Shang Hai
09.00 AM
ครืน ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์เครื่องบางที่วางอยู่หัวเตียงสั่นขึ้นและโชว์เบอร์ที่กำลังโทรเข้ามารบกวนเวลานอนของคนตัวเล็ก
“ ฮัลโหล ว่าไง นั่นใครน่ะ “ ด้วยความมึนงง สวี่เว่ยโจว กดรับโทรศัพท์โดยไม่ได้มองดูชื่อคนที่โทรเข้ามา
“ โจว โจว ขอโทษที่โทรมารบกวนแต่เช้านะ ฉัน ถงถง เอง พรุ่งนี้นายจะไปเป่าโถวใช่ไหม ฉันมีเรื่องจะรบกวนน่ะ นายสะดวกรึเปล่า “ ปลายสายเอ่ยขอโทษด้วยความรู้สึกผิดที่โทรมารบกวนเวลานอนของอีกฝ่าย แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเขาต้องรีบติดต่อโจวโจวให้ได้ก่อนที่อีกคนจะเดินทางไปเป่าโถว
“ อ่า ใช่ เธอมีอะไรรึเปล่า ฮั่นเน่ จะขอไปด้วยล่ะสิ คิดถึงแฟนหรอ “ คนตัวเล็กพอเริ่มได้สติว่าใครโทรมาก็เอ่ยปากแซวใหญ่ จะมีอะไรสะอีกล่ะ นอกจากแฟนของยัยถงถงดันไปถ่ายละครที่เป่าโถวน่ะสิ ถ้ามีโอกาสยัยนี่ก็จะแอบโดดงานไปหาแฟนตลอด แต่ได้ข่าวมาว่าช่วงนี้งานหนักด้วยกันทั้งคู่เลยไม่มีเวลาไปหา
“ ฉันก็อยากไปจะแย่ ติดก็แต่งานเนี่ยแหละ เฮ้ออออ ฉันเลยจะฝากเสื้อผ้าไปให้เว่ยหลง ได้ข่าวว่าที่เป่าโถวเริ่มหนาวแล้ว นายนั่นก็ดันโง่ ลืมเอาเสื้อกันหนาวไป นายสะดวกไหมโจวโจว “ ถงถงถามด้วยความเกรงใจ จริงๆแล้วเขากับโจวโจวก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย เพียงแต่เคยร่วมงานกันมาก่อน เลยพอได้คุยกันบ้างเมื่อมีโอกาส จนกระทั่งเธอเดินทางไปเป่าโถวเมื่อ 2-3 อาทิตย์ก่อนและไปเจอเว่ยโจวเข้าโดยบังเอิญ เลยได้ความว่าเว่ยโจวตามไปหาพี่จิ่งอวี๋ที่เป่าโถวในช่วงที่พี่จิ่งอวี๋กำลังถ่ายละครและไม่สามารถเดินทางไปหาเว่ยโจวได้ เจ้าตัวเลยต้องขับรถไปหาเสียเอง ตั้งแต่วันนั้นเขาและเว่ยโจวเลยได้มีโอกาสคุยกันมากขึ้น เพราะเมื่อไหร่ที่เว่ยโจวไม่ว่าง ไม่สามารถไปหาพี่จิ่งอวี๋ได้ เว่ยโจวก็จะฝากของไปให้ผ่านเขา และครั้งนี้เขาเองไม่สามารถไปหาเว่ยหลงได้ เลยต้องมารบกวนเว่ยโจวเช่นนี้
“ ได้สิ วันนี้ฉันจะออกไปหาเพื่อนตอนสายๆ งั้นเย็นๆฉันจะแวะไปเอาของกับเธอแล้วกัน เธออยู่ที่ไหนน่ะ “ คนตัวเล็กเอ่ยถามนัดแนะสถานที่นัดเจอเพื่อนสาว ตัวเขาเองก็เพิ่งจะมีเวลาว่างหลังจากบินไปบินมาทำงานติดกันอยู่ร่วม 2 อาทิตย์ ในที่สุดก็ได้พักสักที ตอนแรกก็กะว่าจะนอนอยาบ้านเฉยๆแต่คนตัวโตขี้เหงาดันมาอ้อนให้เขาไปหาซะงั้น จะไม่ไปก็สงสาร ได้ข่าวว่ารายนั่นถ่ายละครหามรุ่งหามค่ำจนขอบตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า สงสัยต้องแวะไปให้กำลังใจสะหน่อย ก่อนที่ตัวเขาเองจะต้องลุยงานเรื่องอัลบั้มใหม่อย่างเต็มตัวเสียที
