……………………………………..
“นายไม่ใช่เจ้าชีวิตของฉันนะ เลิกข่มขู่กันสักที!!!”
“ใช่... ฉันไม่ใช่เจ้าชีวิตเธอ แต่ฉันเป็นแฟนเธอ”
“โอ๊ย!!!! นายไม่ได้เป็นแฟนฉัน! ฉันไม่ได้เป็นแฟนนาย! เราไม่ได้เป็นแฟนกัน~~~”
.........................................................
บทนำ
กลิ่นไอดินหลังจากฝนตกใหม่ๆในยามเช้า โชยมาให้รู้สึกสดชื่น แต่นักศึกษามากหน้าหลายตา ที่จับกลุ่มกันอยู่ที่ลานอเนกประสงค์ คงไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกันทุกคน เสียงพูดคุยยังคงดังต่อเนื่องเป็นระยะ โดยเฉพาะกลุ่มของชายหนุ่มผมน้ำตาล ที่ดูเหมือนจะวุ่นวายเป็นพิเศษ
“ให้ตายสิ ยัยเดียร์นี่ช้าจริงๆ โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย จะมาจริงๆไหมเนี่ย!”
เสียงงุ่นง่านของชายหนุ่มยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ต่อสายหาเพื่อนสาวคนสนิท ที่ไม่ได้พบหน้ากันมานาน
“ใจเย็นๆก่อนเถอะ ทรีย์ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอกว่าแกเป็นเก้ง ทั้งเสียงทั้งกิริยา เก็บๆหน่อยสิ”
เพื่อนในกลุ่มที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักเอ่ยเตือนชายหนุ่ม ที่ยังคงเดินวนไปมาขณะต่อสายโทรศัพท์อีกครั้ง
“นาทีนี้ไม่ต้องเก็บแล้ว! ฉันจะบ้าตาย แล้วก็นะ ฉันเป็นไบต่างหาก ไม่ใช่เกย์”
คิ้วเรียวๆขมวดเข้าหากันจนเกือบเป็นปม แต่ทางปลายสายก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรับสายสักที
“คอยดูนะยัยเดียร์ ถ้าเจอหน้าล่ะก็....”
“ถ้าเจอหน้าฉันแล้วจะทำไมเหรอ? อินทรีย์”
ชายหนุ่มหันกลับไปทางต้นเสียง ก็พบกับหญิงสาวร่างสูง เจ้าของเสียงใสๆที่เอ่ยทักเขาเมื่อสักครู่
“ถ้าเจอ... ก็จะกอดแบบนี้ไง”
แขนยาวๆของชายหนุ่ม โอบกอดร่างบางไว้แน่นด้วยความคิดถึง ซึ่งไม่ต่างจากหญิงสาวที่กอดตอบเขาเช่นกัน
“คิดถึงแกจังเลยทรีย์ แกดู.... ล่ำขึ้นเยอะเลยนะ”
ร่างบางพูดพลางใช้มือเรียวๆตบเบาๆที่หลัง ก่อนจะผละจากอ้อมกอดของเพื่อนหนุ่ม แล้วใช้มือสัมผัสร่างกายของเขาอย่างสนใจ
“ไม่เจอกันเป็นปี ก็ต้องเปลี่ยนแปลงกันบ้างสิ มานี่ จะแนะนำเพื่อนๆ พี่ๆให้รู้จัก”
แขนยาวๆของอินทรีย์โอบไหล่เพื่อนสาวอย่างคุ้นเคย ก่อนจะลากไปที่โต๊ะประจำของเขา
“ทุกคน ขอแนะนำให้รู้จัก นี่ เรนเดียร์ เพื่อนสนิทตอนอยู่เชียงใหม่ ผู้ช่วยคนสำคัญของงานพี่สิงห์”
เรนเดียร์กล่าวทักทายอย่างว่าง่าย ก่อนจะหันไปถามอินทรีย์ถึงเรื่องที่โทรไปเรียกตัวเธอด่วนจากเชียงใหม่ ให้ลงมาช่วยงานถึงกรุงเทพฯ
“พอดีว่าพี่ในสายรหัสของฉันเขากำลังทำโปรเจ็คจบอยู่ แต่เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ก็เลยอยากขอให้แกช่วยงาน”
“แล้วไหนล่ะ? พี่ในสายของแก อยู่ที่....”
ไม่ทันที่จะถามคำถามจบ เสียงของหญิงสาวก็เงียบลง พร้อมทั้งหยุดฟังเสียงที่ดังแทรกขึ้นมา จากลำโพงที่ถูกติดตั้งไว้ทั่วลาน เสียงทุ้มแต่นุ่มนวลลื่นหู เป็นเสียงที่คุ้นเคยและไม่ได้ยินมานาน ร่างบางจึงให้ชายหนุ่มพาเธอไปยังที่มาของเสียงนั้นทันที
“ก็ไม่รู้ว่าโลกกลม หรือว่าพรหมลิขิต ที่ทำให้ฉันได้เจอเธอเสียที~~~”
เสียงทุ้มหวาน ร้องเพลงไปพลาง มองดูคนในวงเล่นดนตรีไปพลาง ทำให้หญิงสาวมองเห็นเจ้าของเสียงแค่เพียงด้านหลังเท่านั้น แต่ท้ายทอยที่คุ้นตา กับท่าทางตอนยืนร้องเพลง ทำให้หญิงสาวมั่นใจ ว่าคนตรงหน้าของเธอ คือคนที่เธอ.... หลงรักมานาน
Guest
