ผัวทมิฬ

หาเหตุผล

เกาะร้างหนึ่งในจำนวนหนึ่งหมื่นเจ็ดพันเกาะของอินโดนีเซีย  ซึ่งห่างไกลความศิวิไลซ์ออกไปหลายร้อยกิโลเมตร  เคยมีนักสำรวจมาถ่ายรูปและทิ้งรอยเท้าเอาไว้เมื่อสามปีที่แล้วจนบัดนี้ก็ไม่เคยมีมนุษย์คนไหนย่างกรายเข้ามา  แสงแดดแผดเผาผิวกายขาวละเมียดเนียนละเอียดเริ่มอุ่นจนสีเข้มขุ่นเพิ่มแผ่ไปทั่วแผ่นหลัง  ผมยาวสยายบดบังผิวกายได้แค่บางส่วน  ซากเรือยอร์ชอับปางไม่ห่างจากร่างอรชรที่กำลังรู้สึกตัว  ศีรษะผงกพร้อมกับเปลือกตากระพริบรัวขึ้นมาระหว่างที่คลื่นซัดสาดโถมใส่

“ระ..รัง..สะ..สรรค์”  เสียงอิดโรยโหยหาแผ่วกระซิบขณะที่ร่างงามในชุดว่ายน้ำทูพิชสีดำลายจุดค่อยๆ กระเสือกกระสนคลานไปยังซากเรือ

ริมฝีปากแห้งผากเนื่องจากการขาดน้ำไปนานกี่ชั่วโมงแล้วก็มิอาจระบุได้  แขนเรียวค้ำยันอกเล็กจิ๋วขึ้นมาจากพื้นทรายก่อนที่มือของเธอจะตะเกียกตะกายขึ้นไปบนซากเรือยอร์ช  ที่พบนั้นคือสิ่งของกระจัดกระจายเกลื่อนกราดเธอลากสายตามองไปรอบๆ ก่อนที่จะเพ่งพิศจุดที่เท้านั้นต้องย่ำลงไปเพราะถ้าหากเผลอไปเหยียบเศษแก้วเข้าล่ะก็เป็นเรื่องแน่

“แพชูชีพ..น้ำ..อาหารกระป๋อง..กล่องปฐมพยาบาล..ขวาน..ไฟฉาย..ปืนยิงพลู..บิกินี่”  มือเรียวเสยผมยาวที่กระเซอะกระเซิงระโยงลงมาปิดบังวิสัยทรรศน์รั้งเอาไว้ระหว่างที่เธอกระดกน้ำในขวดดื่มอย่างกระหาย  ขณะที่จ้องนับสิ่งของแต่ละรายการ

วิทยุสื่อสารนั้นพังลงไปเพราะน้ำทะเลซัดเข้ามาท่วมซากเรือไปครึ่งค่อนลำ  เธอขนย้ายสิ่งของขึ้นไปไว้ใต้ต้นปาล์มท่ามกลางแดดเปรี้ยงๆ ที่กำลังแผดเผาจนเธอต้องเขย่งเท้าทุกครั้งที่ย่ำลงไปบนพื้นทราย

สายตาอาลัยขณะที่น้ำตาไหลพรากพร้อมกับท่าทีหดหู่ละเหี่ยใจพุ่งตรงไปยังซากเรือยอร์ช  ไร้วี่แววของรังสรรค์สามีคู่ตุนาหงันที่พึ่งจะจดทะเบียนสมรสกับเธอไปเมื่อสามวันก่อนและเด็กรับใช้อีกสองคนที่ซึ่งขึ้นมาบนเรือพร้อมกันกับเธอ  เธอยังจำภาพที่เขานั่งถือหางเสือทยอยส่งยิ้มแห่งความสุขมาให้เธออยู่เนืองๆ  ตั้งแต่ออกจากอ่าวไทยมา  แต่แล้วอยู่ๆ เธอก็มานอนหมดสติฟุบลงบนหาดที่เกาะไหนซึ่งตัวเธอเองก็ยังไม่รู้

เมฆเริ่มทมึนส่อเค้าเพียงครู่ก่อนที่พิรุณจะพรั่งพรูเทกระหน่ำพร้อมกับกระแสลมกรรโชกอย่างรุนแรง  หญิงสาวนึกตัดพ้อว่านี่มันเวรกรรมอะไรของเธอถึงได้ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย  ฝนกะปริดกะปรอยสั่งลาก่อนที่ฟ้าจะเบิกให้เห็นหมู่ดาว  ทั้งหนาวสั่นเหมือนจะจับไข้และใจที่หวาดกลัวต่อความมืดสนิทจนเธอผล็อยหลับลงไป

เสียงลมเสียงคลื่นยามเช้าสาดเข้าโกรกหาและแสงแยงตาจนเธอเริ่มรู้สึกตัว  แต่แล้วเธอก็ต้องประหลาดใจเหตุใดถึงมีถุงนอนสวมคลุมร่างบอบบางของเธอเอาไว้  ถุงนอนนี่มาจากไหน!?  แล้วใครล่ะ?ที่นำมาสวมให้เธอ