“ ตอนเย็นฉันจะไปรอที่ห้าง XXX ละกัน ถ้านายมาถึงก็โทรมานะ ขอบใจมากโจวโจว “ ถงถงเอ่ยขอบคุณก่อนจะตัดสายไป
คนตัวเล็กตัดสินใจลุกจากเตียงนอนเพื่อจะอาบน้ำแปลงฟันแล้วเตรียมตัวออกไปหาเพื่อนๆตามที่นัดกันไว้ แต่ยังไม่ทันที่ขาเรียวจะก้าวลงจากเตียง เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ปลายสายไม่ใช่เพื่อนสาวคนเดิม แต่กลับเป็นใครอีกคนที่เขากำลังจะไปหาในวันพรุ่งนี้
“ ฮัลโหลลลล โจวโจวววววว คิดถึงงงงงง “ หวงจิ่งอวี๋แปลงร่างเป็นเด็กโข่งดัดเสียงเล็กเสียงน้อยอ้อนคนตัวเล็กมาตามสาย ถึงแม้จะไม่เห็นหน้าแต่คนตัวเล็กก็พอจะเดาออกว่าตอนนี้หวงจิ่งอวี๋กำลังทำหน้าตาเป็นน้องหงีของแฟนๆที่ช่วงนี้กำลังเป็นที่ฮอตฮิตว่าหวงจิ่งอวี๋ชักจะทำหน้าตาบ๊องแบ๋วเป็นสาวน้อยตานตงขึ้นทุกวัน
“ คิดถึงอะไรกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว แล้วนี่วันนี้ไม่รีบออกไปที่กองหรอ “ คนตัวเล็กเอ่ยถามปลายสาย ปกติแล้วจิ่งอวี๋จะต้องออกไปที่กองตั้งแต่ 7 โมงเช้าเกือยทุกวัน แต่นี่ 9 โมงกว่าแล้ว น่าแปลกที่เจ้าตัวยังมีเวลาโทรมาออดอ้อนเขา
“ ยังน่ะ วันนี้ไม่มีคิวช่วงเช้า เลยจะเข้าไปบ่ายๆ แต่คงเลิกดึกๆหน่อย แถมเย็นนี้มีเลี้ยงกับผู้กำกับอีก ฉันต้องเมากลับห้องแน่ๆเลย “ คนตัวโตยังคงทำเสียงออดอ้อนมาตามสาย
“ นี่ นายน่ะ ห้ามเมานะ ฉันขอสั่ง ห้ามนายเมา ถ้าพรุ่งนี้ฉันไปถึงแล้วเจอว่านายแฮงค์ฉันจะขับรถกลับเซี่ยงไห้เลยนะ “ สวี่เว่ยโจวสั่งเสียงแข็ง จะไม่ให้เขาห้ามคนรักได้อย่างไร ในเมื่อวันไหนที่หวงจิ่งอวี๋เมานะ ความหื่นจะอัพเลเวลขึ้นเป็นเท่าตัวแล้วคนลำบากก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็สวี่เว่ยโจวคนนี้แหละที่ต้องคอยรองรับอารมณ์หื่นของหวงจิ่งอวี๋
“ โจวโจวอ่า มันห้ามกันได้ที่ไหนเล่า ถ้าผู้ใหญ่รินมาฉันก็ต้องกิน มันเป็นมารยาท นายก็รู้ “ คนตัวโตยังคงต่อรองต่อไปเรื่อยๆ จริงๆแล้วไม่ใช่ว่าเค้าเมาแล้วหื่นขึ้นหรอกนะ เพียงแค่เห็นหน้าเว่ยโจวต่อให้เมาหรือไม่เมาเขาก็มีอารมณ์ทั้งนั่นแหละ ก็ใครใช้ให้เว่ยโจวทั้งน่ารักทั้งเซะซี่ขนาดนั้นล่ะ ใครเห็นแล้วไม่มีอารมณ์สิแปลก!!
