขัน เขาเดาว่าจิ่งอวี๋ต้องเพิ่งสร่างเมามาแน่ๆ สภาพของอีกคนที่หัวฟูๆตาเยิ้มๆแบบนั้นคงจะดื่มมาหนักพอควร

“ โจวโจว นั่นโจวโจวจริงๆหรอ “ เพื่อเป็นการยืนยันว่าเขาไม่ได้เห็นภาพหลอน หวงจิ่งอวี๋เดินเข้ามาใกล้คนรักก่อนจะดึงตัวเว่ยโจวปลิวไปไว้ในอ้อมกอด จมูกโด่งก้มลงสูดดมความหอมจากกระหม่อมบางที่แสนคิดถึง ในที่สุดก็ได้เจอกัน ห่างกันตั้งเกือบสองเดือน แมวแสบของเขาผอมลงอีกแล้ว

“ ฉันจริงๆ ฮ่าๆๆ เมื่อตอนค่ำนั้นฉันแกล้งนาย ความจริงคือฉันมาถึงที่นี่ตอนที่นายส่งข้อความมาบอก “ เว่ยโจวสารภาพออกไป

“ หึ่ยยยย นายนี่จริงๆเลย รู้ไหมว่าฉันโมโหแทบบ้าตอนที่นายบอกว่ามีงานด่วนน่ะ แสบหนักนะไอ้แมว “

“ ฮ่าๆๆๆ อย่าจั๊กจี๋ฉัน ฮ่าๆๆ “ คนตัวเล็กระเบิดเสียงหัวเราะสดใสเมื่อโดนวาฬยักษ์ผลักลงบนโซฟาและจู่โจมด้วยการจี้เอวเขา

“ จิ่งอวี๋ / โจวๆ “ สองเสียงเอ่ยขึ้นพร้อมกันและหยุดการกระทำพร้อมกัน

“ คิดถึงนะ / คิดถึงนะ “ ในที่สุดเสียงหัวใจที่ไกลกันก็กลับมาเต้นพร้อมๆกันเป็นจังหวะเดียวกันอีกครั้ง

End

ฟิคสนองนีดตัวเองอีกเรื่องค่ะ จริงๆจะดึงให้หน่วง แต่เพราะหวงจิ่งอวี๋เลยค่ะ มาอัพไอจีอะไรตอนนี้ ฮืออออ อารมณ์หน่วงหายไปหมดเลย กัปตันของเราพร้อมออกเรือแล้วค่ะทุกๆคนนนนนน