พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 2

คำโปรย

"หลังจากเดินทางรอนแรมเผชิญเรื่องราวต่างๆ ด้วยกันมา ‘ฟู่ถิงจวิน’ อดีตคุณหนูเก้าแห่งสกุลฟู่ ก็ยึดเอา ‘จ้าวหลิง’ เสมือนดั่งต้นไม้ใหญ่ เป็นที่พึ่งพาและพักพิงแห่งสุดท้ายของนาง แต่ทว่า เขากลับคิดว่าฟู่ถิงจวินคือภาระ เมื่อมาถึงเมืองซีอาน เขาก็คิดจะสลัดนางทิ้ง พร้อมมุ่งหน้าสู่ป้าหมายของตน ได้แต่หวังเพียงว่าหลังจากผ่านความทุกข์ยากเหล่านี้ไป สวรรค์จะเมตตานางบ้าง อย่าให้นางต้องเผชิญทุกข์ใดๆ อีกก็คงดี ถึงฟู่ถิงจวินจะรู้ว่าตนเองสร้างความยากลำบากทั้งกายและใจให้แก่จ้าวหลิงมาโดยตลอด "