“ เฮ้อ นายนี่นะ เอาละ ฉันต้องไปอาบน้ำแล้ว วันนี้นัดจูจูเอาไว้ว่าจะไปหาอะไรกินกัน แล้วตอนเย็นก็ต้องแวะไปหาถงถงอีก นายก็รีบไปทำงานได้แล้ว พรุ่งนี้เจอกัน คิดถึงเหมือนกันนะ “ สวี่เว่ยโจวพูดยาวๆในรอบเดียวจนจบแล้วตัดสายไปด้วยความเขิน มีไม่กี่ครั้งหรอกนะที่เขาจะยอมพูดออกไปตรงๆน่ะว่าคิดถึงจิ่งอวี๋
คนตัวเล็กลุกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปหาเพื่อนๆตามที่นัดกันไว้
7.00 PM หน้าห้าง XXX
“ โจวๆนายอยู่ไหนแล้ว ฉันมารอนายหน้าห้างแล้วนะ “ ข้อความจากถงถงโชว์หราที่หน้าจอโทรศัพท์ของคนที่กำลังขับรถอยู่
“ แปปนึงนะ ใกล้ถึงแล้ว อีก 10 นาทีเจอกัน “ คนตัวเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวอยส์ตอบแชทเพราะเขากำลังขับรถอยู่ไม่สะดวกที่จะพิมตอบกลับไป
เมื่อเข้ามาถึงตัวห้าง คนตัวเล็กก็ก้าวลงจากรถและเดินตรงไปยังบริเวณที่นัดกับเพื่อนไว้ เมื่อเขาเจอถงถงที่ยืนถือถุงเสื้อผ้าใบโตอยู่ก็ฉวยเอามาถือเอง
“ อ๊ะ นาย เอามาเดี๋ยวฉันถือเอง รถนายอยู่ไหน เดี๋ยวฉันเอาไปไว้ที่รถให้ “ และในจังหวะนั่นเองที่คนตัวเล็กเหมือนจะได้ยินเสียงชัตเตอร์มาจากพุ่มไม้ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่พวกเขาสองคนกำลังยืนอยู่ ด้วยอาชีพและประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้สวี่เว่ยโจวมีประสาทสัมผัสที่เร็วต่อเสียงของชัตเตอร์ แม้ว่ารอบข้างจะเสียงดังแค่ไหนแต่เขาก็ยังคงได้ยินเสมอ
“ เดี๋ยวนะ ฉันรู้สึกว่ามีคนตามเรามา “ เว่ยโจวก้มตัวลงไปกระชิบบอกเพื่อนสาว ด้วยบริเวณที่พวกเขายืนอยู่มีผู้คนมากมายและเสียงดีงจอแจและด้วยส่วนสูงที่ต่างกันของทั้งคู่ ทำให้เขาต้องก้มลงไปคุยกับเธอ
“ ห้ะ จริงหรอ ทำไมฉันรอนายอยู่ตั้งนานไม่เห็นรู้สึก หรือว่าจะเป็น....” ถงถงเคยได้ยินข่าวของปาปารัสซี่ที่ตามติดชีวิตเว่ยโจวอยู่ช่วงหนึ่ง ตอนนั้นเธอยังไม่สนิทกับเว่ยโจวเท่าตอนนี้เลยไม่รู้ว่าเขาต้องเผชิญกับอะไรบ้าง รู้เพียงแค่ว่าปาปารัสซี่พวกนั่นไม่ได้หวังดีกับเว่ยโจวและคอยแต่จะหาเรื่องให้เว่ยโจวเสื่อมเสียชื่อเสียง
“ อืม ฉันคิดว่าใช่ พวกนั่นมันกัดไม่ปล่อยสักที เหอะ “ คนตัวเล็กสบทด้วยความรำคาญก่อนจะชวนถงถงเดินไปที่รถโดยไม่ได้สนใจไอ้ปาปารัสซี่นั่นโดยที่ไม่รู้เลยว่าความซวยกำลังจะมาเยือนในเร็ววัน
