ประวัติ & เกริ่น
พระเอก
นายภัทรธีระทรัพย์ เจริญเกียรติปรีชา (ลีวาย)
ส่วนสูง : 179 เซนติเมตร
บุคลิก : ชอบดูแลตัวเอง รักสะอาด และชอบวางมาดอยู่ตลอดเวลา
คณะ : วิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ ปีหนึ่ง
รายละเอียดเพิ่มเติม : ลีวายหรืออดีตหนุ่มฮอตประจำโรงเรียน ส่วนตัวเป็นคนพูดเก่ง เอาตัวรอดได้ดี เก่งเรื่องการเข้าสังคม ซึ่งบวกกับความหล่อของเขาทำให้ไปสะดุดหรือให้ความสนใจกับใครหลายคน เลยส่งผลให้เขามักเป็นที่รู้จักเวลาไปไหนมาไหน
นายเอก
นายจิรวราพงศ์ ศิริรักษ์โกศล (ออดี้)
ส่วนสูง : 168 เซนติเมตร
บุคลิก : ชอบผูกมิตรกับทุกคน อัธยาศัยดี
เรียนคณะ : นิติศาสตร์ ปีหนึ่ง
รายละเอียดเพิ่มเติม : โดนส่วนตัวของออดี้นั้นเขาเป็นคนค่อนข้างมีนิสัยสุดโต่งมากทีเดียว เวลาเขาอยากจะไปไหนหรืออยากจะเรียนรู้อะไร เขามักจะชอบที่พาตัวเองไปยังจุดนั้นเสมอ ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล และนั่นทำให้พิชญ์ได้มาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถวภาคอีสานตอนบน เนื่องจากเขาอยากมาดื่มด่ำกับบรรยากาศของธรรมชาติในต่างจังหวัด
________________
"โอ๊ย ปวดขาจัง" ออดี้ส่งเสียงร้องอุทานออกมาเบา ๆ เพราะความเจ็บ
ชายหนุ่มใบหน้าหล่อที่เดินนำหน้าไป เขาหันหน้ากลับมาสังเกตอาการของอีกคน เนื่องจากได้ยินคนจากทางด้านหลังส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เขาตัดสินใจเดินตรงเข้าไปใกล้ ก่อนจะเอ่ยถามอีกคนว่าต้องการให้เขาช่วยเหลืออะไรหรือเปล่า
"สะดุดล้มเหรอ นายโอเคไหม" ลีวายเอ่ยถามขึ้น
"อือ ๆ เจ็บนิดหน่อย แต่เรายังไหว"
ออดี้ตอบกลับ จากนั้นพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ทว่าอุบัติเหตุที่หกล้มเมื่อสักครู่ ทำให้ข้อเท้าของออดี้นั้นเกิดข้อเท้าแพลงจนไม่สามารถเดินต่อไปได้ถนัด มิหนำซ้ำ เขายังลมก้นฟาดพื้น เพราะอาการที่ทรงตัวไม่อยู่
"ขึ้นหลังมาสิ นายเดินต่อไม่ไหวหรอก"
"เอ่อ จะให้ขึ้นจริงเหรอ เรากลัวนายหนักอะ"
"ตัวก็นิดเดียวคงไม่หนักเท่าไหร่ มาสิ เดี๋ยวไปฐานไม่ทันคนอื่นนะ"
"อะ อือ"
คนรูปร่างสูงกว่าแบกชายหนุ่มดวงหน้าหวานละมุนขึ้นหลังของเขา สักพักก้าวเท้าเดินไปยังฐานต่อไปของพวกเขาต่อ ซึ่งระหว่างทางเดินในป่า ลีวายได้บอกให้อีกคนกอดคอของเขาเอาไว้ให้แน่น ไม่อย่างนั้นจะเผลอหล่นจากหลังของเขาเอาได้
ตึก ตัก
"หัวใจเต้นแรงจังนะ" ด้วยความสงสัย ลีวายจึงได้เอ่ยถามอีกคน
ซึ่งในขณะกำลังเดินสาวเท้าไปด้วย จังหวะการเต้นของหัวใจจากชายหนุ่มทางด้านหลังแรงจนทำให้หลังของลีวายสามารถสัมผัสได้ โดยออดี้ที่กลัวว่าลีวายจะรู้ว่าตัวเขานั้นรู้สึกเขินที่ได้กอดคอหนาและใกล้ชิดกับเจ้าตัว เขาเลยเลือกตอบแก้ตัวกลับไป เพื่อไม่ให้อีกคนสงสัยหรือจับโป๊ะความรู้สึกเขาได้
"คะ คือ ๆ สงสัยจะเหนื่อยน่ะ เลยใจสั่น"
"อ่อ เข้าใจแล้ว"
ฮือออ
ใจสั่นทำไมเนี่ยออดี้
________________
คำเตือน : เนื้อหาอาจมีคำพูด ภาษา หรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม นักอ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ดังนั้นหากมีข้อผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ปล. ไรต์ไม่ได้มีเจตนาว่าหรือใส่ร้ายใคร ฉะนั้นควรทบทวนและไตร่ตรองเนื้อหาให้ดีเสียก่อน
ปล. ชี้แจงก่อนนะครับ เนื้อเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากเรื่องที่ไรต์เคยแต่งซึ่งแต่งไม่จบ นักอ่านบางท่านเลยอาจจะรู้สึกคุ้นกับเนื้อหาอยู่บ้าง
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องของผมนะครับ^^
*นิยายเรื่องนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2558 ผู้เขียนไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหา
รวมถึงนำไปดัดแปลง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาทั้งหมด หรือแม้แต่ส่วนหนึ่งส่วนใด*
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะครับ🥰
Thank you 🙏🏻 💕
Guest