“ นี่เธอมายังไง เอารถมารึเปล่า “ เว่ยโจวเอ่ยถามเพื่อน
“ ไม่อ่ะ ฉันมากับเพื่อน แต่ให้พวกเธอกลับไปแล้ว แล้วฉันจะกลับแท็กซี่เอง พอดีคอนโดฉันอยู่แถวๆนี้ “
“ งั้นฉันไปส่งล่ะกัน เธอจะได้ไม่ต้องเดินไปรอแท็กซี่ข้างหน้าห้างอีก “ ด้วยตอนนี้อากาศก็เริ่มเย็นมากแล้วเพราะเป็นช่วงเข้าหน้าหนาว ถ้าจะปล่อยให้ถงถงเดินไปรอแท็กซี่คนเดียวเขาก็จะดูไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาสะเลย
“ จะดีหรอ พี่จิ่งอวี๋จะไม่ว่าเอาหรอ “ ถงถงได้ทีแซวใหญ่ เขารู้ว่าจิ่งอวี๋น่ะทั้งรักทั้งหลงทั้งหวงเว่ยโจวขนาดไหน ตอนที่เขาไปเจอโจวโจวที่เป่าโถวยังโดนพี่จิ่งอวี๋จ้องจนตัวแทบทะลุทั้งๆที่เขาแค่พูดคุยและทักทายกับเว่ยโจวตามประสาคนรู้จักเท่านั้น
“ จะบ้าหรอ เขาไม่ว่าอะไรไม่เข้าท่าแบบนั้นหรอก “ เว่ยโจวแกล้งผลักเธอเบาเบาด้วยความเขิน
“ ฮ่าๆๆๆ ตอนนายเขินนี่น่ารักดีนะ ไม่น่าพี่เขาถึงหลงนายหัวปรักหับปรำ “ พอทั้งสองขึ้นรถมาถงถงยังไม่วายเอ่ยปากแซวให้สวี่เว่ยโจวได้เขินเล่น
“ นี่เธอ มันจะเกินไปละนะ หลงเหลิงที่ไหนเล่า ไร้สาระ วู้ววว “ เว่ยโจวทำท่าจะผลักหัวเธออีกครั้งแต่ครั้งนี้ถงถงรู้ทันรีบยกมือมาปัดมือของเขาออก
“ รีบขับรถไปได้แล้ว จะได้รีบกลับบ้านไปวิดีโอคอลหาพี่จิ่งอวี๋ ฮ่าๆๆๆ “ หญิงสาวยังไม่วายแกล้งให้เว่ยโจวได้อายตลอดระยะทางกลับ
10.00 PM คอนโด
“ ฮัลโหลวววว โจวโจวววว เอิ๊ก นายอยู่ไหนแล้ว กลับห้องรึยัง “ เสียงอ้อแอ้ดังออกมาตามสายวิดีโอคอลที่เขาคุยกับคนตัวโต
“ ฉันเพิ่งถึงห้อง นี่นายเมาแล้วหรอ นี่เพิ่งจะสี่ทุ่มเองนะจิ่งอวี๋ แล้วนี่กลับยังไง มีคนมารับนายรึเปล่า “ คนตัวเล็กรีบยิงคำถามใส่คนรักทันที จะไม่ให้เขาเป็นห่วงได้ยังไงในเมื่อสภาพจิ่งอวี๋ตอนนี้น่ะเมาเละยิ่งกว่าอะไร ถ้าให้แฟนๆมาเห็นเขากลับเข้าโรงแรมด้วยสภาพนี้ไม่ดีแน่ๆ
“ อึก ไม่ต้องหวง อึก ฉันมากับผู้ช่วย เดี๋ยวเขาจะพาฉันกลับ “ คนตัวโตตอบกลับมาเพื่อให้อีกคนสบายใจว่าคืนนี้เขาจะกลับถึงห้องพักอย่างปลอดภัยแน่นอน
“ ดีแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าฉันเดินทางแล้วจะโทรบอกนายนะ “ คนตัวเล็กบอกกับปลายสายไป
“ อื้ม งั้นคืนนี้นายรีบนอนนะ อึก เพราะเผื่อคืนพรุ่งนี้จะไม่ได้นอน เห้ๆ อย่าเอามือปิดจอแบบนั้นสิ ฉันคิดถึงนายนะ จะรอนายนะที่รัก “
“ อื้อ ฝันดีนะตาบื้อ “ คนตัวเล็กตอบกลับก่อนจะกดวางสายไปแล้วเตรียมตัวอาบน้ำพักผ่อน ก่อนที่พรุ่งนี้เขาจะต้องขับรถทั้งวันเพื่อไปหาคนรัก
05.00 PM เป่าโถว
มาเซราติสีขาวไม่มีป้ายทะเบียนดับรถและจอดลงที่ลานจอดรถโรงแรมแชงกีล่าร์เป่าโถว จากตรงนี้เขามองดูแล้วไม่น่าจะมีแฟนๆมาเจอเขาได้เพราะแฟนๆส่วนใหญ่น่าจะกำลังรอจิ่งอวี๋กลับจากกองละคร เขาจึงเปิดประตูลงจากรถเพื่อเก็บของเตรียมเดืนเข้าประตูหลังโรงแรม แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดประตูหลังเพื่อหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าเขาก็ต้องตกใจกับเสียงเรียกของแฟนคลับ 3-4 คนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
“ โจว โจว นั่นเขาใช่ไหม นั่นโจวโจวใช่ไหมเธอ กรี๊ดดดด “
“ ฮือออ แก ฉันฟินนน ไม่ไหวแล้ว โจวโจวมาหาจิ่งอวี๋อ่ะแก นั่นรถคันใหม่ของเขา ฉันจำได้ กรี๊ดดด “
ประโยคสนทนาของแฟนๆที่มีชื่อเขาอยู่ในนั้นเขาได้ยินหมด หัวสมองกำลังประมวลผลว่าเขาควรทำอย่างไรดี หากข่าวการมาเป่าโถวของเขาแพร่งพรายออกไปต้องไม่เป็นผลดีต่อเขาและจิ่งอวี๋แน่ๆ คนตัวเล็กตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหากลุ่มแฟนคลับที่ยืนมองดูเขาอยู่
“ เอ่อ ผมขออะไรได้ไหมครับ อย่าบอกใครว่าเจอผมที่นี่จะได้ไหม “ เว่ยโจวเอ่ยกับแฟนคลับอย่างสุภาพ เขาไม่อยากให้แฟนๆรู้สึกไม่ดี แต่ขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่าถ้ามีคนรู้ว่าเขามาหาจิ่งอวี๋ ก็จะมีแฟนๆอีกมากมายที่ไม่พอใจเช่นกัน
“ ได้ค้ะ พวกเราจะไม่บอกใคร แต่เราขออะไรอย่างนึงได้ไหมคะ “
“ อะไรหรอครับ “
“ ช่วยทำให้จิ่งอวี๋ยิ้มทีนะคะ พวกเรามาเฝ้าจิ่งอวี๋ได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว เรายังไม่เห็นเขายิ้มเลย วันๆก็ออกไปถ่ายละครแต่เช้า กว่าจะกลับก็ค่ำ พวกเราเข้าใจค่ะว่าพี่จิ่งอวี๋เหนื่อยจากงาน แต่เราก็อยากเห็นรอยยิ้มของเค้าสักครั้งนะคะ “ แฟนคลับเอ่ยขอเว่ยโจวอย่างกล้าๆกลัวๆ พวกเธอเป็นแฟนคลับของทั้งคู่ และอยากให้ทั้งคู่รักกันจริงๆ วันนี้สิ่งที่พวกเธอมโนมาทั้งหมดเป็นจริงแล้ว สวี่เว่ยโจวมาหาหวงจิ่งอวี๋ถึงเป่าโถว เพื่อนกันไม่ขับรถมาหากันไกลๆแบบนี้หรอก พวกเธอเชื่อแบบนั้น
“ อ่า ได้สิครับ ไว้ผมจะบอกให้เค้ายิ้มเยอะๆนะ งั้นผมขอตัวก่อนะครับ “ เว่ยโจวเอ่ยลาก่อนจะเดินเข้าทางหลังโรงแรม
คนตัวเล็กเดินเข้ามายังห้องพักของจิ่งอวี๋โดยใช้คีย์การ์ดสำรองที่จิ่งอวี๋แจ้งกับทางโรงแรมไว้ว่าจะมีคนมาหาให้มาเปิดห้องให้ด้วย เว่ยโจวทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ระยะทางจากเซี่ยงไห้มาเป่าโถวไม่ใช่ใกล้ๆ เขาขับรถจนเมื่อยไปหมดทั้งตัว แต่ยังไม่ทันจะได้นอนพักดี เสียงสแกนคีย์การ์ดจากหน้าห้องก็ดังขึ้น ก่อนร่างหมีๆของคนที่แสนคิดถึงจะทับร่างของเขาที่นอนอยู่บนเตียง
“ เมียจ๋า คิดถึงจังเลย ไหนมาให้ผัวหอมทีสิ “ หวงจิ่งอวี๋กลายร่างเป็นจิงโจ้ยักษ์จอมหื่นกามไล่หอมแก้มซ้ายแก้มขวาของเว่ยโจวจนแก้มขาวช้ำไปหมด ไหนแฟนคลับบอกว่าจิ่งอวี๋ไม่ยิ้มไง ไม่จริงสักหน่อย ไอ้จิงโจ้บนร่างเขานี่ยิ้มหน้าบานจนตีนกาขึ้นเชียว
“ หึ่ยยย ลุกไปเลยนะ หนักจะตายอยู่แล้ว นี่นายทำงานหนักแต่ไม่ผอมลงเลยใช่ไหม “ สวี่เว่ยโจวเอ่ยถาม เขานะแค่ทำงานติดกัน 2 อาทิตย์น้ำหนักก็ลดฮวบฮาบจนเหลือแต่หัว แต่ทำไมจิ่งอวี๋ที่มาถ่ายละครเป็นเดือนถึงไม่เห็นจะผอมลงแบบเขา
“ นายเองนั่นแหละที่ผอมจนเหลือตัวแค่นี้ หัดกินให้มันเยอะๆหน่อยสิ เวลาฉันกอดจะได้เต็มไม้เต็มมือ “ แค่พูดไม่พอ จิ่งอวี๋ยังเลื่อยมือเข้าไปในเสื้อคนตัวเล็กเพื่อยืนยันคำพูดว่าตัวเว่ยโจวน่ะเล็กนิดเดียว แต่มือเดียวเขาก็กำเอวอีกฝ่ายได้แล้ว
“ อื้อออ เอามือนายออกไปเลยนะ ฉันขับรถมาเหนื่อยมาก นายอย่ามากวนได้ไหม “ เว่ยโจวพยายามจะดันมือเขาออกจากเสื้อ แต่เหมือนจะยากเหลือเกิน
“ ฉันไม่ได้กอดนายมาตั้ง 3 อาทิตย์ นายไม่สงสารฉันหรอโจวโจว น่านะ กอดกันนะ “ จิ่งอวี๋รีบออดอ้อนขึ้นมาทันที เขาก็อ้อนไปงั้นแหละ ถึงเว่ยโจวไม่ยอมเขาก็มีวิธีทำให้แมวดื้อยอมอยู่ดีนั่นแหละ
“ อ่ะ นาย หยุดเดี๋ยวนี้นะ อื้อ จิ่งอวี๋”
“ อ่ะโจวโจว อ่า “
.
.
.
.
จบเถอะ 555555
ความจริงคืออาจจะมีตอนต่อไป เพราะเรื่องยังไม่จบ และฟิคosนี้เราก็แต่งขึ้นมาเพื่อฮีลใจตัวเอง เรารู้ค่ะว่าทุกคนกำลังรู้สึกเฟลใช่ไหม แต่!!!เรายังเชื่อมั่นในเซ้นของเราค่ะ!!! เพื่อนกันที่ไหนเขาแลกรองเท้ากันใส่คะ ไม่มีหรอกค่ะ Keep calm และชิปต่อไปค่ะทุกคน เยิฟฟฟฟ
Guest
